Ελεεινός (ΟΦΑ όπου φυσάει ο άνεμος) ως πολιτική ύπαρξη, τεράστιος όμως μουσουργός. Συνόδευσε τα επαναστατημένα (κυρίως μεταπολιτευτικά ) νιάτα μας στρώνοντάς τους ένα μουσικό χαλί. Με στίχους που έχρηζαν διπλής ανάγνωσης ή ακούσματος αν θέλετε. Κάτι σαν εκδοχή ενός Ελληνικού ροκ. Απόκτησε έτσι ένα σταθερό, συνεχώς όμως διευρυνόμενο κοινό, που κατ’ αυτόν και κατά τη ρήση πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» ήταν πελατεία κυνικού πλουτισμού. Ας είναι. Ας μην είμαστε μνησίκακοι. Εγκατέλειψε πίσω του ένα έργο που αγγίζει-- ασθμαίνοντας μπορεί --αλλά ακόμη και τις μέρες μας.. Άγγελος εξάγγελος: «Τα νέα που μας έφερε μας χάιδεψαν τα’ αυτιά αλλά απέχουν πολύ από την αλήθεια»
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου