Δεν πίστευα ποτέ πως κάποιος θ’ άρπαζε ένα αριστουργηματικό παγκόσμιας εμβέλειας έργο για να το διασκευάσει δίχως να του αλλοιώσει τον χαρακτήρα. Λάθεψα.. Όπως οι εμποράκοι που τα λουλούδια τα μετρούν δεν τα μυρίζουν.. Γιατί αυτός ο κάποιος ονομαζόταν Ντέμης Ρούσος και οποιοδήποτε έργο θα το ανέπλαθε με την ευαισθησία που τον διέκρινε σε όλες τις δημιουργίες του. Και πως αλλιώς. Ένα παιδί της γειτονιάς μας ήταν, που ονειρευόταν κι αυτό σαν αλλοπαρμένο. Κι όσοι ονειρεύονται μαθαίνουν πως κόσμος κι όνειρο ένα πράγμα είναι. Ακόμη κι αν δεν βολεύεται τ’ όνειρο στην πραγματικότητα όσοι το θέλουν πολύ βολεύουν τη πραγματικότητα στο όνειρο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου