Απουσιάζω στο μέτωπο των ημερήσιων χήμειο ξανά.. Ουδεμία σημασία και ουδείς αναντικατάστατος.. Ή μήπως όχι.. Όσο για μένα; Δεν υπάρχει πιο υψιπετής στιγμή από αυτή που διαισθάνομαι ότι κινδυνεύω να χάσω τα πάντα.. Γιατ' είμαι πραγματικά ελεύθερος. Όπως το σαστισμένο αγοράκι που έχει --με τις ψυχές και τις αγάπες -- μελωποιήσει ο Βασίλης. Σιαμαίες αυταπάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου