Χίλιες και μία νύχτες δεν θα γέμιζαν τις ψυχές μας ακούγοντάς σε Βασίλη μας.. Τα ταξίδια σου δεν είχαν άκρη..Άρχιζαν πάντα εκεί που τελείωναν. Σαν τις θάλασσες.. Μας παίρνεις και μας αφήνεις στον ανύπαρκτο χρόνο σαν κύμα παλιρροϊκό.. Και κάθε φορά μπροστά σ’ αλλιώτικες παραστάσεις.. Πότε απέναντι σε φωτεινά χρώματα ανοιξιάτικων συναισθημάτων και πότε σε ασπρόμαυρες γκραβούρες σαν φωτογραφίες που ξεθώριασαν στον ήλιο. Υποκλινόμαστε στη χάρη σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου