Η ζωή προς τη δύση της είναι μια παρατεταμένη απώλεια κυρίως όλων όσων αγαπάμε.. Κάθε απώλεια όμως της προσθέτει μικρούς καθημερινούς θανάτους. Με τον πόνο ίσως να σβήσει. Η πληγή ποτέ γιατί μοιάζει παλιοκαιρισμένη φωτογραφία εκτεθειμένη στον ήλιο. Την αχνή θέα των χρωμάτων της έρχονται οι αναμνήσεις για να την φωτίσουν και ν' αναστηθεί. Προστάτευσε έτσι ότι σου μένει όταν έχεις χάσει κάτι μοναδικό. Γιατί αυτό μπορεί και να μην είναι τόσο το αντικείμενο της επιθυμίας σου, αλλά η ίδια η επιθυμία. Για ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου