ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ

ΤΗ ΠΡΩΪΝΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΕΝΟΣ ΦΕΡΙ ΜΠΟΟΥΤ ΚΙ ΕΝΟΣ ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΟΥ

 

Καλά τώρα τα είδα και τα άκουσα όλα.. Χρόνια πολλά όργωνα θάλασσες από το Ιόνιο ως το Αιγαίο και αντιστρόφως με διάφορους τύπους σκαφών -- με το μεγαλύτερο να είναι δώδεκα μέτρα-- και αυτού του τύπου τη μαλακία που συνέβη στα Στενά -- ποια στενά μεταξύ Ωρωπού και Ερέτριας -- της Εύβοιας αδυνατώ να την φανταστώ.. Συγκρούστηκαν λέει Φέρρυ Μπόουτ με ιστιοπλοϊκό και ως συνέπεια αυτού ήταν να βυθιστεί το δεύτερο με τον πλοηγό του ευτυχώς να διασώζεται.. (Στη φωτό με το πρώτο μου σκάφος ένα εξάμετρο της μπεστ, κατά την αγορά του οποίου ο κατασκευαστής μου είχε πει: θα σου συμβούν δύο πράγματα: ή που θα ερωτευθείς τη θάλασσα ή που δεν θα ξαναβρέξεις ούτε τον αστράγαλό σου..Συνέβη το πρώτο)

 

Και πότε; 

Σήμερα το πρωί με μια διάφανη ατμόσφαιρα έναν λαμπρό ήλιο και μια αύρα ίσα να δροσίζονται οι καπετάνιοι. Πόσο επομένως μαλάκες είστε και οι δύο; Υφίστανται κανόνες προπορείας μα ακόμη και αν κάποιος από τους δύο τους παραβίασε οι ταχύτητες των δύο αυτών σκαφών παρέχουν άπλετο χρόνο διόρθωσης ενός λάθους.. 

Να σας πω τι υποψιάζομαι; 

Πείσμωσαν ξαφνικά για το ποιος έχει την προτεραιότητα και κανείς εκ των δύο δεν ΄παραιτήθηκε των προθέσεών του.. Ειδικά ο ιστιοφόρος θα έμοιαζε μ εκείνον τον οδηγό του γνωστού ανέκδοτου που επέμενε πως με το μίνι κούπερ του είχε προτεραιότητα έναντι του τρένου !!! 

Τι συμβαίνει με τα σκάφη αναψυχής; 

Να σας πω.. Βγαίνει η κυρία νεοπλουτίδου στο μεϊντάνι των διακοπών την αράζει με τον σύζυγο και τα παιδιά σ' ένα ΠΕΝΤΆΣΤΕΡΟ ξενοδοχείο, απλώνει την κορμάρα της να την ψήσει σα παϊδάκι ο ήλιος,  για να εξοργιστεί ωστόσο όταν λίγα μέτρα από την παραλία αράζει προκλητικά ένα σκάφος βιτρίνα όλο λούστρο.. 

Μπλουμ οι βουτιές και τα ούζα από το σκάφος τσαντίζεται η κυρία που έχει σκυλοβαρεθεί την ζωή της στην άμμο, αρπάζει τον άντρα της και του λέει: "Θέλω σκάφος!!' Και το είπε με  ύφος σα να ζητούσε τυρόπιτα από το παραπλεύρως μπαρ. "Να σου πάρω μωρό μου λεφτά έχουμε" της απαντά με κομπασμό αυτός και την άλλη μέρα κάνει την πρώτη του βουτιά στην αντιπροσωπεία..Προηγουμένως ο μαλάκας αγόρασε από τη μπουτίκ και ναυτικό πηλίκιο για να είναι ασορτί με το σκάφος. 

Το ρίχνουν κατά κανόνα στη μαρίνα της Βουλιαγμένης που είναι του επιπέδου τους, σικ, σπάνε και καμιά σαμπάνια και μπρουυυυμ οι μηχανές σαλπάρει ο νοητικά φτωχομπινές κι όπου συναντηθεί με ξέρα τη λέει νησί!! 

Στο σημείο αυτό μπαίνω εγώ στη σκηνή ως εξής. 

Είχα τους δυο γιούς μου (ο πρώτος 16 ο δεύτερος 10 ο τρίτος εκκολαπτόταν στα κύτταρά μου) που τους έχω κάνει αστέρια στη θάλασσα και ταξιδεύουμε λίγο πριν από το σούρουπο για τη Σκύρο. Είχε ο καιρός ένα γλυκό αεράκι, στο τιμόνι και τη πορεία είναι ο μικρός, πίσω αδειάζω εγώ ο αφέντης ένα μπουκάλι μπύρα και ο μεγάλος με τα κυάλια στη πλωριά προσέχει μη πέσουμε σε καμιά επιπλέουσα πόρτα. (μπορεί να σε βυθίσει!)

Ξαφνικά ο ασύρματος από τη συχνότητα 16 που ήταν το Κέντρο Ελέγχου της Λούτσας, αρχίζει να ουρλιάζει πως κάποιου το σκάφος έχει πιάσει φωτιά και κινδυνεύει η οικογένειά του Κι επειδή είμαστε όλοι εντοπισμένοι από τα ραντάρ, διατάσσομαι εγώ ως πλησιέστερος να προσφέρω τη βοήθειά μου. Άρνηση να ξέρετε δεν υπάρχει. Είναι ποινικό αδίκημα. 

Ήμασταν μόλις πέντε μίλια από την Σκύρο κι αρχίζουμε το ψάξιμο.. Για να βρούμε πρώτα ένα πανέμορφο πολλών χρηματιστηριακών κυβικών εγκαταλειμμένο σκάφος, τουλάχιστον 16 μέτρων και τρία μίλια νότια εντοπίσαμε αυτόν την γυναίκα του και τις κόρες του σε σωσίβιο αντίσκηνο να τους παρασέρνει το ρεύμα!! Τους βοηθώ ν ανέβουν στο σκάφος μου, βλέπει ο μαλάκας τους μικρούς στο τιμόνι και στο γκοβέρνο του σκάφους , "αυτοί θα μας σώσουν" μου λέει με τρόμο ,"δεν ανεβαίνω" γαυγίζει..

Με την συνδρομή της κυρίας νεοπλουτίδου τον πείσαμε ανέβηκε και κατευθυνθήκαμε στο λιμάνι απ' όπου έβγαινε εκείνη τη στιγμή το σκάφος του λιμενικού. 

Τι είχε συμβεί; 

Τα σκάφη έχουν πετρελαιομηχανές που απαιτούν προθέρμανση για την εκκίνησή τους έτσι ώστε όταν  πιέσεις κατόπιν την μίζα να τεθούν άμεσα σε λειτουργία.. Κάποιος και ενώ το σκάφος του ήταν σε λειτουργία έστρεψε από λάθος προφανώς το διακόπτη κλειδί. στην θέση off. Οι μηχανές δεν έσβησαν αλλά όλες οι φωτεινές ενδείξεις άναψαν κόκκινο παραπλανώντας πως υπάρχει φωτιά. 

Κατατρομοκρατήθηκαν αυτοί (το ναυτικό πηλίκιο δεν φτάνει για να γίνεις καπετάνιος) πήραν το αντίσκηνο και μπλουμ στο πραγματικά άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. 

Τι συνέβη μετά. 

Ο ναυτικός κώδικας λέει ευθέως κι ευθαρσώς πως επί εγκαταλειμμένου πλοίου ιδιοκτήτης είναι αυτός που εντοπίζεται μέσα.. 

Φυσικά και δεν θα προέβαλλα ποτέ τέτοια απαίτηση αλλά ο λιμενάρχης ήταν εξαιρετικά αυστηρός: Και αμετάπιστος παρά τον δυσάρεστα έκπληκτο τύπο (που μου υποσχόταν λουκούλεια γεύματα αλλά ούτε με λιλιπούτεια δεν απαντήθηκα μετά ) του καταλόγισε αποζημίωση, δικιά μου που αρνιόμουν να δεχτώ και φυσικά και του κράτους του οποίου οι υπηρεσίες είχαν κινητοποιηθεί.  Για να του κάνω (του λιμενάρχη) το βράδυ ένα τραπέζι αρχοντικό. Πιότερο γιατί με κολάκευε  που υμνούσε τις ικανότητες των γιών μου. (όφειλα να τους εκπαιδεύσω.. αν μου συνέβαινε κάτι ποιος θα μας επέστρεφε με ασφάλεια στο Πόρτο Ράφτη, το Λιμανάκι μας..)

Θα έχετε ένα στυφό ερώτημα στα χείλη.Ποιος ήταν ο σκαφάτος.. Γνωστός γνωστότατος βιομήχανος μετάλλων.. Συμπέρασμα πρώτο: Ποτέ μην έχεις εμπιστοσύνη στους δράκους της άρχουσας τάξης. Συμπέρασμα δευτέρο: Η θάλασσα απαιτεί γνώση σεβασμό και αγάπη. Αν την αγνοήσεις σ εκδικείται..