Άσχημο το πρόσωπο της αλήθειας.. Αποκρουστικό γιατί αφοπλίζει. Και κυρίως είναι το όνομα που δίνει ο καπιταλιστής στη βαρβαρότητά του. Αν υπάρχει έτσι η τέχνη είναι για να την εξωραΐζει. Να την λειαίνει.. Με συμβολισμούς και αλληγορίες. Ώστε να μην τρομάξεις. Ν αναπνεύσεις το οξυγόνο της επελευθερωτικά. Έτσι όταν η ταπεινότητά μου και μια σειρά από δημιουργοί την καταθέτουν μελωδικά ή λογοτεχνικά, στη τράπεζα των υποψιασμένων, δεν το κάνω για να πείσω όσους δεν τη γνωρίζουν,αλλά για να υπερασπιστώ εκέινους που την γνωρίζουν μα δεν τολμούν να την ξεστομίσουν.. Παίρνω τα ρίσκα μου. Και πάντως δεν ζω από συνήθεια. Αλλά με ένταση και πάθος. Με φυσαρμόνικα ή χωρίς, δεν είναι λίγες οι φορές που έχω πιάσει κουβεντολόι με αγάλματα. Κι αυτά να το ξέρετε. Μιλούν, αλλά σε όσους έχουν αυτιά να τα ακούσουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου