Τρίτη 29 Μαρτίου 2022

Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΖΕΛΕΝΣΚΙ

 

 ΚΑΙ Η ΧΥΔΑΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ

 


 

 

Δεν είναι μόνον κατά το περιεχόμενό της εξοργιστική.. Είναι και αισθητικά αποκρουστική.. Επειδή οι δυνάμενοι να σε πείσουν σε απιθανότητες είναι ικανοί να σε σπρώξουν σε φρικαλεότητες. 

Στους απανταχού κοσμοπολίτες και εθνομηδενιστές τύπου Μπάιντεν και του οικόσιτού του Ζελένσκι αναφέρομαι, που επί τρεις δεκαετίες και μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις Σοβιετικές Δημοκρατίες, επέβαλλαν αιματηρά την κατεδάφιση (πλην της Κύπρου φυσικά) των νοητών ή διοικητικών τειχών, για να χτίσουν την παγκόσμια διακυβέρνηση από τον οικονομικό φασισμό. 

Γιατί οι φασίστες είναι Ιανοί. 

Κατά την μία τους όψη είναι ζωώδεις. Αυτοί που επί του αταβιστικού τους χαρακτήρα και συμπεριφορά, ανιχεύεται το αρχετυπικό παρελθόν όλων μας. Όταν σε αυτό, η επιβίωση εξαρτάτο από την άγρα, την τροφοσυλλογή, τον φόβο προς το υπερφυσικό και τον θανάσιμο ανταγωνισμό. Τοποθετείται έτσι στον αντίποδα του πατριώτη που υποδύεται και είναι το alter ego του εθνομηδενιστή. 

Οι κοινωνίες της ζούγκλας όπου επιβιώνει ο ισχυρότερος κι αν ο ίδιος είναι ισχαιμικός, προσκολλάται σε αυτούς. 

Χαρακτηριστική η κατάπτυστη περίπτωση Ζελένσκι. Αρνούνται τον πολιτισμό, το συνανήκειν και την πνευματική καλλιέργεια, διότι δεν βλέπουν τι είναι, επειδή απλώς δεν ξέρουν πως αυτό έπρεπε να είναι. 

 Είναι το κατοικιδιο της Νέας Τάξης και της μορφής που δίνει ο νεοφιλελευθερισμός στις κοινωνίες – γκέτο πληβείων. Ο εθνομηδενιστής νομίζει ότι είναι υπεράνω, ενώ απλώς ανήκει στους υπεράνω των λεσχών των οποίων τις μπότες γλείφει όταν τον κλωτσούν. .

 Απεχθάνεται τα έθνη ως πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η ταξική πάλη, δεν θέλει κράτη αλλά περιοχές, ούτε χώρες αλλά χώρους και πάνω απ’ όλα δεν θέλει λαούς αλλά ιδιώτες. Παράσιτο έτσι ο ίδιος (είναι εμφανές πως σιτίζεται στο Πραιτόριο της Αμερικανικής αυλής) υποσκάπτει την αξιοπρέπεια των άλλων και οποιοδήποτε αίσθημα ταυτότητας ή μνήμης μπορεί να ενισχύσει τις αντιστάσεις στον καθεστωτικό απανθρωπισμό. 

Εξαπολύει έτσι συνθήματα λαϊκισμού με την δόλια και βρεφονηπιακού επιπέδου μόχλευση συναισθημάτων όπως ο «χασάπης Πούτιν» επί παραδείγματι, για να συμπαρασύρει στις σκοτεινές επιδιώξεις του ολόκληρους πληθυσμούς. Που όμως ενδόμυχα το επιδίωκε ως έτοιμος από καιρό. Αντικαθίσταται έτσι η αλήθεια με τον μεταμορντενισμό δίχως την πειραματική απόδειξή της. 

Το επιχείρησαν οι πρώτοι διδάξαντες ναζί μυστικιστές κατά τον Μεσοπόλεμο το επαναλαμβάνει σήμερα ο Ουκρανός Σεφερλής. Μόνο που η επανάληψη μπορεί να είναι μητέρα της μάθησης αλλά επίσης είναι και αιτία κορεσμού και αηδίας.

 Συναισθήματα που όψη θρέψη και δράση φυσικά, προκαλεί σε βαθμό ασθματικού πνιγμού ο Ζελένσκι. Και με τα δύο του πρόσωπα. Είτε ως Νατοϊκός ζήτουλας εκσυγχρονιστής είτε ως νεοφασίστας ευρωπαϊστής. Ως χθες επιθυμούσε διακαώς την ένταξή του στη διεθνή συμμορία του ΝΑΤΟ. 

Επιθυμία που έίχε εγγράψει ως υποθήκη στο μεταμορντένο μετά το πραξικόπημα της πλατείας Μεϊντάν και το ανελέητο ολοκαύτωμα την λαϊκών αυτόνομων δημοκρατιών του Ντονέσκ και του Λουγκάνσκ σύνταγμα της φασιστικής Ουκρανίας. 

Γιατί δεν υποτάχθηκαν στην βίαιη αποκοπή τους από την ιστορία και τον πολιτισμό που τους εξωθούσαν οι Δυτικοί γκάνγκστερς της χυδαίας ιδιώτευσης. 

Της Μητσοτάκειας ατομικής ευθύνης δηλαδή. Αρνήθηκε σε πρώτη ευκαιρία τον κομμουνισμό, όταν σήμερα και στη βάση μιας έρευνας (όχι μαϊμού όπως κατά παραγγελία διαπράττουν οι εγχώριοι δημοσκόποι και οι μιντιακοί πιθηκάνθρωποι αλλά της Γιουροστατ στις πρώην λαϊκές δημοκρατίες), σε συντριπτικά ποσοστά τον νοσταλγούν. 

Για να ενταχθεί στην .. «ελευθερη αγορά» της πλέον διευθυνόμενης και διεφθαρμένης οικονομίας από γενέσεώς της. 

Και αυτόν τον περίεργο κίτρινο από την συκοφαντική χολή που εκλύει κατά της Ρωσίας σήμερα, θα τον υποδεχτούν στην Ελληνική βουλή μετά βαΐων και κλάδων. τα ζόμπι, του «ναι σε όλα», που στις φλέβες τους ρέει βαλβολίνη αντί αίματος, όπως στις Χολυγουντιανές τερατογενέσεις. 

Να φοβάσαι τους προφήτες κι αυτούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια, επειδή κατά κανόνα κάνουν και άλλους να πεθάνουν μαζί τους, μερικές φορές πριν απ’ αυτούς και καμιά φορά αντί γι’ αυτούς. (Ουμπέρτο Έκο)

Δεν υπάρχουν σχόλια: