Ο εχθρός του εχθρού μου

 είναι φίλος μου

 

Το ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας δεν έχει καν την στόφα  κομμουνιστή, είναι σαν να εφεύρες γλαύκες στην πρωτεύουσα. Το έχει δηλώσει εμμέσως ή αμέσως σε πολλές από τις δημόσιες τοποθετήσεις του. Δεν είναι όμως αυτός το αίτιο, μηδέ καν η αφορμή της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στα εδάφη του κόκκινου στρατού. 

 

Τον επικήδειο ενός πολιτικού συστήματος που έστρωσε νοηματικό χαλί και αξίες ζωής στον άνθρωπο, εκφώνησε ο ΓΓ του πολιτικού γραφείου (και αργότερα διανομέας πίτσας) Γκορμπατσόφ δια της περεστρόικάς του. 

Για ν αποδειχτεί πως όσοι μέχρι εκείνη την ημέρα διαχειρίζονταν την εύρυθμη (;) λειτουργία της λαϊκής δημοκρατίας, ήταν ή ηλίθιοι, ή ύποπτοι εσχάτης προδοσίας κατά των Σοβιετικών λαών. 

Επειδή ποιας άλλης ατιμωτικής κατηγορίας θα μπορούσε να τύχει ο πολιτικός που από δήμαρχος – κορυφαία θεση μιας πρωτοπόρας στο διάστημα υπερδύναμης– κατέστη κλητήρας στην απέναντι μισητή όχθη,;  Ποιος ελαφρά τη καρδία θ' αφαιρούσε το οξυγόνο μιας παγκόσμιας δημουργικής ανατροπής, δίνοντας την χρυσοφόρα ευκαιρία μιας αναπάντεχης επικράτησης των σύγχρονων κονκισταδόρ; ; 

Αυτός άνοιξε διάπλατα την πόρτα για να εισβάλλουν οι χρηματιστηριακοί γύπες και ν’ αρπάξουν την εξουσία από τους κομμουνιστές .. 

Το αβίαστο και αδιαμφισβήτητο επομένως συμπέρασμα, είναι πως ο σημαδεμένος εισχώρησε κατά κυριολεξία στα άδυτα των αδύτων του "πολίτ-μπυρώ" ως πράκτορας του Μητροπολιτικού καπιταλισμού. 

Που σημαίνει ότι: 

Επί χρόνια αναρριχάτο στο όρος της εξουσίας δίχως κανείς να τον αντιληφθεί, ώσπου ανενόχλητα κατέκτησε τη κορυφή. Και οπωσδήποτε με τα μοσχάρια του πολιτικού του περιβάλλοντος, αν όχι συνενόχους, αγρούς ν αγοράζουν. 

Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι κατά φωτοτυπία το ίδιο. 

Για να έρθει ο Πούτιν και να διαδεχτεί εκείνον τον μεθύστακα τον Γέλτσιν, σε μια ήδη διαμορφωμένη κατάσταση, εξαιρετικά οδυνηρή για την παγκόσμια μήτρα του σοσιαλισμού. 

Δεν έκανε επανάσταση. 

Δεν διοικούσε το θωρηκτό Ποτέμκιν. Εκλήθη να διαχειριστεί ερείπια σε συνθήκες υψηλών πιέσεων και θερμοκρασίας. 

Και ως πρώην πράκτορας της KGB επέλεξε. Ν’ αναστήσει την παγκόσμια αίγλη της Ρωσίας, στην βάση πως η πανανθρώπινων αξιών Σοβιετική Ένωση, είχε ήδη διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη και ενταφιαστεί. 

Δεδομένης έτσι της ήττας του σοσιαλισμού, αποφάσισε να το κάνει ανταποδίδοντας τα ίσα στους εκθεμελιωτές της. Πως;

Υπακούοντας στους κανόνες της αγοράς. Στο πεδίο δράσης τους. Επ’ αυτού εξακολουθεί να κινείται, ανεξαρτήτως αν από τις αποφάσεις του είναι ωφελημένοι μια δράκα ολιγάρχες, ή ακόμη ακόμη αν το αποτέλεσμα θα ήταν μια Τσαρική Ρωσία. Δεν έχει κανείς χρεία μελέτης του Μαρξιστικού κεφαλαίου για να τον ερμηνεύσει κατά την πολιτική του πορεία.

 Οι κινήσεις του τον πρόδιδαν και τον προδίδουν επαρκώς. Καμιά εντύπωση επομένως δεν κάνει το γεγονός πως υπό την σημαία της Ουκρανικής αποναζιστικοποίησης του στέκεται στη μέση μιας τραμπάλας αναιρώντας σεισμικά προηγούμενες τοποθετήσεις του .. 

Η πολιτική μοιάζει με παλίρροια και εν προκειμένω όταν το κύμα τον  φέρνει κατά τα βαλκάνια, καλά θα κάνουμε να κινηθούμε υπό το εξής σύνθημα: Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου.Και το ΝΑΤΟ ήταν και παραμένει σατανικά υπαίτιο μιας σειράς εθνικών μας καταστροφών .