Λόγος αντρίκιος. Κατηγορηματικός. Λιτός.. Λόγος που συνοδεύει πάντα όσα ζεϊμπέκικα μέθυσαν στο αλκοόλ τους την ανδρική ψυχή. «Σα χορεύεις μάτια μου νάσαι ο Διγενής». Αν δεν νιώθεις τη λάβα του ως το τελευταίο σου κύτταρο, δεν είσαι κι αν δεν είσαι, μη σηκώνεσαι.. Θα προδοθείς. Γιατί τα βήματά σου δεν θα σέρνουν τα "σεκλέτια" σου όπως οι δούλοι τις σιδερένιες τους μπάλες. Θα είσαι ψεύτικος. Παλιάτσος σε ακροβασίες. Και το ζεϊμπέκικο δεν είναι τσίρκο. Είναι ένας πόνος ασίγαστος, βουβός. Αυστηρά προσωπικός. Απολογιστικός Μια πλήρης περιστροφή πάνω από το σώμα της ήττας σου. Το νεκρό κρυφό όνειρό σου. Μια περιστροφή τριακοσίων εξήντα μοιρών που αρχίζει από σένα και καταλήγει σε σένα. Που χωράει όλα όσα έζησες. Από τη γέννα ως τον θάνατο. Γι αυτό και δεν γουστάρεις λεζάντες. Μόνος ήρθες και μόνος θα φύγεις. Κι όταν στην άκρη της στροφής χαστουκίζεις με την παλάμη σου τη γη, ζητάς, απαιτείς να σου αναστήσει τ’ όνειρο. Διαφορετικά, ν’ ανοίξει να σε υποδεχτεί. Έτσι σιωπηρά.. Ήσυχα.. Δίχως φανφάρες και φούμαρα. Δίχως χειροκροτήματα Επειδή ο πόνος σαν την ήττα δεν παρελαύνει. Αντιθέτως. Τρυπώνει ανεπιθύμητα στο σώμα και τα εννιά όγδοα είναι η μόνη έξοδος κινδύνου προς τη ζωή για τον ξενιστή. Ειδικά όταν αυτά έχουν ντυθεί τη φωνή του ανεπανάληπτου Μητροπάνου. Παράδειγμα αρσενικού.. Παράδειγμα κομμουνιστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου