ΟΙ ΠΕΝΗΝΤΑ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙ

 Έκανα το τραγικό λάθος να ρωτήσω μια εξαιρετική συνάδελφο και φίλη που επικοινώνησε δια του μέσετζερ να μου ευχηθεί, τι κάνει και γιατί έχει εξαφανιστεί. Για να πάρουν από τις απαντήσεις της φωτιά τα συναισθήματά μου και να γίνουν από του σημείου αυτού και μετά μαύρος καπνός τα χρώματα της γιορτής.. 

 

Ποιος Κορωναϊός ρε καθεστωτικοί αλήτες.. Καρκίνος λέγεται και αφανίζει.. Iδού ο διάλογος φυσικά δίχως ονόματα: 

 

ΕΚΕΙΝΗ: Εγώ καλέ μου είμαι καθηλωμένη, ανίκανη πια να αυτοεξυπηρετηθώ! Το χειρότερο τέλος που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ! 

ΕΓΩ: O άντρας σου τι κάνει; Νομίζω πως κι αυτός έχει γενέθλια σήμερα Μετέφερέ του τις ευχές μου επιχείρησα βλακωδώς να την αποπροσανατολίσω. 

ΕΚΕΙΝΗ: Ναι έχετε την ίδια μέρα γενέθλια, ούτε χρόνια πολλά δεν του είπα ,για πρώτη φορά από το 1974! Βρίσκομαι στο απόλυτο ναδίρ! Και το χειρότερο, είμαι δειλή και φοβιτσιάρα για να δώσω μόνη μου το τέλος που μου αξίζει! Με αξιοπρέπεια! 

ΕΓΩ : Όχι κορίτσι μου όχι.. εσύ δεν έχεις να προτάξεις μόνο τα χρόνια που έζησες αλλά προ πάντων τις δημιουργίες σου.. Αγώνας μέχρι τη τελευταία σου ανάσα. Στη διάθεσή σας όπου και όποτε με χρειαστείτε αρκεί να πατάω στα πόδια μου. Σ' αγαπήσαμε γιατί ήσουν κυρίως καλό παιδί και δευτερευόντως άριστη συναδέλφισσα. 

ΕΚΕΙΝΗ : Με συγκινείς γλυκέ μου, γιατί η αναγνώριση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μου ήταν το μοναδικό παράσημο που ήθελα ν αποκτήσω! Αν υπήρξα και μια υποφερτή δημοσιογράφος,το κέρδισα με σκληρή δουλειά και θυσίες! 

Δεν υπήρξε απλώς μια υποφερτή δημοσιογράφος.. Ήταν εκείνη που συχνά αλίευε από το γεγονός το περιέχον από το περιεχόμενο και που το μετέφερε διανθίζοντάς το με τον συναισθηματισμό της. Στη καθημερινή μου ενημέρωση δεν παρέλειψα ποτέ να την διαβάζω.. Κράτα γερά. Δεν έχεις ακόμη ηττηθεί..