ΟΙ ΣΗΜΑΙΟΥΛΕΣ

 

 Οι γαλανόλευκες σημαιούλες πάνε κι έρχονται στα social media επ ευκαιρία των
διακοσίων μετεπαναστατικών ετών. . Με όσους δυσφορούν και τις διαγράφουν να θεωρούνται μισέλληνες ή ανθέλληνες. 

 

Πέραν του γεγονότος πως πρόκειται για ηδονή αριστοκρατικής αισθητικής να σε βρίζει ένας αναλφάβητος ανιστόρητος, διερωτώμαι τι τους πείθει πως ο εξαθλιωμένος και υπό πλειστηριασμό Έλληνας, θα νιώσει δια μιας ψηφιακής σημαιούλας υπερήφανος για την εθνική καταγωγή του. 

 

Τι δεν ξέρουν; 

Πως η εθνική συνείδηση δεν αποτυπώνεται σ’ ένα πανί. 

Προϋποθέτει και κοινωνική αλλά και πολιτική παιδεία, από τις αξίες των οποίων παρασάγκας απέχει ο σύγχρονος χλεχλές. 

Για να δοκιμάσεις τις επιλογές του μπούκωσέ τον μ’ ένα πιτόγυρο, κάρφωσέ τον στον καναπέ απέναντι στα Μπάτσελορ τα NXTM τα Survivors τα Big Brothers τις Φάρμες και τα πρωϊνάδικα, πάρε τον και μια σουλατσάδα στα τσιφτετελορόκ της παραλιακής και του έχεις φρεσκάρει το εικοσιτετράωρο, τόσο σα να τον έχεις πασαλείψει με τις κηραλοιφές του Βελόπουλου. 

Πού και πού φόρα του και μια περικεφαλαία σε κενό περιεχομένου κεφάλι, για να αλαλάζει ως Μακεδονομάχος, πως η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική, αλλά να καταπίνει τη γλώσσα του όταν από τις πολιτικές του επιλογές στην κάλπη, εξέρχεται της πυριτιδαποθήκης των Βαλκανίων το φάντασμα των Σκοπίων, (πάει ξεχάστηκε), ή πως η χώρα έχει υποθηκευτεί στους τοκογλύφους. . 

Κατόπιν αυτών γίνεται εύκολα κατανοητό το γιατί πείθονται με ό,τι τους ταΐζει η καθεστωτική προπαγάνδα. Μισοεξυπνάκηδες, μισοκουτοπόνηροι, και μισοαστοί σαν το χειρότερο είδος που γεννά μετεπαναστατικά η ελληνική κοινωνία. Τον αστικοποιημένο βλάχο. Που ούτε βλάχος είναι ούτε αστός.. 

Ε, λοιπόν όχι. Η σημαία είναι ένα πανί – όπως ο αλησμόνητος Βασίλης Διαμαντόπουλος είχε δημοσίως δηλώσει-- τους όποιους συμβολισμούς επί του οποίου, τους αποτυπώνει με τις αρχές, τις αξίες και κυρίως με το αίμα της ψυχής του ο λαός.. 

Σας μοιάζει αυτός ο τρομοκρατημένος λαός, του ο σώζων εαυτόν σωθήτω, να καταθέτει έστω κι ένα ίχνος λαϊκής ή εθνικής αλληλεγγύης – βασικό αλλά εν ανεπαρκεία αγαθό--στη παγκόσμια οθόνη; Ασφυκτιά η ανάσα του γείτονά του κι αυτός κλείνεται στο κατακόρυφο σπήλαιό του γιατί στο άκουσμα τού επιθανάτιου ρόγχου του, θα τον πνίξουν οι ερινύες. 

Σε μια απελπισμένη έτσι κίνηση αναζήτησης συγχωροχάρτου, στέλνει ανέξοδα σημαιούλες δεξιά κι αριστερά, ανεξαρτήτως του αν αυτό είναι προσβλητικό για την ίδια την σημαία αφού την αποφλοιώνει της αξίας της.. 

Μα τα συγχωροχάρτια μας τελείωσαν και η τελευταία παρτίδα που εστάλη από τον θεό εκτελωνίστηκε από το καθεστώς στις πρόσφατες εκλογές, αφού προηγουμένως διανεμήθηκε στο πόπολο ώστε πάναγνο αυτό να υποτροπιάσει υποπίπτοντας στο ίδιο πολιτικό αμάρτημα. 

Η ώρα της κρίσης έτσι δεν αναμένεται. Επειδή είναι κάθε ημέρα εδώ.. Και μας αξιολογεί..