Νιώθω την ίδια θλίψη εκείνης που προκαλεί ένα ηλιοβασίλεμα. Γιατί όσο κι αν ο ήλιος στολίζει τον ουρανό με τα χρώματα της αυτοκρατορικής ρομφαίας του, το φορτίο της δύσης θα είναι πάντα το ίδιο. Σκοτάδι και περισυλλογή. Αναδρομή στα πεπραγμένα. Συχνά οδυνηρή. Στην οθόνη του νου προβάλλονται εικόνες ανεπιθύμητες ενός παρελθόντος στο οποίο πρωταγωνίστησες. Γιατί πολύ θα ήθελες να μην τις είχες ζήσει κι αν ήταν αναπόφευκτο πολύ θα ήθελες να είχες αλλάξει ρότα. Να είχες γράψει ένα άλλο τέλος. Όμως η ιστορία δεν γράφεται με τα «αν» του υποθετικού λόγου. Αλλά με αίμα. Αίμα καυτό. Πλέεις έτσι σε μια θάλασσα σαν ακυβέρνητη σανίδα ώσπου να σε ξεβράσει η ζωή πάνω σε κάποια ξέρα. Και δεν υπάρχει χειρότερο μαρτύριο ν’ ακούς από εκεί τις φωνές των ζωντανών..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου