καλή είδηση εδώ και καιρό..Από την άλλη ακρη της γραμμής μου ήρθε σαν θρόισμα αύρας η φωνή της γραμματέα του ΟΣΔΙΕΛ. (Οργανισμός Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων του Ελληνικού Βιβλίου)
«Καλησπέρα σας κύριε Ανδρικόπουλε, σας τηλεφωνώ για να σας ανακοινώσω πως πρέπει να μας στείλετε τη φορολογική σας δήλωση του 17 – του 18 την έχουμε—γιατί μετά την βίαιη διακοπή εξ αιτίας των μνημονίων στους συγγραφείς που έχουν υπερβεί το πλαφόν πωλήσεων θα καταβληθούν τα πνευματικά τους δικαιώματα.!!»
Την πρώτη αντίδραση του πικρού χαμόγελου ακολούθησε ένας προβληματισμός. Δεν είχα εύκαιρη την απάντηση το γιατί τώρα. Μετά δέκα χρόνια εισοδηματικής λεηλασίας και πλήρους εξαθλίωσης, ποια μύγα τους τσίμπησε, αλλά επειδή πάντα η δεύτερη σκέψη είναι πολύ καλλίτερη από την πρώτη, συνέδεσα τη δήλωση με την Αχίλλειο πτέρνα του Νεοκωλοέλληνα και ως διά μαγείας άναψε ο λόγος εμπρός μου σαν φωτεινή επιγραφή από νέον.
Μοιράζουν ψίχουλα στ αδέσποτα. Άρα εκλογές. Ακαταμάχητος συμπερασματικός συλλογισμός. Ο αστυφύλαξ είναι όργανο. Το Μπουζούκι επίσης. Άρα ο αστυφύλαξ είναι μπουζούκι. Το κυβερνητικό τσίρκο επείγεται να περισώσει ότι περισώζεται από την μήνη του εξαγριωμένου της Αγίας μικροϊδιοκτησίας Κυρ Παντελή.
Κι ως εδώ πάει καλά.. Μόλις στάξεις λίγο λάδι ο μικροαστός της κοντής μνήμης γρασάρεται προσωρινά και η πολιτική μηχανή δουλεύει έστω και αχρόνιστα.
Σε προσωπικό επίπεδο όμως στέγνωσα εμπρός σ’ ένα βασανιστικό δίλημμα.
Έχω εδώ και μια διετία διακόψει στα τρία τέταρτα της ολοκλήρωσής του το τέταρτο βιβλίο μου εξ αιτίας της συμμετοχής μου στα Μέσα Κοινωνικού Αυνανισμού. (μια μυθοπλαστική αυτοβιογραφία είναι)
Βιβλίο που η συγγραφή του όπως εκ των προηγουμένων έχετε αντιληφθεί θα μου γλυκάνει-εξ αιτίας της ηθικής κοινωνικής και εν τέλει οικονομικής αποζημίωσης- τη ζωή. (μη φανταστείτε ποσά αμύθητα όπως των φαρμακευτικών εταιριών.. Η πνευματική δημιουργία δεν είναι κρέας νωπό..) Για την οποία να σημειώσω πως—πλην θαύματος-- είναι πλέον ένα προϊόν με σχεδόν γνωστή την ημερομηνία λήξης..
Τι λοιπόν με κρατά δέσμιο σε τούτη εδώ την ασυνάρτητη ψηψιακή κοινωνία και δεν το κάνω;
Να σας πω μεταφέροντας με την σειρά μου τις ατομικές ευθύνες. ΕΣΕΙΣ. Οι υποψιασμένοι πολιτικά φανατικοί αναγνώστες μου. Επειδή ήμουν πάντα της άποψης πως έστω και ένας αν αφυπνιστεί το κέρδος είναι ανυπολόγιστο.
Εσείς που δια της παρουσίας σας δηλώνετε πως υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα με ψυχή, καρδιά και με σημαία το Εμείς και όχι το Εγώ.
Εσείς που μαχόμενοι διατηρείτε το αναφαίρετο δικαίωμα στη κατάθεση του λόγου σας αλλά και την δημοκρατική υποχρέωση ν’ αναλαμβάνετε τις συνέπειές του. Εσείς που δεν κιοτέψατε ποτέ στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα..
Περιούσιοι έλληνες μα τόσο λίγοι..
Θα καταφύγω έτσι στον Σεφέρη μήπως και πάρω την απάντηση που ζητώ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου