Άγιο το χώμα της Κεφαλονιάς

  που κατά την επιθυμία του θα τον δεχτεί.

 

 

Ακρωτηριάστηκα. Πενθώ βαριά από το μέγεθος μιας συντριπτικής απώλειας. Ενός και μοναδικού αδελφικού μου φίλου. Του καταξιώμένου μουσουργού Κώστα Ευαγγελάτου. Η φωνή της συνείδησής μου.. 

Από δεκαπεντάχρονα παιδιά ανασαίναμε ο ένας την εκπνοή του άλλου. Μέσα από αιματηρές συγκρούσεις που τις ακολουθούσαν ισοδύναμες ιαματικές φιλιώσεις. Από ανιδιοτελή στηρίγματα ο ένας του άλλου, στις όποιες ήττες μας , που προέκυπταν από τις υπαρξιακές μας αγωνίες. 

Αλλά και μέσα από τις νίκες μας. Με τις πρώτες ιαχές θριάμβου που ακούγονταν στο περιβάλλον της μικρής μας χωρικής αυλής, ήταν του ενός για τον άλλον. Μου είχε χαρίσει πολλαπλάσιες των δικών μου. Δεν έπαψα ποτέ να τον θαυμάζω ιδία όταν μου τον εξυμνούσαν πρόσωπα τρίτα άγνωστα σ αυτόν 

Με μια από τις κορυφαίες του στιγμές την συγγραφή ενός βιβλίου για την αντίστιξη του 16ου αιώνα. Ελκυστικές οι διδασκαλίες του έστω και αν ήταν αυστηρός, όμως με τον εαυτό του πρωτίστως. 

Δεξαμενή ιδεών ήταν (με πονάει ο αόριστος) ο Κώστας. Και όχι μόνον μουσικών. Πολιτικών κοινωνικών και οικονομικών. Παρ’ ότι τις τελευταίες τις αντιμετώπιζε ως πτυχίο κορνίζας στον τοίχο του εγωισμού του. Κατανοητό. Tους ανθρώπους δεν τους εξηγούμε μου είχε πει στη Σχολή ο Σάκης ο Καράγιωργας. Τους κατανοούμε πρωτίστως.. 

Η λατρεία του για τη μουσική είχε από μικρός κατισχύσει του όποιου άλλου ενδιαφέροντός του πλην της συζύγου του που επίσης λάτρευε στο πολλαπλάσιο. Από τότε που ως αρχηγός αυτός συνέστησε το πρώτο συγκρότημα της γειτονιάς μας. Τους Travelers. «Είσαι παράφωνος μου επαναλάμβανε ρε ρημάδι γι αυτό καλά θα κάνεις να μείνεις ντραμίστας!!».. 

Μου’ρχόταν να του ανοίξω το κεφάλι με την μπακέτα αλλά ένιωθα πως είχε δίκιο.. Γιατί όπως συμπλήρωνε «αν και ο θεός σου χάρισε μια γοητευτική φωνή, εξ αιτίας της τεμπελιάς σου να την καλλιεργήσεις, σου αφαίρεσε το δικαίωμα χρήσης της!!» 

Άνοιξε ωδείο στη παραγωγική του ηλικία, με τους μαθητές του αλλά και την κοινωνία να τον εμπιστεύονται. Μόνο που το δημιουργικό πεντάγραμμο, ήταν πάντα για το σκλαβωμένο κράτος είδος πολυτελείας. Γι αυτό και βασικό μα εν εν ανεπαρκεία αγαθό.. Σε κάθε καπιταλιστική κρίση ήταν το πρώτο που πτώχευε. Οι παλιοί το ξέρουν. Οι νέοι το έμαθαν τώρα και μάλιστα οδυνηρά. 

Ένα συναίσθημα αδικίας μου προκαλεί ασθματικό πνιγμό. Γιατί ρε γαμώτο αυτός; Τόσα πολιτικά και κοινωνικά ρεμάλια μας κατακλύζουν.. Ας τους συγκέντρωνε ο καρκίνος σε ένα πάρτη γνωριμίας μαζί του. Αυτός είχε ακόμη ζωή. Ζωή δημιουργική. Που θα την πλαισίωνε με αστρικά χαρακτηριστικά από τις χορωδιακές μελωδίες του. Είχε και έχει προσκληθεί σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες καταχειροκροτούμενος τη στιγμή των υποκλίσεων του τέλους. 

Στην έσχατηεπί του Μονάχου αν θυμάμαι καλά, ο πρώτος που εκδήλωσε σχεδόν οπαδικά τον ενθουσιασμό του ήταν ο Παπαδήμος, με τον Κώστα να κατσουφιάζει (οι νοώντες νοήτωσαν το γιατί)!!! Που δημόσια του ζήτησε να εκτελέσει το κόκκινο γαρύφαλλο.. 

Όταν εισήλθε στο θέμα η πρώτη νότα, ένα κατάμεστο θέατρο παραληρούσε. Όμως. Αν τώρα διάβαζε όσα γράφω θα είχε γίνει χαλασμός.. Θα είχαμε σκοτωθεί .. Σιχαινόταν τους γλύφτες και τους κόλακες.. Εσύ Ευγένιε θα μου έλεγε μου το έχεις μάθει: «Γενικώς οι έπαινοι αλλά ιδία οι υπερβολικοί προσβάλλουν. Είσαι αναγκασμένος να πεις πως δεν τους αξίζεις.» 

Μια νύχτα παρουσίαζε τη μουσική επένδυσή του στο γνωστό και ασυναγώνιστο μυθιστόρημα «ο βασιλιάς ήταν γυμνός» Αρκετοί οι εκπρόσωποι της εξουσίας που ήταν παρόντες στο θέατρο της Αργυρούπολης.. 

Μαγεμένοι οι θεατές χειροκροτούσαν ασταμάτητα, αλλά αυτός ήρθε καταπάνω μου απαιτώντας την δική μου θέση. Πριν προλάβω ν αρθρώσω κουβέντα, πλακώνει όλη η διαδημοτική καμαρίλα κι αφού τον συγχάρηκε διερωτώντο δημοσιοσχεσίτικα για το είδος της γνωριμίας ενός γνωστού δημοσιογράφου με έναν μουσικό του κλασσικού πενταγράμμου. Με τράβηξε από εκεί πριν προλάβω να τους διαβολοστείλω.. Γιατί με ήξερε όσο κι εγώ αυτόν.. Το μυστικό αιτούμενό τους ήταν η πολιτική στήριξή τους κι από τους δύο.. 

Ταπεινός, όμορφος, προσηνής, δάσκαλος, εφευρετικός, δημιουργικός, μοναδικός. 

Παντρεύτηκε την εξ ίσου (από τα μικράτα μας) φίλη μου με αυτόν τη Χρυσούλα. Γυναίκα σύζυγος φίλη και ερωμένη με κεφαλαία όλα.. Μια εξαιρετική αγιογράφο και απόφοιτο της ΑΣΟΕΕ που έργα της αναρτώ υπερήφανος στη πρώτη σελίδα του ιστότοπού μου. 

Στα 17 τους χρόνια γνωρίστηκαν κι ακολούθησαν δεκαετίες ισχυρών δεσμών αγάπης αλληλοεκτίμησης και αμφίδρομου θαυμασμού. 

Τη νιώθω. Τη στηρίζω.. Γιατί Τα συναισθήματα που κατακλύζουν την ψυχή των μελών της οικογένειας, είναι συντριπτικά, αποδιοργανώνουν τα πάντα και αφαιρούν το νόημα της ζωής. Η απότομη αλλαγή στη ζωή της θα προκαλέσει σεισμικές αλλαγές στη ψυχική της κατάσταση εξ αιτίας του δυσβάστακτου πόνου. 

Σταματώ εδώ. Γιατί εξ αιτίας και της ολοήμερης χημειοθεραπείας οι αντοχές μου έχουν διαλυθεί. Τα χέρια μου τρέμουν και τα πληκτρα παίζουν μαζί μου κρυφτό. Τα εγκεφαλικά μου κύτταρα κινούνται άναρχα και η καρδιά μου πάλλει ασυνάρτητα. Μια φράση μονον. 

Άγιο το χώμα της Κεφαλονιάς που κατά την επιθυμία του θα τον δεχτεί.