ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ :

 Τα περί αυτονοήτων !! Η πρωθύστερη δικαίωση του Ανδρέα Παπανδρέου που επέμενε κατηγορηματικά ότι: Η μόνη μας διαφορά με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα, ή αλλιώς η αιγιαλίτιδα ζώνη που εμπεριέχεται στις ΑΟΖ. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν μειοδοσία..

 

 

Κατά συνέπεια το εύρος της θαλάσσιας ζώνης δεν είναι αυτό που αμφισβητείται γιατί το κάθε κράτος και σύμφωνα με το άρθρο 3 της από το 1982 Σύμβασης του Δικαίου της θάλασσας (που δεν έχει υπογραφεί από την Τουρκία) ορίζει πως: «Κάθε Κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της χωρικής του θάλασσας. Το εύρος αυτό δεν υπερβαίνει τα 12 ναυτικά μίλια, μετρούμενα από γραμμές βάσεως καθοριζόμενες σύμφωνα με την παρούσα Σύμβαση».

Τι θέλει να πει ο ποιητής; 

Πως ο καθορισμός του εύρους των χωρικής θάλασσας συνόρων αποτελεί κατά την διάταξη αυτή και σύμφωνα με την εσωτερική του νομοθεσία, καταρχήν κυριαρχικό δικαίωμα του παράκτιου κράτους, το οποίο ασκεί με μονομερή δικαιοπραξία (unilateral act of State) χωρίς να απαιτείται η έγκριση ή συναίνεση τρίτων κρατών, ακόμη και γειτονικών, ή διεθνών οργανισμών. 

Η επέκταση έτσι μέχρι τα 12 μίλια αποτελεί δικαίωμα και όχι ex conventione υποχρέωση. Αυτό σημαίνει ότι το παράκτιο κράτος μπορεί να ορίσει την αιγιαλίτιδα ζώνη σε μικρότερο εύρος, δεν μπορεί, όμως, να υπερβεί τα 12 μίλια. 

Η επέκταση μπορεί να γίνει και τμηματικά, ή να αφορά ορισμένα μόνο τμήματα της θαλάσσιας επικράτειας. Ο καθορισμός του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης με διεθνοδικαϊκή μονομερή δικαιοπραξία δεν αποκλείει τον καθορισμό του με διεθνή σύμβαση, κυρίως στην περίπτωση οριοθέτησης με ένα ή περισσότερα άλλα γειτονικά κράτη που έχουν παρακείμενες ή αντικείμενες ακτές σύμφωνα με το άρθρο 15 της Σύμβασης. 

Το εν λόγω άρθρο ορίζει σχετικά: 

«Στην περίπτωση που οι ακτές δύο Κρατών κείνται έναντι αλλήλων ή συνορεύουν, κανένα από τα δύο Κράτη δεν δικαιούται, ελλείψει αντιθέτου συμφωνίας μεταξύ τους, να εκτείνει την χωρική του θάλασσα πέραν της μέσης γραμμής, της οποίας όλα τα σημεία βρίσκονται σε ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσεως από τις οποίες μετράται το εύρος της χωρικής θάλασσας καθενός από τα δύο Κράτη. Η παραπάνω διάταξη δεν εφαρμόζεται, όμως, όπου λόγω ιστορικού τίτλου ή άλλων ειδικών περιστάσεων παρίσταται ανάγκη να οριοθετηθούν οι χωρικές θάλασσες των δύο Κρατών κατά διαφορετικό τρόπο». 

Τι αποφαίνεται το Διεθνές δίκαιο με τη διάταξη αυτή; 

Το άρθρο 15 της Σύμβασης είναι διαρθρωμένο σε δύο εδάφια, όπου το μεν εδάφιο α’ αφορά τον κανόνα (μέση γραμμή) και το εδάφιο β’ τις εξαιρέσεις (ιστορικοί τίτλοι και ιδιαίτερες περιστάσεις). Η διάταξη βρίσκει εφαρμογή σε περιπτώσεις μεταξύ δύο (ή και περισσοτέρων) όμορων κρατών με αντικείμενες ή γειτονικές ακτές. Σύμφωνα όμως με το εδάφιο α’ για να εφαρμοσθεί η διάταξη αυτή και βέβαια και το εδάφιο β’, θα πρέπει η απόσταση μεταξύ των αντικείμενων ή γειτονικών ακτών να είναι μικρότερη των 24 (12+12) μιλίων, ούτως ώστε να υπάρχει περιθώριο εφαρμογής κατ’ αρχήν της μέσης γραμμής. 

Τι επομένως αμφισβητεί η Τουρκία; Καθαρά ξεκάθαρα την υφαλοκρηπίδα για την παραβίαση της οποίας ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε με διάγγελμά του καλέσει τους Έλληνες εν όπλοις, με τον εισέτι ελεύθερο Σημίτη το 1996 να ευχαριστεί τους Αμερικανούς και να γκριζάρει σε όφελος της γείτονος χώρας Ελληνική κυριαρχία και τον σημερινό κακή τη μοίρα πρωθυπουργό να δηλώνει διφορούμενα ότι μια παραπομπή στην των γνωστών αποφάσεων Χάγη θα έβρισκαν ανταπόκριση οι Ελληνικές θέσεις..

Δυστυχώς η θανατική ποινή έχει καταργηθεί..