Αλλά μια επιδημία –γιατί περί επιδημίας πρόκειται—που εξέρχεται από την εν υπνώσει κατάστασή του εξ αιτίας των όσων πίνουμε τρώγουμε ή αναπνέουμε. Και πως θερίζει εξευτελίζοντας τον άνθρωπο που προσβάλλει. Γι αυτό αφίσταμαι των δηλώσεων περί ηρωϊκών μαχών που δίνει τάχα ο προσβληθείς..
Τη μάχη δεν την δίνουν οι ασθενείς, αλλά όσοι γιατροί τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη. Και ως προς αυτό υπήρξα τυχερός στην ατυχία μου. Επέλεξα ένα δημόσιο νοσοκομείο – του Γεννηματά- με μια εκ των διευθυντών της αιματολογικής κλινικής να έχει βάλλει στοίχημα ζωής επί της σωτηρίας του σώματός μου πρωτίστως..
Από του σημείου αυτού και μετά ήταν θέμα προσωπικό .
Μου εξασφάλισε μια καλή ποιότητα ζωής δίχως να μου αφαιρέσει από αυτή πολλές εκδηλώσεις από τις συνήθεις κραιπάλες μου. Έτσι τον πήρα κι εγώ στη πλάκα.
Σπανίως πρωταγωνιστεί στις συζητήσεις με τους φίλους μου αν και συχνά προκαλούμαι.
Αντιθέτως τον σαρκάζω και αυτοσαρκάζομαι. Ιδιαίτερα δε τώρα που αφυπνίστηκε μετά τέσσερα χρόνια ξανά. Ως φάντασμα.
Κάτι σαν τον Τραμπ ή τον Μητσοτάκη ένα πράγμα.
Δεν θα πεθάνω κουφάλες νεκροθάφτες των λαών. Θα ζήσω για να σας δω κρεμασμένους ανάποδα σε κάποιο ικρίωμα. Γιατί τότε και μόνον τότε έρχεται κάποιος στην ίδια ευθεία με το σωστό κεφάλι για να συνδιαλλεχθεί μαζί σας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου