Η άνοιξη που έσταζε

 χυμούς άλικου αίματος και ο βρώμικος ρόλος του διαδικτύου

 

Αυτές τις μέρες πριν από δέκα χρόνια, ξεκινούσε η «κοσμογονία» της «Αραβικής Ανοιξης», όπως χαρακτηρίστηκε το ντόμινο των μαζικών κινητοποιήσεων σε χώρες της Β. Αφρικής, του Περσικού Κόλπου και της Μέσης Ανατολής, που με τόση θέρμη «αγκάλιασαν» οι «δυτικές» κυβερνήσεις και τα αστικά επιτελεία. 

Με αφετηρία την Τυνησία, οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν στη γειτονική Λιβύη, στην Αίγυπτο, φτάνοντας μέχρι τη Συρία και το Ιράν. Το αίτημα που κυριάρχησε ήταν ο «εκδημοκρατισμός των καθεστώτων». 

Προβάλλοντας τον «αυθόρμητο» χαρακτήρα των κινητοποιήσεων, οι οπορτουνιστές στην Ελλάδα έφτασαν να τις παρουσιάζουν ακόμα και ως επανάσταση! Το Facebook και τα άλλα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση των διαδηλώσεων και στο συντονισμό τους, πατώντας σ' ένα υπαρκτό κλίμα μεγάλης λαϊκής δυσαρέσκειας όχι μόνο για τις κυβερνήσεις αυτών των κρατών αλλά συνολικά για το «διεφθαρμένο και αυταρχικό» πολιτικό σύστημα, στο οποίο οι λαοί απέδιδαν την ευθύνη για την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου. 

Αυτήν τη δυσαρέσκεια αξιοποίησαν διάφορα κέντρα ως «εργαλείο» για να προωθήσουν στόχους και σχεδιασμούς σε πλήρη αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα και τις δίκαιες προσδοκίες των λαών.

 Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να αποκαλυφθεί ότι η «Αραβική Ανοιξη» καθοδηγήθηκε από αμερικανικά και ευρωπαϊκά κέντρα και υπηρεσίες, σε συνεργασία με τμήματα της αστικής τάξης στις χώρες αυτές, προκειμένου να απαλλαγούν από «μη συνεργάσιμες» κυβερνήσεις και να επιταχυνθεί το ιμπεριαλιστικό σχέδιο της νέας Μέσης Ανατολής. 

Σε περιπτώσεις όπως η Λιβύη και η Συρία, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι σχέσεις των κυβερνήσεων που ανατράπηκαν με τη Ρωσία και την Κίνα, τους βασικούς ανταγωνιστές των ΗΠΑ - ΕΕ. Δέκα χρόνια μετά, μια ματιά στις χώρες που πρωταγωνίστησαν στη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη» είναι αρκετή για να αποδείξει τις καταστροφικές συνέπειες που έχει για τον λαό η ενσωμάτωση των προσδοκιών του για μια καλύτερη ζωή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις αντιθέσεις, που είναι ξένα προς τα συμφέροντά του. 

Φάνηκε επίσης καθαρά ο ρόλος του διαδικτύου και αποκαλύφθηκε το εντελώς κάλπικο και επικίνδυνο επιχείρημα ότι τα ελεγχόμενα από πολυεθνικούς ομίλους Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης μπορούν να αξιοποιηθούν από το λαϊκό κίνημα προς όφελός του, σε βάρος δηλαδή της εξουσίας που στηρίζει τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους. Αυτοί είναι οι λόγοι που η «άνοιξη» σκόρπισε ...βαρυχειμωνιά στους λαούς και διαμόρφωσε το έδαφος για νέα όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή.