Ένα τραγούδι θέλω.. Αργά, ψιθυριστά.. Που θα χαϊδεύει σαν αύρα τ’ αυτί.. Ένα τραγούδι που θα κυματίζει στη ψυχή μου σημαία παραζάλης μεθυστική. Ο ύμνος που θα ψέλνω κάθε πρωί.. Γιατ’ είμαι γνήσιος Ιταλός.. Και η καρδιά μου είναι ένα ηφαίστειο ενεργό. Καλημέρα Ιτάλια καλημέρα Μαρία.. Σε θέλω πιο πολύ από χθες. Και σήμερα λιγότερο από αύριο.. Άντε τώρα μετά απ’αυτή την βροχή αισθήσεων και παραισθήσεων, τα κορίτσια της εικονας να κρατήσουν ομπρέλα κι εσύ να ν’ ακούσεις τους τσιφτετελοροκάδες.. Και μονο που αναφέρθηκα στους μπαστουνοτραβόλτες με τύλιξε ασθματικός πνιγμός.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου