ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΑ ΜΠΑΛΑΚΙΑ

Μπρεχτ: Ο χειρότερος αγράμματος είναι ο πολιτικά αγράμματος

Κάποια στιγμή εξεγείρεσαι κατά του θρασύ Μακιαβελισμού!! Με τους όψιμους κήνσορες του καφενείου. Πολλοί δε εξ αυτών είναι πράγματι συνένοχοι της λαϊκής καταστροφής αλλά εκφωνούν από διαδικτύου δεκάρικους κατά των υδραυλικών, των οικοδόμων, των εργατών γης και βιοτεχνίας – όση απέμεινε— κατά των Γερμανών, λησμονώντας πως αν δεν βρει παράθυρο ανοιχτό ουδείς -πλην των πραιτοριανών -- παραβιάζει το οικογενειακό σου άσυλο και συνολικά κατά των λαϊκών μαζών που λεηλατήθηκαν στεγνά. 

Το μαζί τα φάγαμε κατέστη κυρίαρχο σύνθημα.. Και τσίμπαγε ένας αδικαιολόγητα μαλάκας λαός στη ρήση «πως όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί ζούσαν κρεμασμένοι στα κλαδιά βαλανιδιών.

Ο τροχός γύρισε τα πράγματα άλλαξαν και κρεμασμένοι από τ’ αρχίδια όχι μόνον των Γαλατοκελτοβησιγότθων είμαστε εμείς, αλλά κάθε κρατιδίου – το Κόσοββο επί παραδείγματι,-- που μας έχει μυριστεί και μας εκβιάζει στεγνά δια μέσου των Αμερικανικών πλατών.

Και μπορεί από τότε ένα έθνος να διήλθε δια πυρός και σιδήρου για να επιβιώσει μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, αλλά παρά τούτα ως λαός κρατούσε έναντι των υπολοίπων ένα κοινωνικό αλλά και ηθικό πλεονέκτημα. Πως πάση θυσία μόρφωνε τους απογόνους στη λογική πως η πλέον παραγωγική και στέρεη βιομηχανία είναι το μυαλό.

Πράγματι οι πτυχιούχοι από το 13% του 1981 ανήλθαν στο 39% κατά τα τέλη της δεκαετίας για να εκτιναχθούν στο 64% στη λήξη της επόμενης του 1990. Τι συνέβη και αποκτήσαμε απλώς μορφωμένα μπαλάκια;

Μας το εξηγεί εξοργισμένος ο Μπρεχτ. 

«Ο χειρότερος αγράμματος είναι ο πολιτικός αγράμματος δήλωσε εκατό χρόνια πριν. Δεν ακούει τίποτα, δεν βλέπει τίποτα, δε μετέχει στην πολιτική ζωή. Δε δείχνει να γνωρίζει ότι το κόστος διαβίωσης, η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα βασίζονται σε πολιτικές αποφάσεις. Νιώθει ακόμη και περήφανος για την πολιτική του αμορφωσιά, φουσκώνει το στήθος και λέει πως μισεί την πολιτική. Δε γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως απ’ την έλλειψη συμμετοχής του στα κοινά προέρχεται η ύπαρξη της πόρνης, το παρατημένο παιδί, ο κλέφτης και, χειρότερα απ’ όλα, οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι, οι λακέδες των εκμεταλλευτριών πολυεθνικών εταιρειών…» 

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πως άλλο εκπαιδευμένος στον επιμερισμό του επιμέρους κι άλλο υποψιασμένος επί της ουσίας της εκπαίδευσης.. Γιατί ένα γράμμα αν δεν έχει παραλήπτη είναι ένα γράμμα νεκρό. Εκθειάζουν άπαντες τον Αριστοφάνη αλλά τούτος ο κανάγιας ήρθε τρίτος στον διαγωνισμό της Πνύκας.

Πρώτος ήρθε ο Μένιππος που ούτε φράση του δεν έχει διασωθεί εξ αιτίας της καταστροφής από τους Χριστιανοτζιχαντιστές της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Επομένως αξία έχει σε ποιου τις υπηρεσίες έχεις θέσει τις γνώσεις σου. Και προς το παρόν αυτό που εμφανίζεται ενώπιόν μας είναι μια διανόηση ξεπουλημένη στα κοινοτικά προγράμματα και στα συμφέροντα των πολυεθνικών, στη πρέζα των οποίων έχουν γινει βαποράκια..


Δείτε την απόδειξη :

Μέχρι προ ολίγων ακόμη μηνών οι δημοσιολόγοι της φαντασιοπληξίας έβλεπαν πτωχευμένη την Τουρκία ν’ ανακρούει πρύμνα και τη Ζήμενς να κηρύττει γενική επιστράτευση κατά των ..άλλων φίλων (με τους οποίους διατηρούν επικερδείς οικονομικές σχέσεις) και όχι των αλλοφύλων όπως θέλει να σας πείσει το θρησκευτικό όπιο.

Η Τουρκία όμως είναι πανταχού παρούσα και απειλητική ως ιός χειρότερος από τον κορωναϊό, επί του οποίου μια ολόκληρη ομάς ληξιάρχων θανάτου και της επιστημονικής ανυπαρξίας, που αμείβονται αδρά από τον ελληνικό λαό, μας φόρεσε φίμωτρα κατ’ εντολή της πολιτικής ηγεσίας.

Κι όλ’ αυτά καταπίνονται αμάσητα από έναν καθ’ υπόθεση εργασίας εγγράμματο λαό αλλά όχι και σημαντικό μέρος των υποψιασμένων λαϊκών τάξεων που επιχειρεί δια του διαδικτύου να τους χαλάσει τη σούπα με ένα απλό και πεζοδρομιακό άντε γαμηθείτε ρε μαλάκες..