Η ΡΩΣΙΚΗ ΡΟΥΛΕΤΑ

Με το παιχνίδι του ποντικού με την γάτα μοιάζει η εικόνα στα ελληνοτουρκικα σύνορα αλλά: Ποιος είναι ο γάτος και ποιος ο ποντικός

Για να τελειώνουμε μ αυτό το παραμύθι.. 

Ζήτημα πρώτο Η Τουρκία είναι ένα ανεξάρτητο αυτεξούσιο κράτος. Και κυρίως παραγωγός όπλων εν αντιθέσει με την ελλάδα που τελεί υπό καθεστώς οικονομικής αιχμαλωσίας και εμφανίζει θεσμικά την εικόνα ενός ερειπιώνα. Είναι προφανές πως σε μια στρατιωτική διελκυστίνδα θα συρθεί εξευτελιστικά στο χώμα. 

Ζήτημα δεύτερο: Η Τουρκία ευτυχεί τη συγκεκριμένη περίοδο να διαφεντεύεται από έναν ηγέτη του οποίου η καθ' οιονδήποτε τρόπο διείσδυση στον πληθυσμό και παρά τις ανεκπλήρωτες προφητείες των διεθνών και κυρίως των ελληνικών ΜΜΕ περί της έκπτωσής του, είναι βαθύτατη. Αντιθέτως της αποικίας χρέους που διοικείται από μαριονέτες δίχως εθνική συνείδηση και κοινωνική παιδεία της διεθνούς και εγχώριας ολιγαρχίας.. 

Τα δύο αυτά στοιχεία επαρκούν για να προσδιορίζουν ευθύς εξ αρχής το τόξο της παλάντζας από το στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό βάρος, υπέρ ποίου τάσσεται τη συγκεκριμένη στιγμή.

Ήταν επομένως εξ αρχής σαφές ότι το περιβόητο μνημόνιο Άγκυρας Τρίπολης δεν ήταν έπεα πτερόεντα αλλά υπογράφηκε για να εφαρμοστεί. Αξίζει να σημειωθεί πως της συνθήκης αυτής -- συνθήκη είναι επειδή ήδη αρχειοθετήθηκε στον ΟΗΕ παρά τις ένθεν κακείθεν αδολεσχίες-- προηγήθηκε η σφαγή του Καντάφι με την Χίλαρυ από την Γεωργία να δηλώνει θριαμβευτικά veni vidi vici. Ήρθαμε είδαμε νικήσαμε. Αυτό που δεν διέκρινε η Ελληνική δεξιά συμμορία όμως, ήταν πως μετά τον Λιβυκό λαό ηττημένος ήταν και ο Ελληνικός. Επειδή αν ζούσε ο Καντάφι αυτό το τεφτέρι αποπληρωμής προσωπικών χρεών προς τη Δύση δεν θα υπογραφόταν ποτέ, και το γράφαμε από τότε.   

Για να φτάσουμε στο σήμερα παγιδευμένοι σαν τα ποντίκια σε μια φάκα γύρω από την οποία έχουν βγάλει νύχια όλα τα δυτικά αιλουροειδή της Τουρκίας μη εξαιρουμένης και της Ρωσίας να παρακολουθεί αμέτοχη μεν, αλλά με την μύχια ελπίδα να εμπλακούμε σε σύρραξη και ν' αποδυναμωθεί το νατοϊκό αυτό ακροπτέρυγο..

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και την ένοχη σιωπή της Μέρκελ εξ αιτίας των ισχυρών οικονομικών δεσμών της Γερμανίας με την Τουρκία τότε όσοι ξόρκιζαν το κακό με συνταγές Παστίτσιου πως τάχα η Αγκυρα μπλοφάρει, απλώς σπρώχνουν την Ελλάδα σε μια επανάληψη της Μικρασιατικής καταστροφής, όπου οι Αγγλογάλλοι ναύτες έκοβαν τα χέρια της προσφυγιάς για να μην σκαρφαλώσουν στα πλοία τους και διασωθούν. 

Ο Ερντογάν αναγνώστες μου έχει αποδείξει πως ό,τι λέει το εννοεί και το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το υπερκείμενο, η βιτρίνα, η Αγία Σοφία. Γιατί το υποκείμενο είναι το Αιγαίο το οποίο η Τουρκική άρχουσα τάξη εποφθαλμιά χρόνια πολλά τώρα, αναμένοντας την πλέον πρόσφορη ευκαιρία. Το είχε δοκιμάσει και με τον Αντρέα αλλά όταν είδε πως δεν της έβγαινε γιατί ο λαός τότε συσπειρώθηκε πίσω και γύρω από τον ηγέτη του, κλείστηκε ξανά στο καβούκι της. 

Τώρα ο Ερντογάν έχει απέναντί του έναν λαό διαλυμένο, εξαθλιωμένο, χρεωμένο στις τράπεζες που του απειλούν τη στέγη και το ηθικό του καταρρακωμένο, τι το χειρότερο θα μπορούσε να υποστεί στη περίπτωση που η Τουρκική μπότα θα πατούσε ελληνικό έδαφος; Πόσο διαφορετικοί θα ήταν οι Τούρκοι ολιγάρχες από τους δικούς του; Η Τουρκία επομένως δεν μπλοφάρει. Στέλνει το Ορούτς Ρέι στο Καστελόριζο συνοδεία σειράς πολεμικών σκαφών κατά τα πρότυπα του δικαστικού κλητήρα που συνοδεύεται από ένστολους στις κατασχέσεις. 

Και πως απαντά η δεξιά πολιτική συμμορία; Γυροβολώντας την Ευρώπη και επαιτώντας το καπιταλιστικό έλεος, ψάχνει για τη σύσταση μιας ομάδας στήριξης έστω και δια δηλώσεων ή ευχολογίων.  Πράξη ταπεινωτική, παραδοχή ήττας.. Γι αυτό και συχνά πυκνά διαρρέονται από το υπουργείο άμυνας άνευ αξίας εθνικιστικές κορώνες.. 

Στη πραγματικότητα αυτός που μπλοφάρει με την φρουδα ελπίδα ότι ο Ερντογάν θα συμμαζευτεί είμαστε εμείς.  Το αποδεικνύουν τα ίδια τα γεγονότα. Ο τύπος δεν ανήκει στην κατηγορία των ηγετών που ψάχνουν έστω την ύστατη ώρα ένα πρόσχημα, μια προκάλυψη για να υπαναχωρήσουν.  Αντιθέτως, μέχρι τώρα τουλάχιστον, έχει δείξει πως όταν μπαίνει σ' ένα μονοπάτι το βαδίζει τουλάχιστον μέχρι ένα σημείο, μη διστάζοντας να αναλάβει ρίσκα. 

Το μεγάλο ρίσκο όμως το έχει από καιρού αναλάβει και τούτη φορά δια της ψήφου του ο ελληνικός λαός. Σε ρώσικη ρουλέτα έχει αποθέσει τη ζωή του και οι νοώντες νοήτωσαν