Γιώργος Κρεασίδης
Θα συνιστούσε λάθος και αφέλεια να ταυτίζαμε τον ρατσισμό με τον Τραμπ και τον βαθύ συντηρητισμό που υπάρχει στις ΗΠΑ.
Πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, με συγκεριμένα αίτια που κρύβονται στις βάσεις του εκμεταλλευτικού συστήματος, βαθιές ρίζες στις κοινωνίες, ειδικά των πιο ανεπτυγμένων χωρών, καθώς και κοινές εκφράσεις. Σε κοινέςΚατηγορίες Εκμετάλλευση και δουλεία, πριν και μετά την ανεξαρτησία και τον εμφύλιο Η μαύρη χειραφέτηση και οι επαναστατικές τάσεις
Η στυγνή δολοφονία του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από τον λευκό αστυνομικό Ντέρεκ Σόβιν στη Μινεάπολη, που στάθηκε η αφορμή για την κοινωνική έκρηξη στις ΗΠΑ, έφερε στο προσκήνιο το ζοφερό φαινόμενο του ρατσισμού που μαστίζει πολλές σύγχρονες κοινωνίες.
Γι’ αυτό και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, χιλιάδες διαδήλωσαν την Τετάρτη στο Παρίσι ενάντια στη δολοφονική αστυνομική βία. Το θύμα εδώ ήταν ο αφρικανικής καταγωγής 24χρονος Ανταμά Τραορέ, που έχασε τη ζωή του τον Ιούλη του 2016, ακριβώς όπως ο Φλόιντ — από ασφυξία, ακινητοποιημένος στο έδαφος και με τρεις αστυνομικούς πάνω του.
Η δικαστική απαλλαγή των δραστών, με βάση μια ιατρική γνωμάτευση, πυροδότησε τις κινητοποιήσεις, μετά από κάλεσμα της οικογένειας του Τραορέ που συνέδεσε την υπόθεση με αυτήν του Φλόιντ. Αλλά και η απάντηση της κυβέρνησης Μακρόν ήταν αντίστοιχη με του Τραμπ — αστυνομική βία και απαγόρευση των κινητοποιήσεων που όμως δεν στάθηκε αρκετή για να τις εμποδίσει. Στην Ελλάδα, τον Φλεβάρη του 2019, ο 34χρονος Νιγηριανός «Εμπουκά» Μαμάν Σούμπεκ άφηνε την τελευταία του πνοή κακοποιημένος στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας.
Τον Σεπτέμβρη του 2018, ο ακτιβιστής της ΛΟΑΤ κοινότητας Ζακ Κωστόπουλος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου, έγκλημα για το οποίο διώκονται –χωρίς να έχει ξεκινήσει η δίκη– δυο καταστηματάρχες και τέσσερις αστυνομικοί. Την Κυριακή, αστυνομικοί στο Ισραήλ δολοφόνησαν εν ψυχρώ 32χρονο Παλαιστίνιο, μαθητή σχολείου για άτομα με ειδικές ανάγκες, γιατί «νόμισαν» ότι κρατάει όπλο.
Η ειδησεογραφία των ημερών είναι γεμάτη με περιστατικά κρατικής και παρακρατικής ρατσιστικής βίας, ενάντια στους μαύρους στη Βραζιλία, στους Κούρδους και άλλες κοινότητες, όπως είναι οι Αλεβίτες της Τουρκίας, οι μουσουλμάνοι στην Ινδία, οι πρόσφυγες και μετανάστες σε όλη την ΕΕ.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που μαζικές κινητοποιήσεις έγιναν σε πολλές χώρες πέρα από τις ΗΠΑ: Βρετανία, Ολλανδία, Γαλλία, Γκάμπια, Κένυα, Τουρκία και, φυσικά, στην Ελλάδα. Τυχαίο δεν είναι ούτε το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ακροδεξιά υιοθέτησε τη ρητορική Τραμπ. Είναι προφανές, εξάλλου, ότι στον σύγχρονο καπιταλισμό της παρατεταμένης κρίσης δημιουργείται μια αίσθηση ανασφάλειας και ασφυξίας.
Οι κυρίαρχες στρατηγικές διεξόδου, πέρα από την αποτυχία τους, προκαλούν συσσώρευση πλούτου σε όλο και λιγότερους, σπρώχνουν στο περιθώριο όλο και περισσότερους. Την ίδια στιγμή, η αποτυχία και η ενσωμάτωση στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση ενός ευρέως φάσματος «αριστερών» κυβερνήσεων, από τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι διάφορα μεταλλαγμένα κομμουνιστικά κόμματα, εντείνει την αίσθηση της έλλειψης εναλλακτικής.
Σε αυτό το φόντο και σε όλο τον κόσμο είναι πλατιά διαδεδομένη σε μεσοστρώματα και κοινωνικές ομάδες που φοβούνται πως θα χάσουν τη θέση τους, μια στάση μαχητικής υπεράσπισης των κοινωνικών ανισοτήτων. Επιχειρείται έτσι να διασφαλιστεί ότι οι φτωχοί, τα λαϊκά και εργατικά στρώματα που περιλαμβάνουν τις χτυπημένες μειονότητες, θα παραμείνουν στο περιθώριο, πληρώνοντας ξανά και ξανά το κόστος της καπιταλιστικής κρίσης.
Η αστική πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία επιτρέπει τη διάχυση αυτής της στάσης και στα λαϊκά στρώματα, σαν έναν μάταιο διαχωρισμό από κάθε «άλλο» και διαφορετικό, φτωχότερο και πιο αδύναμο.
Τον Γενάρη του 2019, οι μαθητές ενός ιδιωτικού καθολικού σχολείου αρένων στην Ουάσινγκτον που διαδήλωναν κατά των εκτρώσεων, χλεύαζαν έναν Ινδιάνο βετεράνο του Βιετνάμ, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του αντιμεταναστευτικού τείχους του Τραμπ. Ήταν μια βαθιά συμβολική εικόνα για το αντιδραστικό ρατσιστικό τείχος που υψώνουν κάποιοι έχοντες και κατέχοντες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου