Η προπαγανδιστική βία δια της οποίας επιχειρεί η μιντιακή αλητεία να διαστρέψει την ιστορία και τις πολιτικές επιλογές του λαού, όταν δεν είναι εξωφρενική, είναι επαρκώς διασκεδαστική. Κάτι σαν Σεφερλιάδα δηλαδή.
Αναμιγνύουν σκατά κι αρώματα μαζί με το χημικό απόσταγμα να προκαλεί την ίδια πνιγηρή ασφυξία με την δυσοσμία της μελάνης που προκάλεσε η υπογραφή δια των μνημονίων απο το καθεστώς της δεξιάς το συμβόλαιο αφανισμού του λαού .
Γράφει ένας τύπος – τα ονόματα δεν έχουν καμιά σημασία εδώ – σε ηλεκτρονική έκδοση περιοδικού εντύπου.
«Αν μπει κάποιος στον κόπο να αναζητήσει τις ρίζες του αντιδυτικισμού στην Ελλάδα, κινδυνεύει να χαθεί μέσα στη δίνη της ιστορίας αλλά και ενός, θα λέγαμε, πολιτισμικού παραλογισμού.
Από το ολέθριο «όχι» των ανθενωτικών λίγο πριν την πολιορκία και πτώση της Κωνσταντινούπολης ως το παρ’ ολίγον ολέθριο «όχι» των αντιευρωπαϊστών στο δημοψήφισμα-παρωδία του 2015, μπορεί να πέρασαν αιώνες, ωστόσο, ο σκοταδισμός και η δογματική τυφλότητα παρέμειναν εντυπωσιακά ενεργοί παράγοντες στον βίο του έθνος.»
Προσέξτε το άγευστο σαν αναλατη σούπα αποτέλεσμα της πολιτικής μαγειρικής.
Συγχέει ανίερα δύο εκ διαμέτρου άσχετες μεταξύ τους ιστορικές περιόδους για να καθοδηγήσει τους αναγνώστες του στη δύσοσμη εκσπερμάτωσή του.
Πως ο λαός σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους διαλέγεται κρεμασμένος ανάποδα. Με το κάτω και όχι με το πάνω κεφάλι.
Και για να το εμπεδώσουμε προεκτείνει αυθαιρέτως τη συλλογιστική του ως την ταπεινωτική ήττα της Μελούνας και τη κατάρρευση του Βενιζέλου (των πέντε ηπείρων και θαλασσών) το 1920 που πράγματι σημαδεύτηκε και με την προσωπική του αποτυχία. (Ανθ’ ημών Γουλιμής !!)
Πρωτίστως σε ότι αφορά την πτώση της Βυζαντινής και θρησκευτικού περιεχομένου αυτοκρατορίας, προηγήθηκε κατά πολύ της πτώσης, όχι το ανθενωτικό συναίσθημα, αλλά η απόφαση του Λάσκαρη (κάτι σαν τον Σημίτη ένα πράγμα φανταστείτε) στην άγρια φορολόγηση των Ακριτών με συνέπεια αυτοί να διαλυθούν και να μην ειδοποιηθούν εγκαίρως οι Αγιασοφιώτες ανακτορικοί, για την επέλαση των Μωαμεθανών.
Σε ότι δε αφορά την ταπεινωτική ήττα της Μελούνας η Ελλάδα είχε ήδη πτωχεύσει (Τρικούπης δυστυχώς επτωχεύσαμε) και ο κατοπινός δικτάτορας Πάγκαλος ως στρατηγός χαρακτήρισε στ’ απομνημονεύματά του τον στρατό ως ένοπλο συρφετό!!
«Τα στελέχη του πεζικού, εκτός ολίγων, ήσαν τελείως αμαθή και ανίκανα. Η μεγίστη πλειοψηφία των ανωτέρων αξιωματικών απετελείτο από αγαθούς τύπους, των οποίων η στρατιωτική μόρφωσις περιωρίζετο εις την τακτικήν της καταδιώξεως, ληστών, φυγοδίκων και ζωοκλεπτών».... Αφερίμ.
Και ποιος ήταν ο υπαίτιος του λαϊκού εξευτελισμού και της ταπείνωσης της χώρας;
Τα ανάκτορα και η αστική σαπίλα που ως και σήμερα εξακολουθεί να διαφεντεύει τις τύχες μας. Οι ίδιοι αλλά με άλλες μάσκες και προσωπεία που προκάλεσαν την καταστροφή του 1922 και την Κυπριακή τραγωδία του 1974.. Και ποιος άλλοτε εμφανώς και άλλοτε αφανώς κρυβόταν στη σκιά των πολιτικών της δουλοπρέπειας που όμως την μετρούσαν για μπόι;
Η Δύση το λίκνο της οποίας—όπως αρέσκονται να διαδηλώνουν οι πολιτικοί πυροτεχνουργοί της εκρηκτικά δόλιας προπαγάνδας—είναι η Ελλάδα.
Κράτος κυρίαρχο (λέμε τώρα) που εσχάτως αποίκησαν αιχμαλωτίζοντας εκ νέου τον λαό του για να μην περάσει το λίκνο εις χείρας τρίτων και χαθεί ο πλούτος του.
Και το έκανε η "Δύση" πότε με τα Παρκερικά (άγγλος ναύαρχος που απέκλεισε τον Πειραιά εξ αιτίας ενός εν ονόματι Πατσίφικο Πορτογαλλοεβραίου τυχοδιώκτη) συνέπεια των οποίων ήταν να πέφτει στους δρόμους σαν τα νεκρά πουλιά ο λαός από την ασιτία) πότε με τον αδίστακτο Τσώρτσιλ που ισοπέδωσε τον Πειραιά για να μην πέσει η Ελλάδα στα χέρια των κομμουνιστών που τότε το ΕΑΜ εκπροσωπούσε το 70% του λαού, πότε μετεμφυλιακά με τον Πιουριφόι που άκουγε κολακευμένος τον Κανελλόπουλο να του παραδίδει τα ένστολα νιάτα μας υπό την ιστορική δήλωση ιδού ο στρατός σας , και πότε με τους αιμοσταγείς στρατοκράτες του γνωστού αμερικανοκίνητου πραξικοπήματος, να παραδίδουν την Μεγαλόνησο γυμνή στα στρατεύματα εισβολής.
Το περίεργο γελοίε θα ήταν ν ασελγούσαν κατά συρροή κι εξακολούθηση επί του λαού κι αυτός ως να ήταν εσύ, να ψέλλιζε πονάω αλλά μ αρέσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου