ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ματίνα Παπαχριστούδη

Τα στοιχεία της διαφημιστικής δαπάνης των πολιτικών κομμάτων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα δημοσίευσε η Google. Η έκπληξη ήταν ότι η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στις πρώτες θέσεις, καθώς φέρεται να κατέβαλε στο διάστημα του προεκλογικού έτους το ποσό των 650.000 ευρώ για να προβληθεί. 

Καταδεικνύεται, έτσι, πως το κυβερνόν νεοφιλελεύθερο κόμμα είναι πρωτοπόρο στην εγκαθίδρυση μιας νέας πραγματικότητας στα μίντια και τη δημοσιογραφία. Αφενός, επέβαλε ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου και λογοκρισίας στην ενημέρωση, σε ΜΜΕ και δημοσιογράφους και, αφετέρου, αντικατέστησε την πολιτική επικοινωνία και την πληροφόρηση με τη διαφήμιση.


Ενώ ελέγχει σχεδόν ολοκληρωτικά το σύστημα πληροφόρησης μέσω των κρατικών δικτύων, της ΕΡΤ και του ΑΠΕ-ΜΠΕ, ρυθμίζει και τη ροή της ενημέρωσης με νέους κανόνες, στους οποίους δεν έχει αντιδράσει κανείς.

Το καθεστώς που ισχύει στην καθημερινή ενημέρωση για την εξέλιξη του COVID είναι χαρακτηριστικό και εξοργιστικό. Οι δημοσιογράφοι αποδέχθηκαν να υποβάλλουν γραπτώς μια μόνο ερώτηση ανά Μέσο, με την ανάγνωση να γίνεται από υπάλληλο της κυβέρνησης!

Η αντικατάσταση της πληροφόρησης από τη διαφήμιση αγκαλιάζει πλέον το σύνολο του επικοινωνιακού συστήματος στη χώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έδωσαν στα ΜΜΕ το 2019 το ποσό των 33,3 εκατ. ευρώ για διαφήμιση, ποσό δυσανάλογο σε σύγκριση με τις ελάχιστες υπηρεσίες που παρείχαν στο ευρύ κοινό.

Η δε διαφήμιση των φορέων και οργανισμών του δημοσίου έχει εκτοξευθεί ήδη από τα μέσα του περασμένου έτους. Σημειώνεται πως η κρατική διαφήμιση την περίοδο των μνημονίων κατέγραψε μεγάλη πτώση, από το 2019 ωστόσο άρχισε η ανοδική της πορεία. Συγκεκριμένα στοιχεία δεν δημοσιοποιούνται, ούτε αναρτώνται παρά τη διάταξη νόμου σύμφωνα με την οποία κάθε χρόνο οφείλει να γίνεται ο σχετικός απολογισμός της.

Είναι γνωστό, πάντως, ότι μαζί με τα 20 εκατ. της δαπάνης του κορονοϊού, ανακοινώνονται διαφημιστικές καμπάνιες για κάθε τι – από τη διαφήμιση νόμων και διατάξεων (πρόσφατα για το νόμο υποτιθέμενης στήριξης πρώτης κατοικίας) έως και την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Οι οργανισμοί και φορείς του κράτους, με όπλο τα εκατομμύρια της κρατικής διαφήμισης, επιτυγχάνουν διπλό στόχο: Αφενός προβάλλουν ότι θέλουν αφετέρου ελέγχουν την ενημέρωση στα υπό ολική κατάρρευση μίντια, υπαγορεύοντας και απαγορεύοντας τις πραγματικές ειδήσεις και ρεπορτάζ για την πολιτική τους.