ΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ

 
Ανωνύμου του Έλληνος

Άνοιξε το Τριώδιο, ήρθαν οι Απόκριες; Και η μία από τις τρεις καταταλαιπωρημένες Μεγαλοκοπέλες, αυτή με τα κλεισμένα μάτια (και το απλωμένο χέρι-έλεγε αείμνηστος λειτουργός της, αλλά εγώ δεν το υιοθετώ, φυσικά) αποφάσισε να γίνει Βασίλισσα του Καρναβαλιού. 

Ντύθηκε τον ρόλο με την βοήθεια της Νομοθετικής και Εκτελεστικής αδελφής της και τσουπ! Ετοιμάζεται για το Πατρινό Καρναβάλι. Δεν την βοήθησαν, όμως, αρκούντως κράτος και παρακράτος (συγνώμη, κοινωνία και οικογένεια) στην επιλογή της μεταμφίεσης. Δεν ήξερε κιόλας η γυναίκα! Πρώτη φορά και δύσκολη! Σαν ξαναπαντρευτώ, ξέρω να καμαρώνω-έλεγε η θυμόσοφος γιαγιά μου!

Άκουσον, τώρα, τί σκαρφίστηκαν σκιτζήδες σύμβουλοι και λοιποί παρακεντέδες! Βασανισμένη Μεγαλοκοπέλα μεταμφίεσαν σε προστατευόμενη μάρτυρα, που πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, απαίσιοι καλοθελητές βάφτισαν μασκοφόρο προβοκάτορα και κουκουλοφόρο μάρτυρα (την μεταμφίεση, όχι το πρόσωπο, που… είναι τρισυπόστατο σαν θρησκεία). Ήθελα να ’ξερα τέτοιες και τόσο παρακμιακές (ντεκαντάνς) ιδέες έχει το Υπουργείο Προβοκάτσιας με τον εκ του ΠΑΣΟΚ μεταγεγραμμένο προϊστάμενο, που σίγουρα ΔΕΝ είναι αγαπημένο παιδί των ξένων αφεντάδων της Γκραικυλίας και το ακόμα βεβαιότερο ΔΕΝ ανέλαβε το εν λόγω χαρτοφυλάκιο για την διευκόλυνση και εκτέλεση τέτοιων ειδικών αποστολών!

Δεν λέω, ήταν μια πρόκληση! Όχι μόνο η θλιμμένη Μεγαλοκοπέλα ουδέποτε είχε φορέσει κουκούλα (όσο κι αν σαρκάζουν ορισμένοι επαγγελματίες κακόπιστοι) αλλά και σήμερα το στιλιστικό αυτό εξάρτημα είναι παγκοσμίως κι εξόχως της μόδας. Θα την βοηθήσει να μη γίνεται εύκολα αναγνωρίσιμη, επομένως θα είχε την αναγκαία σε παρόμοιες περιπτώσεις αγωνία η παράστασή της, χώρια, που θα κάλυπτε με φυσικά μέσα το κουσούρι-ποινή, που την έχουν αιωνίως καταδικάσει θεοί και άνθρωποι, τα σφικτά δεμένα μάτια. Για τ’ απλωμένο χέρι, μην προτρέχετε, χαχόλοι συκοφάντες, ουδεμία πρόβλεψη υφίσταται!

Δεν λέω… Αλά χάθηκε, πατριώτες κι άλλοι προβληματικοί, να ’βρισκαν άλλη μάσκα, παλιομοδίτικη, ίσως φθαρμένη μεν, πλην σίγουρη, ασφαλής, προπαντός λειτουργική; Κολομπίνα, φέρ’ ειπείν, να ταιριάζει με την Ευρώπη, που είμαστε. Δούλοι, μα είμαστε! Αρκεί, που σπάζονται οι αντεθνικώς σκεπτόμενοι! Το ’πα και το ‘να φέρνει τ’ άλλο! Αμαλία, καλύτερα Σουλιώτισσα! Να μεταμφίεση εθνικού μεγαλείου! Μην πείτε, η μία ήταν Γερμανίδα και οι Σουλιώτισσες Αρβανίτισσες! Προέχει του Ρήγα Φεραίου τ’ όραμα (Προσοχή! Μόνο όταν συμφέρει την ξενόδουλη εξουσία). Ξεφεύγω, κι είχα υποσχεθεί: Καμιά κακή πολιτική κουβέντα! Μόνο διήγημα με πρόσωπα φανταστικά, ακριβώς όπως τυχεροί βουλευτές έδωσαν «όρκο σιωπής» (τί βαρύγδουπη μπαλαφάρα!-της φυλής ίδιον) ακόμα και να καταλάβουν την ταυτότητα της Μεγαλοκοπέλας! Αν δουν, για παράδειγμα, τις αδελφές της δεν θα πάει το μυαλό τους;