Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Αφροδίτη Τζιαντζή

Η βάναυση κακοποίηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας στην υπηρεσία των πραιτοριανών του Χρυσοχοΐδη: 

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» προτρέπει δημοσιογράφους και χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να μην αναπαράγουν και σχολιάζουν τα περιστατικά ακραίας αστυνομικής βίας γιατί δημιουργούν τάχα λανθασμένες εντυπώσεις κατά των αρχών και εμφανίζουν τις καταλήψεις ως κατοχυρωμένο δικαίωμα.



Μια περίεργη διαρροή του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη στο χριστουγεννιάτικο φύλλο της εφημερίδας «Καθημερινή» προκάλεσε αίσθηση χθες, ημέρα που δεν κυκλοφορούν εφημερίδες και ανακυκλώνονται διαδικτυακά οι ειδήσεις της προηγούμενης ημέρας.


Στο άρθρο του συντάκτη Παύλου Παπαδόπουλου, με τίτλο «Τι λέει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης για την πολιτική βία», δίνονται εμμέσως οδηγίες προς τους δημοσιογράφους και τους χρήστες των κοινωνικών δικτύων για το πώς πρέπει, και κυρίως πώς δεν πρέπει, να καλύπτονται τα πεπραγμένα της ΕΛ.ΑΣ.:


«Στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν έχει περάσει απαρατήρητο ότι μέσα ενημέρωσης και social media παρουσιάζουν τις επιχειρήσεις της αστυνομίας ως απειλή κατά της δημοκρατίας, συχνά με την παραγωγή παραπληροφόρησης για τα πραγματικά περιστατικά, όπως έγινε στο Κουκάκι, όπου η καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ περί μη παρουσίας εισαγγελέα δεν επαληθεύτηκε», γράφει ο συντάκτης.

Για όποιον δεν έπιασε το νόημα με τη μία, ακολουθεί επεξήγηση:




«Η διάχυση στα social media επιλεγμένων στιγμιοτύπων από τις συμπλοκές δημιουργεί εντυπώσεις περί “αστυνομικής βίας” ενώ το ίδιο το παράπτωμα, η παράνομη κατάληψη πανεπιστημιακών ή ιδιωτικών χώρων, σχεδόν αποσιωπάται σαν να πρόκειται για ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Σαράντα πέντε χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, μερίδα της Αριστεράς επιμένει να συντηρεί το αφήγημα ότι η αστυνομία είναι “φασιστική”, κάτι που έχει διαποτίσει τον δημόσιο διάλογο».

Τι μας υπαγορεύουν οι Προστάτες του Πολίτη, μέσω της «Κ»; Μήπως ότι κακώς δημοσιεύτηκαν και αναπαράχθηκαν από δεκάδες χιλιάδες πολίτες οι φωτογραφίες με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ πεσμένο στα γόνατα, δεμένο πισθάγκωνα στην ταράτσα του σπιτιού του, ημίγυμνο με μαύρη μπλούζα περασμένη στο κεφάλι; Μήπως δεν έπρεπε να τις δείχνουμε ούτε να τις σχολιάζουμε στους λογαριασμούς μας στο Διαδίκτυο, γιατί κακοχαρακτηρίζονται αδίκως οι άντρες της ΕΚΑΜ;


Μήπως δεν έπρεπε να κυκλοφορήσει και να σχολιαστεί η συγκλονιστική φωτογραφία της φωτορεπόρτερ Τατιάνας Μπόλαρη, που αποτυπώνει το ταπεινωτικό ξεγύμνωμα συλληφθέντος, στη μέση του δρόμου, από τα ΜΑΤ, πράξη που ισοδυναμεί με βασανιστήρια; Μήπως κι αυτό το στιγμιότυπο «δημιουργεί εντυπώσεις περί “αστυνομικής βίας”»; (σε εισαγωγικά, λες και η αστυνομική βία δεν υπάρχει στ’ αλήθεια). Είναι αποκύημα της φαντασίας μας τα 290 περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας, τα οποία κατέγραψε στην πρόσφατη έκθεσή του ο Εθνικός Μηχανισμός Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας του Συνηγόρου του Πολίτη;




Το νόημα είναι σαφές: Προσέχετε όσοι ασκείτε κριτική στα περιστατικά ακραίας αστυνομικής αυθαιρεσίας γιατί θα κατηγορηθείτε για «παραγωγή παραπληροφόρησης». Προφανώς για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν είναι παραπληροφόρηση τα Δελτία Τύπου και τα ΜΜΕ που επιχειρούν να κάνουν το άσπρο μαύρο, βαφτίζοντας «ηλικιωμένο πολίτη» τον άντρα της Ασφάλειας στο Μαρούσι, «καταδρομική επιχείρηση» τα τρικάκια του «Ρουβίκωνα» και «όπλα χημικού πολέμου της Συρίας» τα κράνη μοτοσυκλέτας, τα άδεια μπουκάλια και τις μαυροκόκκινες σημαίες στο αναρχικό στέκι της ΑΣΟΕΕ.


Όπως αναφέρει το δημοσίευμα της «Κ», ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μίλησε για την πολιτική βία, σε πρόσφατη εκδήλωση, με αφορμή την έρευνα των πανεπιστημιακών Βασιλικής Γεωργιάδου, Λαμπρινής Ρόρη και Κώστα Ρουμανιά, όπου επισημάνθηκε ότι «η ακροαριστερή βία την τελευταία δεκαετία είναι 3,5 φορές περισσότερη από την ακροδεξιά».

«Κουλτούρα της βίας»

Πώς ακριβώς τη μέτρησαν και την έβγαλαν κατά 3,5 φορές μεγαλύτερη (ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω), το μαθαίνουμε σε άρθρο των ίδιων καθηγητών στα «Νέα του Σαββατοκύριακου»: «Σε ό,τι αφορά την πολιτική βία της Ακρας Αριστεράς εντοπίσαμε συνολικά 1.886 περιστατικά, έναντι 500 περιστατικών στην Ακρα Δεξιά, στη δωδεκαετία Ιανουάριος 2008-Δεκέμβριος 2019».

Δεν ξέρουμε αν σε αυτή την ποσοτικοποιημένη εφαρμογή της θεωρίας των δύο άκρων ζυγίζουν το ίδιο οι δολοφονικές επιθέσεις χρυσαυγίτικων ταγμάτων εφόδου, οι περίπου 1.000 ρατσιστικές επιθέσεις που κατέγραψε την περίοδο 2011-2018 το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, με τους φλεγόμενους σκουπιδοντενεκέδες ή τις φθορές σε ΑΤΜ τραπεζών.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αναφέρθηκε στην ομιλία του στην «κουλτούρα της βίας», την οποία αποκάλεσε «ουρά της δικτατορίας που ανέχτηκε η δημοκρατία», προσθέτοντας ότι την ανομία τη θρέφει η ατιμωρησία, καταλήγοντας ότι «το κράτος δικαίου πρέπει να ανταποκριθεί στις ευθύνες του χωρίς εκπτώσεις, έτσι ώστε τα δικαιώματα όλων να γίνονται σεβαστά χωρίς αυταρχισμό και αυθαιρεσία».

Ωραία όλα αυτά, αλλά μοιάζουν ευχολόγιο, όταν η αστυνομία επί των ημερών του διαπρέπει σε αυταρχικές μεθόδους. Και μόνο η κραυγή του ΜΑΤατζή «Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα», που εκτοξεύτηκε ως απειλή κατά αναρχικού συλληφθέντος που βασανίστηκε στην οδό Μπουμπουλίνας, αρκεί για να ξυπνήσει εφιάλτες. Και αυτό δεν είναι «δημιουργία εντυπώσεων». Είναι επώνυμη μαρτυρία.

Πηγή: efsyn.gr