Φάτνη από σκουπίδια
Τα φετινά Χριστούγεννα είναι πολύ μπερδεμένα. Οχι
γιατί κάθε δρόμος της πρωτεύουσάς μας είναι στολισμένος κατά το γούστο
του χορηγού του ούτε επειδή η σύγχρονη τεχνολογία του φωτός μπορεί να
ομορφύνει απίστευτα την πρόσοψη της Βουλής, σαν παραμύθι το οποίο όμως
αδυνατεί να ξορκίσει τα πολιτικά παραμύθια εντός της.
Είναι μπερδεμένα,
γιατί φέτος, όπως άλλωστε εδώ και πολλά χρόνια, πιο έντονα από ποτέ, στο
πνευματικό και καταναλωτικό συνάμα τελετουργικό των Χριστουγέννων
πρωταγωνιστεί ο Ηρώδης, η σφαγή, και η... φυγή στην Αίγυπτο.
Αναρωτιέμαι
αν αυτά τα δοξασμένα ηρωδιακά Χριστούγεννα είναι μια καλή ευκαιρία να
προσδοθεί στον ιμπεριαλισμό η μορφή του σφαγέα βρεφών, που είναι πια
τόσο τρομακτικά οικεία και στα μικρά παιδιά, που μεγαλώνουν
συνειδητοποιώντας ότι απ' όλα τα παιχνίδια που συσκευάζονται και
περιτυλίγονται εορταστικώς, το μόνο που δεν βρίσκεται, δεν υπάρχει, δεν
πωλείται και δεν τιμολογείται ταξικά είναι η ειρήνη. Η πραγματική. Αυτή
που επιτρέπει στα παιδιά να είναι υγιή, ξέγνοιαστα, χαρούμενα, σε
περιβάλλον ασφάλειας και ευημερίας με όνειρα και καθόλου εφιάλτες, με
παιχνίδια κι αγκαλιές, με τροφή αλλά και λιχουδιές, ανεξαρτήτως
εθνικότητας, φυλής, χρώματος, οικογενειακής κατάστασης και κοινωνικής ή
περιβαλλοντικής δυστοπίας.
Αυτά τα Χριστούγεννα
της εμπορευματοποιημένης φιλανθρωπίας και του όλοι μαζί μπορούμε να
αποδεχτούμε τον καπιταλισμό, όχι σαν Ηρώδη, αλλά σαν το μάγο με τα δώρα,
θέλω ν' αλλάξω και τα σκηνικά και το σενάριο της φάτνης. Θέλω, μα το
Θεό, να χακάρω το νεοσύστατο πανευρωπαϊκό νούμερο κινδύνου του 112 και
να στείλω την εικόνα σ' όλα τα κινητά, έξυπνα και χαζά, της φάτνης
σκουπιδοντενεκέ. Αυτής της φάτνης, της σκουπιδόφατνης, όπου μητέρα
κυνηγημένη απ' τον Ηρώδη της εποχής, πέταξε το νεογέννητό της παιδί με
την ελπίδα ότι θα τ' ακούσει όχι ο Θεός, αλλά ο σκουπιδιάρης. Κι ο από
μηχανής Θεός ήταν η βλάβη στο απορριμματοφόρο που γλίτωσε το παιδί από
τη σφαγή.
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου