ΘΥΜΑΜΑΙ...

Από τις μεγάλες στιγμές του πολύ καλού φίλου και συναδέλφου Δημήτρη Ιατρόπουλου.. Κάποια φορά στο τηλέφωνο του είχα πει: Δημήτρη εμένα είχες κατά νου όταν το έγραφες; Άφησε ένα ανθυπομειδίαμα και μου απάντησε: Προνομιούχοι του θεού και της τύχης Ευγένιε όσοι βίωσαν τη βουβή ηδονή του πόνου που αφήνει πίσω της η μεγάλη απώλεια.. Και τότε θυμήθηκα τον Επίκουρο. Πόνος και ηδονή ένα και το αυτό είναι..