Η ΤΡΕΛΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος



Κατά ριπάς πυροβολούσαν οι τηλεοπτικοί φακοί της Μαστοράκειας λογικής τη δύστυχη Ελένη Λουκά, να πρωταγωνιστεί ξανά σε ένα ακόμη δραματικό μονόπρακτο και είναι άξια επαίνων η Έλενα η Ακρίτα, που απομόνωσε και ανέδειξε το θέμα.. 

Ατυχής ήταν όμως η σύνδεσή του με την Πατρινή Γιαννούλα τη Κουλουρού..  Που επίσης το είδωλό της παρήλαυνε, αλλά στις αποκριάτικες παρελάσεις.. 


Ώσπου ενθρονίστηκε στο Δημαρχείο της Πάτρας αυτός ο περίεργος μυστακιοφόρος κομμουνιστής, ο Πελετίδης, που δεν σηκώνει μύγα αστική στο σπαθί του έστω και αν αυτή παραπέμπει σε μύθο. Και την αποκαθήλωσε από τα αποκριάτικα άρματα του Πατρινού καρναβαλιού για ν' αναπαυθεί επιτέλους η ψυχή της.. 

Ποιο ήταν το ανεκπλήρωτο όνειρό της που η κοινωνική αναλγησία έκανε σάτιρα; 
Ο γάμος. 
Κάθε χρόνο οι Πατρινοί τη κογιονάριζαν υποσχόμενοι το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου της.
Έναν άντρα και κυρίως έλληνα μετανάστη εκ της αλλοδαπής.
Που φυσικά δεν έφτασε ποτέ. 

Με τη Γιαννούλα έτσι να συνεχίζει πουλώντας εν ειρήνη τα κουλούρια της μέχρι τα βαθιά γεράματά της. Τη συνοδεία ενός παραμιλητού που πάντα προκαλεί το περίκλειστο της μοναξιάς.. Και στη βάση του γελᾷ δ' ὁ μωρός, κἄν τι μὴ γέλοιον ᾖ, πέρασε στην ετήσια αποκριάτικη σάτιρα του Πατρινού καρναβαλιού.. 

Κι όσο η Πάτρα δεν ήταν η πόλη της ανεργίας και της εξαθλίωσης η αναβίωση αυτής της κοινωνικής βαναυσότητας ήταν απλώς ανεκτή. 
Σκορπούσε  συναισθήματα ασανσέρ. 
Πάνω κάτω. Θλίψη γέλιο. 
Για να καταντούν οι θεατές της κλαυσίγελοι. 

Πλέον όμως οι εξαθλιωμένοι δεν γελούν ή δεν πρέπει να γελούν με τους εξαθλιωμένους. 
Κάτι που το κομμουνιστικό ένστικτο του δημάρχου Πατρέων αναγνώρισε και το αφαίρεσε σαν καρκινικό όγκο από το σώμα της πόλης του.. 

Εν Αθήναις δήμαρχος όμως είναι αυτός ο τζιτζιφιόγκος, ο γόνος του συνεταίρου του Κοσκωτά Παύλου Μπακογιάννη.  Που τόσο η αισθητική όσο και η ηθική του ευαισθησία εξαντλείται στο κυνηγητό των σκιών από τα Εξάρχεια. 
Και πρωθυπουργός ο γιάπης θείος του και γιος του εφιάλτη της αποστασίας.. Η αφορμή της χουντικής επιβολής. 
Θείος και ανιψιός, δυο από τους βασιβουζούκους ενός αιμοσταγούς καθεστώτος που έχει φέρει τον λαό στα πεδία της απόγνωσης και της αυτοκτονίας. 
Αυτό των μνημονίων.  

Το γέλιο πια είναι βασικό αλλά εν ανεπαρκεία αγαθό. 
Αλλά η ζωή δίχως αυτό είναι εν αναπηρία. 
Έτσι χρόνια τώρα η τηλεοπτική βαρβαρότητα εστιάζει και υποδαυλίζει τη ψυχική ανισορροπία ορισμένων μελών της κοινωνίας, επιτυγχάνοντας κατά τη χυδαία αντίληψή της με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια. 
Πως; 
Υποδεικνύοντας στους χαχόλους του καναπέ, ότι καλά βολεύονται στη παρακολούθηση του θανάτου τους και μάλιστα από video wall, αφού υπάρχουν κάποιοι αθλιότεροι αυτών. 

Κάτι που συνέβη μια ακόμη φορά με την κυρία Ελένη Λουκά..
Χάνει λάδια η γυναίκα και είναι στους πάντες ορατό δια γυμνού οφθαλμού. 
Δεν υπάρχει χρεία επιστημονικών περγαμηνών για τη διαπίστωσή του. 
Μπορεί να μην είναι η μόνη.. 
Αλλά είναι η μόνη παντός καιρού διαθέσιμη. 

Έτσι την είδαμε ξανά στη παρέλαση. 
Να κραυγάζει αλήθειες. 
Πως τα κυβερνητικά καρόλια της δεξιάς πολυκατοικίας σκορπούν τον λαϊκό θάνατο.. 
Μόνον που τα λέει η κατά νου και σώματι Ελένη Λουκά των ειδικών αναγκών. Έλα μωρέ..