Τι γίνεται όταν ο ευφημισμός εγκαθίσταται μόνιμα ως αληθοφανής
περιγραφή της πραγματικότητας και εξοστρακίζει στον αγύριστο την
αλήθεια;
Όταν η συρραφή ευφημισμών γίνεται το διημερεύον πολιτικό
αφήγημα και το μέσο εξάρθρωσης της γλώσσας που χωρίς αυτήν δεν δομείται
σκέψη;
Έχουμε τις «ευέλικτες μορφές απασχόλησης» για να περιγράψουμε τη λεηλασία της εργατικής τάξης
Ο πάσχων άνθρωπος διασχίζοντας τον ιστορικό χρόνο, επινόησε τους
ευφημισμούς όχι σαν ίαμα αλλά σαν ξόρκι. Έτσι το «αιμοβόρο» άκρο της Ν.
Αφρικής έγινε Ακρωτήριο της καλής ελπίδας και ένας σκυλοπνίχτης ωκεανός
βαπτίστηκε Ειρηνικός.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο καρκίνος μεταμφιέστηκε
στον «έξω από δω». Μια αναστολή του νοήματος των λέξεων δηλαδή, μια
λιτανεία όπου αντί για εικονίσματα περιφέρουμε ως είδωλα τα
αντεστραμμένα νοήματα λέξεων και φράσεων. Ένα SOS κωδικοποιημένο για τις
στιγμές έκτακτου κινδύνου και ανάγκης.
Τι γίνεται όμως όταν ο
ευφημισμός εγκαθίσταται μόνιμα ως αληθοφανής περιγραφή της
πραγματικότητας και εξοστρακίζει στον αγύριστο την αλήθεια; Όταν η
αυταπάτη από προσωρινό καταφύγιο του ναυαγισμένου, γίνεται η απόλυτη
κανονικότητά του; Και όταν η συρραφή ευφημισμών γίνεται το διημερεύον
πολιτικό αφήγημα και το μέσο εξάρθρωσης της γλώσσας, που χωρίς αυτήν δεν
δομείται σκέψη;
Κάπως έτσι κατασκευάζεται ο κοινός τόπος από τους εργολάβους της
βαρβαρότητας. Μια περίκλειστη δυστοπία που δεν ανασαίνει προς τα έξω.
Ένα καθεστώς ψευδαισθήσεων που επιβιώνει εξαιτίας του φόβου των
παραιτημένων υπηκόων του και το οποίο συνθλίβει κάθε εύλογη εναντίωση,
διαπομπεύοντας ως persona non grata και αιρετικό όποιον επιχειρεί να
ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στο ιππικό της αφασίας που ελαύνει
πάνοπλο.
Τώρα πια δεν περιοριζόμαστε στο «Χαίρε» για να ξορκίσουμε τον
ομόρριζό του Χάρο. Έχουμε τις «ευέλικτες μορφές απασχόλησης» για να
περιγράψουμε τη λεηλασία της εργατικής τάξης.
Εδώ η ευελιξία δεν
περιγράφει την ικανότητα κάποιου σκιέρ σε μια δύσκολη κατάβασή του ούτε
τις αρετές ενός δαιμόνιου εξτρέμ, αλλά τον απόλυτο εξευτελισμό ενός
επίδοξου εργαζόμενου.
Έχουμε την επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» να
στεφανώνει την εισβολή του τουρκικού στρατού στο κουρδικό Αφρίν. Έχουμε
και τον «Ξένιο Δία» να σαρώνει με την σκούπα του τους μετανάστες στο
κέντρο της Αθήνας.
Έχουμε, και τι δεν έχουμε!
Έχουμε και τον
πρωθυπουργό, άνθρωπο για όλες τις (βρωμο)δουλειές, να χαρακτηρίζει το
θλιβερό συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ ως «Αριστερά της λογικής προόδου». Κι
έτσι πάει στο διάβολο και η Αριστερά και η πρόοδος και η λογική,
εξουθενωμένες από την ιδιοτελή χρήση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου