Δεν μ αρέσει να εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου.. Δεν είναι προς κοινή χρήση.. Δεν φοβάμαι ωστοσο να τα εκφράσω προσωπικά. Γιατ’ είναι συναισθηματική μαγκιά να τα καταθέτεις φάτσα κάρτα στον παραλήπτη τους. Μόνο που αυτός δεν είναι σήμερα εν ζωή. Αν ήταν σαν αύριο θα γιόρταζε. Της Αγίας Αικατερίνης. Άθεος είμαι. Δεν πιστεύω σε μεταφυσικούς μύθους. Είχα παρ’ όλ αυτά την ανάγκη ενός θεού. Κι έντυσα αγία τη μητέρα μου. Που όσο ζούσε βύζαινα μέχρι το τέλος της ζωής της λατρεία από το στήθος της. (κάπως έτσι μένει στ’ αρσενικά το χούι.. μόλις απογαλακτιστούν κυνηγούν ρόγες για να κατεβάσουν τον μεγάλο έρωτα.. και τη πατάνε..) Κι επειδή είμαι μοναχογιός και μοναχοπαίδι μάλλον θα είμαι και ο μόνος που κρατά στη μνήμη του τη φιγούρα της ζωντανή. Θα πεθάνει όταν θα πεθάνω. Ως τότε και κάθε χρόνο θα τη τιμώ στον αόρατο ναό της ψυχής μου..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου