ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Το ΝΑΤΟ δημοσιοποίησε την  «Κοινή Αεροπορική Στρατηγική» εντός της οποίας προσέξτε, προβλέπεται αντιμετώπισης εμπλοκής και μεταξύ ομοτίμων !!! Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην αποκορύφωσή τους

Την πρώτη στην ιστορία του, από το 1949 οπότε και ιδρύθηκε, «Κοινή Αεροπορική Στρατηγική» του, δημοσιοποίησε το ΝΑΤΟ.


Ενα έγγραφο που έρχεται 7 ολόκληρα χρόνια απ' όταν δημοσιοποιήθηκε ένα αντίστοιχο κείμενο, το 2011, για τη Ναυτική Στρατηγική της Συμμαχίας, και λίγες μόνο μέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής της λυκοσυμμαχίας, 11-12/7 στις Βρυξέλλες, ως άλλο ένα δείγμα της πολεμικής προπαρασκευής ιμπεριαλιστικών κέντρων και ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, στην κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της κόντρας τους για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

Αλλωστε, το ίδιο το πολυσέλιδο κείμενο μυρίζει μπαρούτι σχεδόν σε κάθε σελίδα του, προειδοποιώντας ότι πάμε σε όξυνση της αντιπαράθεσης και ότι οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις πρέπει να είναι πλέον έτοιμες για παν ενδεχόμενο και ετοιμοπόλεμες ανά πάσα ώρα και στιγμή.

 

Ετοιμοι να αναλάβουν δράση

«Για σχεδόν 70 χρόνια, η Αεροπορία αποτελεί βασικό μέρος των στρατιωτικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ. Από την αποτροπή της Σοβιετικής Ενωσης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τις επιχειρήσεις στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990, και την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας στις ερήμους του Αφγανιστάν, η Αεροπορία βοήθησε (...) στην επίτευξη των πολιτικών μας στόχων», δήλωσε σχετικά η εκπρόσωπος Τύπου του ΝΑΤΟ Οάνα Λουνγκέσου. Πρόσθεσε:
«Καθώς λαμβάνουμε μέτρα για να αυξήσουμε την ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων σε ολόκληρη τη Συμμαχία, η νέα στρατηγική θα βοηθήσει να διασφαλιστεί ότι οι συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις παραμένουν παγκόσμιας κλάσης, ευέλικτες και έτοιμες για οποιεσδήποτε πιθανές περιστάσεις».
Επισήμως, η στρατηγική «καθορίζει το σημερινό και το μελλοντικό περιβάλλον ασφαλείας στο οποίο οι συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις είναι πιθανό να αναλάβουν δράση».
Αναγνωρίζοντας ότι «δεκαετίες αεροπορικών επιχειρήσεων δίχως ανταγωνισμό μπορεί να πλησιάζουν στο τέλος τους», η στρατηγική προειδοποιεί ότι τα σύγχρονα συστήματα αεράμυνας, ο κυβερνοχώρος και ο ηλεκτρονικός πόλεμος θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις αεροπορικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ. Το έγγραφο εστιάζει επίσης στο πώς οι ειδικές δυνάμεις, το Πολεμικό Ναυτικό και οι μονάδες ηλεκτρονικού πολέμου μπορούν να υποστηρίξουν καλύτερα την Πολεμική Αεροπορία με πληροφορίες, βοήθεια στον εντοπισμό στόχων, και εκτιμήσεις μετά τα χτυπήματα.
Επίσης, τονίζει ότι οι συμμαχικές αεροπορίες «πρέπει να είναι σε θέση να πολεμήσουν σε όλα τα πεδία και περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων χώρων με βαριά αεράμυνα ή εναέριων χώρων σε συμφόρηση» (με παρουσία δηλαδή πολλών μέσων από εχθρικές Πολεμικές Αεροπορίες).

 

Το Περιβάλλον Ασφάλειας και Επιχειρήσεων

Σταχυολογώντας από το κείμενο, στο άρθρο 5 της Στρατηγικής, όπου αναλύεται το Περιβάλλον Ασφάλειας και Επιχειρήσεων διαβάζουμε:
«Η Συμμαχία αντιμετωπίζει απειλές και προκλήσεις, από κρατικούς και μη κρατικούς φορείς, στρατιωτικές δυνάμεις, τρομοκρατία καθώς και από υβριδικές επιθέσεις και επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, οι οποίες είναι πιο ποικίλες, πολύπλοκες, ταχέως εξελισσόμενες και απαιτητικές, σε σύγκριση με ό,τι ακολούθησε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου».
«Οι μελλοντικές προκλήσεις και απειλές θα έχουν διεθνικό και πολυδιάστατο χαρακτήρα και πιθανώς θα έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ευρωατλαντική περιοχή.
»Επιπλέον, για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Συμμαχία πρέπει να είναι σε θέση να διεξάγει επιχειρήσεις εναντίον οποιουδήποτε ομότιμου κρατικού φορέα ("peer-state actor").
»Ως αποτέλεσμα, το μελλοντικό περιβάλλον επιχειρήσεων μπορεί να είναι ένα περιβάλλον στο οποίο η υπεροχή του αέρα δεν μπορεί να είναι διασφαλισμένή ούτε κατά την έναρξη των επιχειρήσεων, ούτε, άπαξ και αποκτηθεί, να είναι μια διαρκής κατάσταση».

Επιχειρησιακό πεδίο... όλος ο πλανήτης

Στο άρθρο 7, και προετοιμάζοντας για επιχειρήσεις παντού στον πλανήτη, όπου το απαιτήσουν τα συμφέροντα της λυκοσυμμαχίας και των ευρωατλαντικών επιχειρηματικών ομίλων, τονίζει:
«Καθώς ο εναέριος χώρος επικαλύπτει ολόκληρο τον κόσμο, η Συμμαχία πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιεί ικανότητες Κοινής Αεροπορικής Στρατηγικής μέσα και γύρω από όλα τα πιθανά εδάφη και περιβάλλοντα».
Στο ίδιο μοτίβο πολεμικής εγρήγορσης, το άρθρο 21: «Η αυξημένη πολυπλοκότητα του σύγχρονου πολέμου απαιτεί το ΝΑΤΟ να είναι έτοιμο να αγωνιστεί ως ενιαία δύναμη σε ένα περιβάλλον πολλαπλών απειλών, προκειμένου να επιτύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε όλους τους τομείς και σε στρατηγικό, επιχειρησιακό και τακτικό επίπεδο. Ο συντονισμός, ο έλεγχος και η εκμετάλλευση του αέρα είναι καθοριστικής σημασίας για την επιτυχία των συμμαχικών και διακλαδικών επιχειρήσεων».

Οι «ηγήτορες» να ετοιμάζονται και το προσωπικό να εκτελεί

 

Το άρθρο 27, τιτλοφορούμενο ως «Δόγμα» κάνει καθαρό πως «για να εκτελεστεί αποτελεσματικά αυτή η στρατηγική» χρειάζεται να δουλέψουν ακόμα περισσότερο στη διακλαδικότητα (χερσαίες, θαλάσσιες και εναέριες Ενοπλες Δυνάμεις), όπως επίσης να δουλέψουν πάνω στο λεγόμενο «Πολιτικοστρατιωτικό συντονισμό».
Το άρθρο 37 βάζει και ζήτημα «ηγεσίας», το λεγόμενο στην ευρωατλαντική «αργκό» «Leadership», που παπαγαλίζεται τελευταία όλο και συχνότερα, προειδοποιώντας χαρακτηριστικά στο φόντο της κλιμάκωσης των ανταγωνισμών ότι «οι ηγέτες του ΝΑΤΟ θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο σύγκρουσης μεταξύ ομοτίμων και τον σχετικό αυξημένο κίνδυνο μεταξύ τους τριβών».
Τέλος, το άρθρο 38, σε αντίστοιχη επίκληση προς το Προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων των κρατών - μελών, για στοίχιση με τα ευρωατλαντικά προτάγματα, τονίζει ότι «πρέπει να έχει την ικανότητα να λειτουργεί σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και να κατανοεί το ρόλο του στην Κοινή Εκστρατεία»...