Ο ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΔΕΗ

  «Ο καβγάς για τις μορφές ιδιωτικοποίησης αφορά και το «ποια επιμέρους επιχειρηματικά συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν περισσότερο ή λιγότερο από αυτήν την πορεία της "απελευθέρωσης"».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, σχολιάζοντας τα περί «σύγκρουσης δύο κόσμων», ανέφερε ότι όσο «φιλότιμη προσπάθεια κι αν γίνεται για να εμφανιστούν διαχωριστικές γραμμές», τα στοιχεία που δείχνουν ότι κυβέρνηση, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα «κινείστε στην ίδια στρατηγική, στις ίδιες ράγες, στις ράγες δηλαδή της πολιτικής που ικανοποιεί τις ανάγκες του κεφαλαίου» είναι αδιαμφισβήτητα.

Οπως επισήμανε, όλα τα αστικά κόμματα συμφωνούν ότι η Ενέργεια είναι εμπόρευμα. Προωθούν επίσης από κοινού το στόχο του κεφαλαίου για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, στόχος που «δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού για να έχει ενεργειακή ασφάλεια, για να έχει φθηνό ρεύμα, δημιουργεί κινδύνους για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, γιατί οξύνονται οι αντιθέσεις στην ευρύτερη περιοχή, με επίδικο πώς θα μοιραστούν τα ενεργειακά αποθέματα και ποιες διαδρομές θα δημιουργηθούν», με την κυβέρνηση να εμπλέκει τη χώρα «σε αυτούς τους ανταγωνισμούς, για να υλοποιηθούν οι ευρωατλαντικοί σχεδιασμοί».

Αλλο στοιχείο που δείχνει ότι η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα δουλεύουν για την κερδοφορία του κεφαλαίου είναι η πλήρης συμφωνία τους «με τη στρατηγική επιλογή ότι πρέπει και στον τομέα της Ενέργειας να προωθηθεί η πολιτική της ΕΕ για "απελευθέρωση" της αγοράς ενέργειας», είπε, συμπληρώνοντας ότι ο καβγάς για τις μορφές ιδιωτικοποίησης αφορά και το «ποια επιμέρους επιχειρηματικά συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν περισσότερο ή λιγότερο από αυτήν την πορεία της "απελευθέρωσης"».

Τα αστικά κόμματα, τόνισε, διαγκωνίζονται «για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής μιας ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και του κεφαλαίου».
Επισήμανε ότι η «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας είναι «στρατηγική επιλογή της ΕΕ» από τη 10ετία του 1990, «γιατί υπήρχαν τεράστια υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια και έπρεπε να διαμορφωθούν νέοι τομείς διασφαλισμένης κερδοφορίας για να επενδυθούν». Εκανε επίσης εκτενή αναφορά στις δραματικές επιπτώσεις που είχε αυτή η πολιτική μέχρι τώρα σε βάρος των λαϊκών αναγκών, με τα πανάκριβα τιμολόγια, την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, την ενεργειακή φτώχεια του λαού, το χτύπημα των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στη ΔΕΗ. Ολα αυτά, πρόσθεσε, θα επιδεινωθούν τώρα ακόμα περισσότερο.

Ο Ν. Καραθανασόπουλος τόνισε ότι η πάλη των εργαζομένων, παράλληλα με την απόκρουση της παραπέρα ιδιωτικοποίησης και «απελευθέρωσης», την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, θα πρέπει «να στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή την εξουσία της αστικής τάξης», και ότι «αν δεν στοχεύσουν στους πραγματικούς εχθρούς, δεν πρόκειται να υπάρχει αποτέλεσμα ούτε και στο σημερινό αγώνα».

Ερχονται και νέες ιδιωτικοποιήσεις

 

Η Δ. Μανωλάκου, βουλευτής του ΚΚΕ, προειδοποίησε ότι μετά τα λιγνιτικά εργοστάσια σειρά έχουν τα υδροηλεκτρικά και ότι ήδη «επιχειρηματικοί όμιλοι και μεγάλοι "παίκτες" του χώρου ετοιμάζονται να εισέλθουν στο επόμενο διάστημα». «Είναι βέβαιο», πρόσθεσε, «ότι εργατική τάξη, αυτοαπασχολούμενοι, μικροί ΕΒΕ και μικρομεσαία αγροτιά θα πληρώσουν το τίμημα της προώθησης της παραπέρα "απελευθέρωσης". Γι' αυτό, έχουν κάθε συμφέρον να συνταχθούν με την πρόταση του ΚΚΕ για τη δημιουργία ενός ενιαίου κρατικού φορέα Ενέργειας, με κοινωνική ιδιοκτησία και εργατικό έλεγχο, γιατί εμείς θεωρούμε την Ενέργεια κοινωνικό αγαθό, όπου θα πρέπει να έχει πρόσβαση κάθε άνθρωπος, και όχι εμπόρευμα για να κερδίζει ο καπιταλιστής».
Ο Μ. Συντυχάκης, βουλευτής του ΚΚΕ, ανέφερε ότι η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι ένα έγκλημα εκ προμελέτης και έχει τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που πήρε την «μπουκιά από το στόμα» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Χαρακτήρισε ελιγμό από την κυβέρνηση την ισχύ της ΣΣΕ που θα υπογράψει η ΔΕΗ με τη ΓΕΝΟΠ και τους νέους ιδιοκτήτες, η οποία Σύμβαση άλλωστε δεν εξασφαλίζει θέσεις εργασίας, αφού προβλέπονται οικειοθελείς αποχωρήσεις, ούτε εξασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων, προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων.