Σκούρα μόνον; Μαύρα.. Πίσσα .. Κατράμι.. Γκραβούρα από κάρβουνο ο έρωτας.. Δεν βολεύεται πουθενά.. Παραμυθιάζεται ξαφνικά από μια λάμψη που γρήγορα η απουσία συνοδευτικών τον αποκαρδιώνει.. Φτώχεια παντού. Από τη τσέπη ως το συναίσθημα. Και είναι ίσως η μόνη περίπτωση που δύο αρνήσεις δεν εξισούνται με μια κατάφαση. Λειτουργούν προσθετικά σαν τις χημειοθεραπείες. Και τον αποδιοργανώνουν. Κλείνεται έτσι ξανά στο σκοτάδι του κελιού του. Και πιάνει τον μονόλογο κοιτώντας ψηλά.. Μα το ταβάνι δεν απάντησε σε κανέναν και ποτέ..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου