ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ

 Πρόκληση και χυδαιότητα. Αυτές οι δύο λέξεις μπορούν να περιγράψουν την επίσημη παρουσία των φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής στην σημερινή παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Διότι μόνο ως πρόκληση απέναντι στο λαό και ως χυδαιότητα απέναντι στην ιστορική μνήμη μπορεί να εκληφθεί η δυνατότητα που δόθηκε στο Ναζί- υμνητή του Μεταξά και του Χίτλερ- Κασιδιάρη να παραστεί στην εκδήλωση και να χύσει το φασιστικό του δηλητήριο, σε ζωντανή μετάδοση από την συχνότητα της ΕΡΤ.


Η παρουσία του φασίστα χρυσαυγίτη στην παρέλαση, οι εμετικές του υμνολογίες για τον «κυβερνήτη Μεταξά» και οι ρατσιστικές του κορώνες ενάντια στους μετανάστες, αμαυρώνουν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Μιά επέτειο που έχει πρωτίστως αντιφασιστικό χαρακτήρα και που μας θυμίζει τον ηρωϊκό αγώνα της Αντίστασης του λαού ενάντια στο φασισμό.

 Στον εορτασμό μιάς τέτοιας επετείου, τι δουλειά έχουν οι πολιτικοί απόγονοι του Μεταξά, του Μουσολίνι και του Χίτλερ; Γιατί, άραγε, δίνεται βήμα στους νοσταλγούς του πιο μαύρου φασισμού, στους καταδικασμένους για συμμετοχή σε σύσταση εγκληματικής συμμορίας, στους χρυσαυγίτες, να ασελγούν απέναντι στη μνήμη ενός ολόκληρου λαού; Οι ευθύνες των διοργανωτών της παρέλασης και ασφαλώς της ΕΡΤ είναι τεράστιες.

 Όχι μόνο διότι έτσι ντροπιάζουν, με το χειρότερο δυνατό τρόπο, μια μεγάλη αντιφασιστική επέτειο. Αλλά και επειδή έτσι συμβάλλουν στο συνεχιζόμενο «ξέπλυμα» της ναζιστικής-φασιστικής Χρυσής Αυγής, μιας εγκληματικής συμμορίας που φορώντας το μανδύα του «πολιτικού φορέα» επιχειρεί να αποκτήσει θεσμικό ρόλο. Ας απαντήσουν οι διοργανωτές και οι κύριοι της ΕΡΤ: Ως τι έκανε δηλώσεις μετά το πέρας της παρέλασης ο Κασιδιάρης, ως υπόδικος Ναζί ή ως εκπρόσωπος πολιτικού κόμματος;

 Στις δηλώσεις του στη Θεσ/νικη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε πως ο ελληνικός λαός αντέταξε το «Όχι» στον «ιταμό εισβολέα». Πράγματι, το 1940 ο εισβολέας ήταν «ιταμός». Σήμερα, ο ιταμός εισβολέας, με την ανοχή της πολιτείας, του δήμου Θεσσαλονίκης και των λοιπών αρμόδιων φορέων, βρίσκονταν στην παρέλαση, φορούσε κοστούμι και με το γνωστό του μουσολινικό, γεμάτο μίσος, ύφος «πουλούσε» ψευτοπατριωτισμό. Πρόκληση και χυδαιότητα.
Ατέχνως.