ΜΕ ΠΑΣΑ ΤΟΥ ΔΟΛ ΣΤΟΝ ΔΟΜ ΜΠΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΣΕ ΑΔΕΙΟ ΤΕΡΜΑ!

 

ΜΕ ΠΑΣΑ ΤΟΥ ΔΟΛ ΣΤΟΝ ΔΟΜ ΜΠΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΣΕ ΑΔΕΙΟ ΤΕΡΜΑ!

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

Αυτή την περίοδο στην Ελλάδα αρχίζει το μεγαλύτερο ίσως ανακάτεμα στην τράπουλα της εξουσίας μετά το 1975 (: Power politics ή για τους γερμανομαθείς Machtpolitik, που οι Σουηδοί εντάσσουν σε αυτό που αποκαλούν Maktteori).

Τι συμβαίνει, δηλαδή; Κυρίαρχες, ισχυρές οικονομικές οντότητες αναδιατάσσονται στο γήπεδο των ελληνικών πολιτικών (εσωτερικής, οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής) υπερασπιζόμενες τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους μέσω της απειλής προς τους άλλους παίχτες, που πράττουν το ίδιο. Με ποιό μέσο; Με το ΜΜΕ και κυρίως με το κανάλι. Αυτή είναι η μηχανή των γκόλ, αλλά κυρίως η μηχανή για την απειλή του γκολ. Το δεύτερο είναι σημαντικότερο από το πρώτο. Στο μεθοδολογικό μας πρότυπο πάντα η άμυνα ήταν / είναι  πολυτιμότερη από την επίθεση, αν και ο παίκτης συνηθίζει να επαναλαμβάνει το στερεότυπο πως “η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση”.  

θα έχει "αίμα" αυτή η αντιπαράθεση; "Σπέρμα" ναι, "αίμα" δεν νομίζω, αλλά ας κρατήσουμε κάποιες επιφυλάξεις. Εξηγούμαι: Όσο το παιχνίδι εξελίσσεται στο παράδειγμα του ΔΟΛ δεν βλέπω "αίματα", αλλά μόνον γκρίνιες και κούφιες απειλές, μέχρι από την απόλυτη απορρύθμιση του πολιτικού και μιντιακού χώρου να περάσουμε στη νέα ρύθμιση /ισορροπία. Ωστόσο, ούτε τον Αλέξη, ούτε τον Κυριάκο βλέπω να ισορροπούν στη “νέα ισορροπία”. Αυτό αν λάβεις υπόψιν την ιστορία παρόμοιων μεταβολών στην Ελλάδα και διεθνώς.

Ποιό είναι το παράδειγμα; Το πασάρισμα του ΔΟΛ στον ΔΟΜ για να μπει το γκολ σε άδειο τέρμα! Και γιατί ήταν άδειο το τέρμα; Επειδή ο τερματοφύλακας (κορυφαίος πολιτικός παράγων) το είχε εγκαταλείψει, παριστάνοντας τον διαιτητή στην περιοχή του κέντρου. Αμέσως μετά αντί να συμπληρώσει το Φύλλο Αγώνα, συμπλήρωσε το πρωτοσέλιδο της Αυγής. Αντικειμενικά ασφαλώς, χαζοχαρούμενα και ουδέτερα!

Και το γκολ; Το κρίσιμο βήμα για την μετατροπή της απειλής σε επικράτηση. Και ο νικητής (: υπερθεματιστής στην γλώσσα του ΣΥΡΙΖΑ) θα είναι αυτός που θα μοιράσει στη συνέχεια ρόλους και παιχνίδι στους υπόλοιπους, στους αντιπάλους / ανταγωνιστές του. Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες! Ιστορικά κρίνοντας, ασφαλώς. 

Και γιατί τα γράφω έτσι (υποδηλωτικώς) σήμερα; Για να περιγράψω την πραγματικότητα (να δώσω την Gestalt και ταυτόχρονα το Habitus της νέας περιόδου) χωρίς να μπλέξω στο κουτσομπολιό, μέσω του οποίου δομούνται μισές αλήθειες και ολόκληροι μύθοι.

Υπάρχει κάποιο εναλλακτικό-δημοκρατικό σχέδιο που θα μπορούσα να προτείνω σε ό, τι αφορά στην μεταμόρφωση του τηλεοπτικού και γενικότερα μιντιακού, άρα και εγγενώς πολιτικού πεδίου; Μπόλικα, αλλά άνευ σημασίας πλέον. Ο κύβος ερρίφθη, ή αν προτιμάς η μπάλα τσούλησε και δεν έχω σκοπό να σαχλαμαρίσω. Έκανα, έγραψα με εντιμότητα αυτά που μπορούσα για να μην χαθεί η μπάλα από "τους κάτω", έτσι ώστε να είναι η κοινωνία ο καθοριστικός παράγοντας της νέας μεταπολίτευσης. Άλλοι έκαναν αυτά που έπρεπε για να χαθεί η μπάλα από "τους κάτω" και να περάσει στα χέρια και τα πόδια της ελίτ των ελίτ. Εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Οι άλλοι ήταν πολλοί και απλωμένοι σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Ξανά, λοιπόν, ο λαός στην εξέδρα, κάποιοι και στην διαδήλωση - μικρή σημασία έχει. Την σημασία θα προσδώσει η νέα διαπλοκή, η οποία πλέον εξαγνίστηκε και από αριστερά. Δεν υπάρχει πλέον διαπλοκή, μια και δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει πως υπάρχει κυβέρνηση και αυθεντικό, ρωμαλέο πολιτικό σύστημα. Το τελευταίο μοιάζει σήμερα με χειραγωγημένο ποδοσφαιρικό σύστημα.

Μια, λοιπόν, και δεν έχω σκοπό να εξαπατήσω κανέναν, προτείνοντας κάτι "εναλλακτικό", ας προτείνω κάτι στα νέα και παλαιά αφεντικά των δημοσιογράφων και πολλών-πολλών άλλων. Για να παιχτεί αυτή τη φορά "σωστά" το ποδοσφαιρικό παιχνίδι στο πολιτικό πεδίο/γήπεδο, απομακρυνθείτε από το ελληνικό ποδόσφαιρο! Όσοι το κάνουν θα έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να βάζουν πολιτικά γκολ μακροχρονίως με το μικρότερο προσωπικό κόστος. Και αυτό εμπειρικό-"ιστορικό" συμπέρασμα είναι.