ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΛΑΪΚΙΣΤΗΣ

 
Ανωνύμου του Έλληνος

Τώρα, που με τσίμπησε οίστρος (αλογόμυγα –για τους αδαείς), πώς να σταματήσω; 

Συνεχίζω με την... απύλωτη γραφίδα μου τα πρόσφατα παραδείγματα λαϊκισμού α λα ... Γαλλικά και Βρετανικά!  

Α! Να μην ξεχάσω στα προηγούμενα:
ΕΙΝΑΙ λαϊκισμός ακραίος, προπαντός συνωμοσιολογία, να συνδέεις το καραγκιοζιλίκι στον Τραπεζίτη - καμένο χαρτί με τα γραφόμενα σε ξένες φυλλάδες (όλως τυχαίως ίδιες μέρες!) ότι οι αναρχικοί οργανώνονται με κέντρο τα Εξάρχεια και ότι στην Γκραικυλία υπάρχει έξαρση τρομοκρατίας. ΕΙΝΑΙ λαϊκισμός να θυμάσαι τις επιστολές – βόμβες (κόψτε κάτι βαποράκια!), που τάχα εστάλησαν σε Δ.Ν.Τ., Σόιμπλε και άλλα μπουμπούκια του διεθνούς νεοβαρβαρισμού και φασισμού.
 
ΕΙΝΑΙ λαϊκισμός και η... παραμικρή υποψία ως προς τίτλους εγχώριων φυλλάδων: «Νέα γενιά τρομοκρατών», «Απόπειρα δολοφονίας της Δημοκρατίας» (έτσι λέγεται ο νεοναζιστικός φασισμός Μνημονίων με σκοροφαγωμένο κοινοβουλευτικό φερετζέ)! «Φτάνει πια! Σταματήστε τους» (ποιοι, ποιους; Οι θύτες τους θύτες;)! Έχουμε συχνά μιλήσει και για το CIAκίνητο παραμύθι της προκήρυξης και της ανάληψης ευθύνης: Η αληθινή επανάσταση δεν γεμίζει χαρτιά με μπούρδες, δεν έχει ανάγκη ν’ αναλάβει καμιά ευθύνη, γυρίζει τον κόσμο ανάποδα και φτιάχνει δικό της δίκαιο! Μ’ έφαγε η πολυλογία και χάνω τον στόχο μου! Για αυτό το στρίβω... α λα Γαλλικά!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ λαϊκισμός να πιστεύεις ότι από το πουθενά βγήκε ο Γάλλος ζιγκολό και μοστράρει κιόλας ως χαρισματικός ηγέτης, ότι θρυμματίστηκε το παλιό σάπιο πολιτικό σύστημα στην Γαλλία και ξημερώνει νέα μέρα (βαθιά νύχτα!) στο Δ’ Ράιχ, ότι Γαλλία, Βρετανία και Ιταλία δίνουνε αποστομωτική απάντηση στον λαϊκισμό! Οι εγχώριοι Γερμανοτσολιάδες είναι ικανοποιημένοι και προπαντός περήφανοι γιατί το Γαλλικό κόλπο πρώτα εφαρμόστηκε στο πειραματόζωο Γκραικυλία και αφού πέτυχε αμέσως έλαβε διαβατήριο για τα... Ηλύσια Πεδία! 

Πώς είπατε; ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΛΑΪΚΙΣΤΗΣ (και συνωμοσιολόγος) για ν’ ανοίγω μάτια και μυαλά (όσα δεν είναι κλούβια)! Ένα (από)κομμα του 3% έγινε στην Αθήνα «κυβέρνηση» με καταιγιστικό ψεκασμό του όχλου δια της οθόνης. Εις Παρισίους προτιμήθηκε προφανώς αναγκαία προσαρμογή στις τοπικές συνθήκες, κυρίως επειδή δεν αφορά αποικία.