Άρεσε ο Ντέμης.. Και πως.. Η μουσική μοιάζει με τις φυλές. Οι επιτυχημένες διασταυρώσεις της παράγουν αριστουργήματα. Δείτε τις μιγάδες της εκθαμβωτικής αισθητικής. Κι αντίπερά της επι της τέχνης, την τζαζ. Που δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον αφρικανικό παραδοσιακό ρυθμό επενδυμένο με δυτική μελωδία και ένα ντελίριο προσωπικών αυτοσχεδιασμών. Ασφαλώς και δεν είναι για όλα τ’ αυτιά.. Όπως και οι αλήθειες. Είναι γιατί η αντίληψή της απαιτεί αρχικά την κατοχή του κλειδιού που ανοίγει την πύλη για το σύμπαν της. Κι ο Ντέμης τα είχε. Απόδειξη η επόμενή του ιδιοκατασκευή που δίνει νόημα και περιεχόμενο στις μουσικές διασταυρώσεις. To follow me. Διασκευή ενός μυθικού πλέον κονσέρτου είναι. ARANJUEZ MON AMOUR το όνομά της. Μόνο που ο Ντέμης του έδωσε μια διάσταση μοναδική ορίζοντας σαφώς τη διαφορά ανάμεσα στο ανακαλύπτω και αποκαλύπτω. Το δεύτερο αναδεικνύει μια ήδη υπάρχουσα αλήθεια, ενώ το πρώτο δημιουργεί τη δική του. Και επί του προκειμένου την αλήθεια του Ντέμη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου