ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΕΡΜΑ ΑΠΟ ΤΟ .. ΕΡΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Όλο και λιγοστεύουν τα χέρια που περνά η οικονομική δραστηριότητα.. Αυτή τη φορά στους εφοπλιστικούς ομίλους..
Αλλο ένα ζητούμενο του μεγάλου κεφαλαίου, στην προκειμένη περίπτωση των εφοπλιστών, «πέρασε» χτες από την Ολομέλεια της Βουλής με την πλήρη στήριξη όλων των αστικών κομμάτων. Πρόκειται για το νομοσχέδιο του υπουργείου Ναυτιλίας το οποίο αφορά την εγκατάσταση στα πλοία των νέων συστημάτων της «διαχείρισης έρματος και ιζημάτων», σύμφωνα με τις προδιαγραφές και προϋποθέσεις που θέτει η σχετική Διεθνής Σύμβαση του 2004 (BWMC 2004).
Το έρμα είναι το θαλασσινό νερό που δέχονται οι δεξαμενές ζυγοστάθμισης του πλοίου για τη σωστή του πλεύση. Με το άδειασμα και γέμισμα και με δεδομένο ότι ειδικά τα ποντοπόρα πλοία μπορεί να μεταφέρουν έρμα από τη μία άκρη των ωκεανών στην άλλη, είναι επόμενο να μεταφέρονται και διάφοροι μικροοργανισμοί, οι οποίοι μπορεί να προκαλέσουν αρνητικές μεταβολές στη «νέα» θαλάσσια περιοχή.
Ωστόσο, αντί για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων, η Σύμβαση η οποία ψηφίστηκε για να ενσωματωθεί στο ελληνικό δίκαιο, λειτουργεί ως εργαλείο για την ενίσχυση της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας των εφοπλιστών.
Είναι χαρακτηριστική εδώ η αναφορά από το βήμα της Βουλής του ειδικού αγορητή του ΚΚΕ, Μανώλη Συντυχάκη, ότι η «διαχείριση του θαλάσσιου έρματος έχει πάρα πολύ υψηλό κόστος. Είναι πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια για 70 χιλιάδες πλοία. Αρα είναι ασύμφορη η τοποθέτηση του συστήματος σε παλιά και μικρότερα πλοία», που σημαίνει μεγαλύτερη συγκέντρωση της «πίτας» σε λιγότερα χέρια. «Εντάσσεται, πρόσθεσε, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών και των επιδιώξεων των Ελλήνων εφοπλιστών για πρωταγωνιστικό ρόλο» στις μεταφορές, κυρίως της Ενέργειας (π.χ. LNG) που είναι τώρα στο επίκεντρο.
Οσο για την «τιμωρία» που προβλέπεται, ο Μ. Συντυχάκης - αφού τόνισε ότι η Σύμβαση κινείται στο πλαίσιο της ΕΕ «ο ρυπαίνων πληρώνει» - σημείωσε ότι αυτή είναι τουλάχιστον αστεία καθώς φτάνει έως τα 60.000 ευρώ, δηλαδή τα «ναύλα ελάχιστων ημερών», όταν «η περιβαλλοντική ζημιά», ειδικά στην κλειστή θάλασσα του Αιγαίου, μπορεί να είναι ανυπολόγιστη.
Η εγκατάσταση τέτοιου συστήματος σε 70.000 πλοία σημαίνει κέρδη και για τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό, σύμφωνα με τον Μ. Συντυχάκη, ότι η κυβέρνηση «στα πλαίσια των στρατηγικών επιδιώξεων των εφοπλιστών, βλέπει τη ναυπηγοεπισκευή ως παράπλευρη δραστηριότητα της COSCO».
Σε αυτό το πλαίσιο, ήταν ενδεικτική η αναφορά του ίδιου του υπουργού Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλή, ο οποίος μιλώντας στην Ολομέλεια ανέφερε ότι η Σύμβαση δημιουργεί «κίνητρο στο να αναπτυχθεί η δραστηριότητα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη», παραθέτοντας τις προθέσεις της COSCO «να επισκευάσει τις δεξαμενές που παρέλαβε από τον παλιό ΟΛΠ και θα προχωρήσει στην τοποθέτηση μιας μεγάλης πλωτής δεξαμενής 80.000 τόνων και μιας επόμενης, που θα είναι περίπου 300.000 με 350.000 τόνων»...
Δεύτερο στοιχείο που ενισχύει την αντιδραστικότητα του νομοσχεδίου είναι το άρθρο 9, με το οποίο επαναβεβαιώνεται η εκχώρηση των δικαιωμάτων επιθεώρησης πλοίων από τον Κλάδο Επιθεώρησης του υπουργείου Ναυτιλίας σε μεγάλους ιδιωτικούς οργανισμούς. Ο Μ. Συντυχάκης έφερε ως παράδειγμα τον ιδιωτικό οργανισμό «Ελληνικός Νηογνώμονας», ο οποίος είναι καταδικασμένος για πολύνεκρα ναυάγια, αφού με τα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας του στα συρτάρια τους, ναυάγησαν το «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» με 82 νεκρούς, το «ΔΥΣΤΟΣ» με 20 νεκρούς, το «SEA DIAMOND» με 2 και πάει λέγοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου