ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΘΑΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΘΑΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

Ένα καθαρό μυαλό γνωρίζει πως σε αυτή τη φάση της συντεταγμένης χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους και των ελληνικών τραπεζών το δίλημμα "άλλη μια ταπεινωτική ήττα (για τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) ή άλλος ένας εξευτελιστικός συμβιβασμός", είναι μια ακόμη απόπειρα με πομφόλυγες να υποκατασταθεί η φαρσοειδής πλέον πολιτική ρητορεία του Αλέξη Τσίπρα και των στελεχών του κόμματός του.

Δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Αυτό επιλύθηκε κατά την προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Τσίπρα σε συνδυασμό με τις σόλοικες μεθοδεύσεις που οδήγησαν στο δημοψήφισμα και στην μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε απλώς να διαχειριστεί την ήττα της προηγούμενης, νομιμοποιώντας διαλεκτικά την υποτέλεια και την μεθοδολογία που συνθέτει η πολιτική του Wolfgang Schäuble και η (παγκόσμια) στρατηγική του ΔΝΤ. Ήρθε δηλαδή και πολιτεύεται ενισχύοντας στην πραγματικότητα την (παρα)λογική του μονόδρομου πάνω στον οποίο κτίστηκε και αναθεωρείται το ατομικό Sui generis πρόγραμμα προσαρμογής της Ελλάδας.

Οι καθαρές κουβέντες "απαιτούν" κάποιος να μιλήσει έντιμα στη βάση αυτής της πολιτικής μεθοδολογίας που υπηρετήθηκε / εφαρμόσθηκε και υπηρετείται από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις της κρίσης, αδιακρίτως: Όπως προϋπόθεση της συντεταγμένης χρεοκοπίας που επιλέχτηκε, με δανειοδότηση από τον λεγόμενο επίσημο τομέα (δανειακές συμβάσεις, μνημόνια, νόμοι στα όρια της συνταγματικής τάξης και πολύ πέραν αυτής), ήταν τα PSI (private sector involvement), έτσι, αντιστοίχως, η ομαλή / κανονική επάνοδος της Ελλάδας στη χρηματαγορά προϋποθέτει OSI (official sector involvement), δηλαδή ριζική αναδιάρθρωση του χρέους προς τους επίσημους δανειστές - από τους επίσημους δανειστές, εταίρους της χώρας στην ευρωζώνη. Για να δανείσει ο επίσημος τομέας το ελληνικό δημόσιο και να συμμετάσχει στην εξυγίανση των τραπεζών, δηλαδή, απαίτησε PSI, ενώ για να ξαναδανείσει κανονικά ο ιδιωτικός τομές, απαιτεί OSI.

Καθαρή λύση, με άλλα λόγια, δεν είναι ασφαλώς οι "διευκρινίσεις για το χρέος", όπως υπαινίσσεται τώρα ο δραματικά ρευστός κ. Τσίπρας, αλλά το"καλοκαιρινό (: κοντό) κούρεμα" του χρέους προς τον επίσημο τομέα. Στον βαθμό που δεν πραγματοποιείται αυτό, η υπόθεση της ιδιωτικής χρηματαγοράς απομακρύνεται αντικειμενικά και το Πέμπτο Μνημόνιο πλησιάζει, με ευρώ ή με διπλό νομισματικό. Έτσι απλά και ξεκάθαρα, αναγνώστη μου!

Αυτή τη στιγμή κυβέρνηση και αντιπολίτευση έχουν δομήσει ένα δίπολο υποκρισίας και σπεκουλαδόρικης παραπληροφόρησης, απλώς για να χειραγωγήσουν την ελληνική κοινή γνώμη. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Δυστυχώς, δεν μοιάζει να φιλοδοξούν πλέον να διεκδικήσουν κάποιον άλλο, πραγματικά πολιτικό ρόλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια κακοπαιγμένη πλέον ιλαροτραγωδία, ενώ η δεξιά (του) αντιπολίτευση είναι πακτωμένη στο αδιέξοδο και στα παράδοξα που η ίδια δημιούργησε. Το ΚΚΕ βρίσκεται στον κόσμο του με τον εναπομείναντα σε αυτό κόσμο του, ενώ οι νεοναζί σε λίγο θα πλακώνονται αναμεταξύ τους μήπως και τους επαναφέρουν στην επικαιρότητα και ασφαλώς στα κανάλια!  

Όμορφες καταστάσεις! Και κυρίως ελπιδοφόρες! Ποιος ευαίσθητος Έλληνας θα άντεχε τέτοια ντροπή, τόσο επαρχιωτισμό, τόση αβελτηρία, μαζί με ηλιθιότητα με την μορφή του εξυπνακισμού και του κουτοπόνηρου; Αν  κάποιος αντέχει, ας κάνει ένα βήμα μπροστά και ας παραμείνει σιωπηλός [παραφράζω τον Καρλ Κράους, εδώ]! Αυτός που αντέχει, αντέχει επειδή οι λέξεις του γενικού, σημερινού, ελληνικού πολιτικού αφηγήματος έχουν χάσει το νόημά τους, απολύτως. Ποτέ άλλοτε η αυτοπροστασία και ο αυτοσεβασμός στην Ελλάδα δεν προϋπέθεταν τη διάσωση από τη ροή της γλώσσας του πολιτικού μας συστήματος. Από τη ροή της παρακμής της σχέσης: σημαίνον-σημαινόμενο.