ΤΟ SURVIVOR ΚΑΙ ΟΙ SURVIVORS

 

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Survivor.. Η κατά κράτος επικράτηση των καθεστωτικών ολετήρων από τον made in USA προπαγανδιστικό μηχανισμό.. Επειδή για πολλές δεκαετίες ήταν το καθεστώς ο ηττημένος νικητής. Αυτός που εξ αιτίας της κοινωνικής πίεσης εξαναγκαζόταν με βίαια πραξικοπήματα, εξορίες, νοθείες και βασανισμούς, να επιβεβαιώνει την κυριαρχία του.. Για να κρεμιέται από τους διεθνείς Οργανισμούς στα κάγκελα της παγκόσμιας διαπόμπευσης. 


Ο λόγος βρισκόταν πως τα βομβαρδιστικά των Εγγλέζων και τα κανόνια των χιτών και ταγματασφαλιτών μπορεί να είχαν πλήξει το σώμα του μεταπολεμικού Σπάρτακου, αλλά όχι τις ιδέες του. 

Καμιά ιδέα και ποτέ δεν σκοτώθηκε από κανένα όπλο.. 
Σφαίρα ή σπαθί. 
Η διαφορά τους έτσι από τους Ρωμαίους κατακτητές των ελληνικών κρατών πόλεων, βρισκόταν στην ούγια. 

Οι ευφυείς Ρωμαίοι υποτάχθηκαν στον πολιτισμό εκείνων που υπέταξαν. Αντιθέτως των κατοχικών δωσιλόγων και θεμελιωτών του σημερινού διεφθαρμένου ελληνικού κράτους, που μάχονταν στη βάση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησής τους. Όπως οι πρωτόγονοι. Την όποια ήττα τους θ’ ακολουθούσε νομοτελειακά η Αριστοτέλεια κάθαρση. 

Ο κολασμός για τα πεπραγμένα τους. 

Τα εθνικά και κοινωνικά εγκλήματά τους. 

Ιδού η ούγια. 

Κι όταν οι Άγγλοι παρέδωσαν τα κλειδιά του οικοπέδου στους Αμερικανούς αυτοί απλώς άλλαξαν αφέντες. 

Ο λαός όμως όχι. Όσοι επέζησαν κράτησαν το δίκιο των ιδεών τους στον αθέατο κόρφο τους. Και τον ανατροφοδοτούσαν πεισματικά με την ελπίδα της μεγάλης ανατροπής. Αυτό εννοούσαν και εννοούν οι πολιτικοί λακέδες της ολιγαρχίας όταν συχνά πυκνά επαναλαμβάνουν την ιδεολογική νίκη της αριστεράς. 

Την αλήθεια λέγουν παρά το ότι ο καπιταλισμός μεσούσης της Σοβιετικής Δημοκρατίας παραχωρούσε οικονομικά εδάφη σε πολλά κοινωνικά στρώματα με συνέπεια η ζωή σε αυτά να έχει αισθητά βελτιωθεί.. 

Ήταν όμως κάτι σαν τη προληπτική ιατρική. 

Έστηναν έμβιους προμαχώνες απέναντι στον παραλυτικό φόβο του ξεσπάσματος μιας καθολικής επανάστασης στη Δύση.  Ώσπου προϊόντος του χρόνου ο καπιταλισμός επανορθώθηκε στη Σοβιετία και ο φόβος εξέλιπε. Πολιτικά και οικονομικά. Επειδή ιδεολογικά ο σοσιαλισμός έμοιαζε ανίκητος. 

Έθεσαν έτσι στόχο ζωής το ξερίζωμά του από τις γόνιμες λαϊκές καρδιές. Και το πέτυχαν βοηθούσης της τηλοψίας. Από το 1990 ως τα σήμερα δισεκατομμύρια έχουν επενδυθεί σε παραγωγές νοητικής εγκατάστασης ιών παραμόρφωσης των σοσιαλιστικών αξιών, με την ταυτόχρονη διαφήμιση της ευεργεσίας εκείνων του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Που υποδουλώνει τον εργαζόμενο. 

Από τον «αδύναμο κρίκο» της Ακρίτα και τα τεστ των emotional control επί των στελεχών στις πολυεθνικές, ως τα «realities» και το «Survivor» ένα τσιγάρο δρόμος ήταν. Όλα στην ίδια λογική. Της αφαίρεσης ως την επικράτηση του ενός. Του πρώτου γιατί ο δεύτερος είναι τίποτα. 

Το χαλί έστρωναν στο ανείπωτο και πρωτόγνωρο μετακατοχικά δράμα  που θα ακολουθούσε. Τη βιαιότητα της φτώχειας που την προκάλεσε η επίσης βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος σε όφελος των σύγχρονων οικονομικών δουκάτων. Των αγοραίων αγορών. Για να εμφανιστούν επί σκηνής οι άλλοι survirors. Αυτοί της καθημερινής ζωής. 

Αν επομένως ως τα σήμερα ο λαός δεν έχει εξεγερθεί οφείλεται στην αντεστραμμένη εικόνα της πραγματικότητας που του έχουν προκαλέσει. Θα διαλυθεί όμως αυτή στα εξ ων συνετέθη όταν η πλάτη του αγγίξει τον τοίχο και δεν θα διαθέτει παρά μία και μόνον επιλογή. 

Εμπρός…