Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Ο ΔΟΝΚΙΧΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

 Ο ΔΟΝΚΙΧΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ


"Μάχεται" μαζί με τους Σάντσο του της ΚΕ Κοινοτικές σκιές όταν πίσω του εξοντώνεται ένας λαός



Την εικόνα μιας κυβέρνησης που, «μαχόμενη» για το λαό, αναγκάστηκε σε συμβιβασμό, αποφεύγοντας όμως «τα χειρότερα» και ανοίγοντας δρόμο για έξοδο απ' την κρίση προς όφελος του λαού, επιχείρησε να φιλοτεχνήσει ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας για την «κατ' αρχήν» συμφωνία της Μάλτας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Κυριακή.

Το πρωθυπουργικό αφήγημα είχε λίγο απ' όλα, προκειμένου να αποσπάσει τη λαϊκή συναίνεση: κάλπικες προσδοκίες ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη θα ευνοήσει το λαό, κάλπικα διλήμματα στην προσπάθεια διαχωρισμού απ' τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης, κοροϊδία με τα περιβόητα αντίμετρα, την ώρα ακριβώς που με τη συμφωνία στη Μάλτα ανοίγει ο δρόμος για νέο γύρο επίθεσης στο εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού. Είχε βεβαίως και απολογισμό στο κεφάλαιο για όσα χάρη της ανάκαμψής του έπραξε η κυβέρνηση, όπως και δεσμεύσεις για όσα δρομολογεί.
Κάλπικα διλήμματα και παραμύθια για τη λαϊκή χειραγώγηση

Στο παραπάνω πλαίσιο, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι με τη συμφωνία ερχόμαστε «πολύ κοντά στο σημείο εκείνο που θα μας επιτρέψει να συζητάμε, να σχεδιάζουμε, να οργανώνουμε την επόμενη μέρα, μαζί με την κοινωνία που σήκωσε βαρύ φορτίο (...) καθίσταται πλέον ορατός ο ορίζοντας εξόδου από το πρόγραμμα», κρύβοντας ότι η «επόμενη μέρα» που σχεδιάζεται για λογαριασμό του κεφαλαίου έχει μέτρα χωρίς τέλος για το λαό.

Ταυτόχρονα, αξιοποιώντας και τις ευρύτερες ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες που ξεδιπλώνονται, αξιοποιώντας και το ελληνικό πρόγραμμα για να εκβιάσει το λαό, υποστήριξε ότι «αποφεύχθηκαν τα χειρότερα», αφού όπως είπε: «Οι διαφωνίες ανάμεσα στους εταίρους μας, ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το Νομισματικό Ταμείο (...) είτε κατέληγαν να παίρνουν τη μορφή εξωφρενικών απαιτήσεων και εκβιασμών προς τη δική μας πλευρά, είτε μεταφράζονταν, στην πράξη, σε αδικαιολόγητες κωλυσιεργίες και καθυστερήσεις».

Αφού προσπέρασε το αντιλαϊκό  περιεχόμενο της συμφωνίας, αλλά και το γεγονός ότι τα αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάκαμψη μιλώντας για «μέτρα που ούτε αναγκαία είναι, με βάση τους δημοσιονομικούς στόχους που πετυχαίνουμε, ούτε και θα επιλέγαμε ποτέ εμείς να λάβουμε», οχυρώθηκε πίσω απ' το παραμύθι των αντίμετρων, προσθέτοντας: «Ο συμβιβασμός που πετύχαμε είναι η δυνατότητα για προσδιορισμένα αντίρροπα και ισοδύναμα θετικά μέτρα, που θα δημιουργούν μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο κατά τα έτη αυτά (...) Τα θετικά μέτρα θα αφορούν ως επί το πλείστον την οικοδόμηση δομών κοινωνικής προστασίας και κοινωνικού κράτους».

Πρόκειται για την απογείωση της κοροϊδίας, αφού δυνατότητα για αντίμετρα θα υπάρχει στο βαθμό που υπερκαλύπτεται ο στόχος των ματωμένων πλεονασμάτων και θα πρόκειται, στο μεγαλύτερο μέρος τους, για διευκολύνσεις - προνόμια αλλά και «τσάμπα εργαζόμενους» στο κεφάλαιο, και το υπόλοιπο για ενίσχυση των μηχανισμών διαχείρισης της ακραίας φτώχειας που θα μεγαλώνει λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στο ίδιο πάντα πλαίσιο, ο πρωθυπουργός δεν δίστασε να μιλήσει για επαναφορά της «κανονικότητας» και των συλλογικών συμβάσεων στα Εργασιακά, προσθέτοντας τη γαρνιτούρα του «ευρωπαϊκού κεκτημένου». Είπε, δηλαδή, στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις που γενικεύονται, με τις συμβάσεις - αίσχος των 511 ευρώ, στα δουλεμπορικά, τους ανέργους κ.ο.κ., πως αυτό που ζουν είναι η «κανονικότητα», στην οποία πρέπει προφανώς να προσαρμόσουν τις ανάγκες τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: