Eυγένιος Ανδρικόπουλος Ελλείψει ειδήσεων την έπεσαν άπαντες στη Τουρκία. Και ως ένα σημείο δικαίως δεδομένου πως η εσωτερική της εικόνα αντανακλάται στην επί της Ελλάδας επιθετικότητά της.
Αφερίμ.
Μόνο που άπαντες οι αναλυτές και οι αναλύσεις αν και με διαφορετικό σταθμό εκκίνησης κατέληγαν στο ίδιο τερματικό.
Τον δράκο Ερντογάν.
Τέτοια σύμπνοια ως προς το αποτέλεσμα των συλλογισμών τους, από το ελληνικό δημοψήφισμα είχα ν’ αντιμετωπίσω.
Κάποιοι συντάσσονταν αναφανδόν με την τουρκική αντιπολίτευση και μιλούσαν για καλπονοθεία με τους υπόλοιπους αποχευτικούς αγωγούς των μίντια να υπαινίσσονται πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι συνέπεια εκλογικής τρομοκρατίας.
Επομένως.
Το μπουζούκι είναι όργανο.
Ο Αστυφύλαξ επίσης.
Άρα ο Αστυφύλαξ είναι μπουζούκι!
Δηλαδή ο Ερντογάν είναι δικτάτορας.
Και το στήριζαν που;
Επί του απολύτως διχαστικού αποτελέσματος.
51,8% τα ναι στο καθεστώς του Τούρκου Προέδρου, 48,2% οι ενάντιοί του, με όλες τις "κοσμοπολίτικες περιοχές" να έχουν ταχθεί κατά..
Κανείς δεν πρόσεξε όμως πως το δημοψηφισματικό ανακοινωθέν του Τουρκικού λαού μοιάζει ποιοτικά και ποσοτικά με φωτοτυπία εκείνου που εξέδωσε ο Αγγλικός πριν από μικρό χρονικό διάστημα.
Και κανείς εκ των ΔΟΛίων πρακτορείων δεν μίλησε εκεί για εκλογική νοθεία και καθεστωτικούς εκβιασμούς. Επειδή οι παγκοσμιοποιητές μέτρησαν ικανοποιημένοι τις δυνάμεις τους και στις δύο περιπτώσεις, αφού πλέον η σπορά διάλυσης των εθνικών κρατών είχε αποδώσει καρπούς.
Μπορούν -όπως ήδη το πράττουν -ανά πάσα στιγμή να αμφισβητούν την απόφαση των λαών και να προκαλούν από εξακολουθητικές και αιματηρές αναταραχές, μέχρι νέα δημοψηφίσματα, ώσπου αυτοί να υποκύψουν στο μοιραίο της εξουσίας τους.
Μην αυταπατάστε.
Ο Ερντογάν είναι εθνικός ηγέτης σε μία χώρα όμως που η "ευλύγιστη" πολιτικά ιστορική της διαδρομή κινήθηκε στην εξής λογική:
Χέρι που δεν μπορώ να δαγκώσω το φιλάω.
Λογική από την οποία δεν εξαιρεθήκαμε εμείς.
Σας θυμίζω την αποφασιστική στάση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1987 όταν διέταξε τον ελληνικό στόλο να αποπλεύσει με την σαφή διαταγή της βύθισης του Σισμίκ και των συνοδευτικών του πολεμικών σκαφών.
Το γεγονός πως δεν ήρθαν αντιμέτωποι οι δύο στόλοι σε ένα αγνώστων συνεπειών επεισόδιο, οφείλεται στην άτακτη υποχώρηση του υπό τις διαταγές Οζάλ Τουρκικού ο οποίος:
Διεκδικούσε και αυτός ό,τι σήμερα ο Ερντογάν.
Την προεδρική δημοκρατία.
Τη οριστική διάρρηξη αυτής της λογικής επιχειρεί σήμερα ο κατά τους δυτικούς γαντοφορεμένους φονιάδες «δράκος» της Τουρκίας. Οραματίζεται εδώ και χρόνια τη μετεξέλιξή της σε μια ισχυρή αλλά ανεξάρτητη περιφερειακή δύναμη, που δεν θα κινείται στο παγκόσμιο στερέωμα σαν παλιρροϊκό κύμα κατά τη βούληση ισχυρών μαγνητικά πλανητών της κρατικής υπόστασης.
Μόνο που άλλαι αι βουλαί των απανταχού γης Ερντογάδων και άλλαι αι βουλαί των παγκοσμιοποιητών, που στη μεταξύ τους σύγκρουση από την ανατολή (βόρεια Κορέα) ως τη Δύση (Αργεντινή Βραζιλία) στεκόμαστε αυτόπτες και δυστυχώς απαθείς μάρτυρες τώρα εμείς.
Ο δρόμος τους δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Και ο Ερντογάν το γνωρίζει.
Όπως επίσης γνωρίζει πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι ήττα οδυνηρή δεδομένου, πως πλέον τα αναχώματα στις γεωστρατηγικές του επιλογές είναι σχεδόν απροσπέλαστα.
Γεγονός που καθιστά το μέλλον της Τουρκίας αβέβαιο και που δυστυχώς κατά τις παλινδρομήσεις του θα εμπλακούμε μέσω της αμφιταλαντευόμενης ευρωπαϊκής λυκοφωλιάς και εμείς.
Επειδή το ήξεις αφίξεις της Ευρωπαϊκής ελίτ στη σύνδεση Τουρκίας ΕΟΚ έχει άμεση σχέση με τεράστια οικονομικά συμφέροντα της δεύτερης επί της πρώτης.
Κάτι που δεν θα αφήσει ανεκμετάλλευτο ο Τούρκος ηγέτης.
Εν κατακλείδει: Αν κάτι οφείλει να μας τρομάζει, είναι η βεβαιότητα πως:
Μέρος από το προτεκτοράτο Ελλάς θα ενταχθεί ως διακύβευμα στις μεταξύ τους συμφωνίες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου