Θα το βρουν ξανά μπροστά τους οι Ιρλανδοί με άλλη μορφή..
Οι "βουλές" (πολιτικά μοναστήρια) να είν' καλά και από νόμους (θυμιάματα στις ελίτ) άλλο τίποτα...
«Αυτό που αποφασίζει το Κοινοβούλιο, μπορεί να το πάρει πίσω ο κόσμος που αγωνίζεται». Με αυτά τα λόγο ο Μικ Μπάρι, βουλευτής και μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας, περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο τον βασικό λόγο που τα κόμματα της άρχουσας τάξης αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Kαι αυτός δεν είναι άλλος από το μαζικό κίνημα που αναπτύχθηκε τα τελευταία δύο χρόνια.
Άρθρο της Ηancke - Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιρλανδίας
Επιμέλεια: Θέα Μανούρα
Αν και δεν πρόκειται για οριστική νίκη, σίγουρα αποτελεί μια τεράστια επιτυχία το κίνημα ενάντια στον φόρο στο νερό και την καλύτερη απόδειξη ότι η μαζική άρνηση πληρωμής και οι πορείες ενάντια στον φόρο, έχουν τη δυνατότητα να περιορίσουν τις αντιδραστικές πολιτικές των κομμάτων του κατεστημένου.
Για τον κόσμο που συμμετείχε στο κίνημα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως αν δοθεί η ευκαιρία στα αστικά κόμματα του Κοινοβουλίου, θα επαναφέρουνε τον φόρο «στο λεπτό» ενώ σίγουρα κάποιοι απ’ αυτούς, τρέφουν ελπίδες ότι με την μακρόχρονη διαδικασία που θα ακολουθηθεί, θα καταφέρουν τελικά να τον επιβάλουν.
Επί δύο χρόνια ο φόρος στο νερό μονοπωλούσε το πολιτικό ενδιαφέρον στην χώρα. Τώρα, τα συστημικά κόμματα, σε μία κίνηση αναδίπλωσης, ανέθεσαν τη συζήτηση σε επιτροπές της Βουλής που στη συνέχεια θα παρουσιάσουν στη Βουλή μία αναφορά με προτάσεις για τη σύνταξη του σχετικού νόμο. Στη συνέχεια κάθε πρόταση θα πρέπει να ψηφιστεί από το σύνολο του κοινοβουλίου. Όλη αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει από μήνες μέχρι και χρόνια. Ένα επιπλέον ζήτημα είναι πως οι Ιρλανδοί πολίτες έχουν αρχίσει να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο κεντροδεξιό κόμμα Fianna Fáil και είναι πεπεισμένοι πως σε καμία περίπτωση δεν θα κρατήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις ή πως θα ικανοποιήσει κάποιο από τα αιτήματα της εργατικής τάξης.
Για αυτόν τον λόγο το κίνημα πρέπει να στείλει ξεκάθαρα το μήνυμα πως είναι έτοιμο να δώσει και άλλες μάχες αν προσπαθήσουν να επαναφέρουν τον φόρο. Μάχες όπως αυτήν που δόθηκε επί δύο χρόνια, με την πλειοψηφία του κόσμου να αρνείται να πληρώσει τον φόρο, να οργανώνονται σε επιτροπές στις περιοχές τους ενάντια στην εταιρία ύδρευσης «Irish Water» και με εκατοντάδες χιλιάδες να συμμετέχουν σε πορείες.
Το μαζικό αυτό κίνημα πρέπει να συνεχίσει την πίεση, διεκδικώντας την κατάργηση όλων των χρεώσεων της «Irish Waters», την επιστροφή των χρημάτων σε όλους όσοι τελικά πλήρωσαν τον φόρο μετά από εκφοβισμούς της εταιρίας και της κυβέρνησης, την απόσυρση όλων των κατηγοριών εναντίον των διαδηλωτών, επενδύσεις στις υποδομές της ύδρευσης. Αυτού του είδους την ολοκληρωτική νίκη πρέπει να διεκδικήσει το κίνημα.
Για πρώτη φορά από την αρχή της κρίσης το 2008, η κοινωνία κατάφερε μία νίκη ενάντια στα συνεχή μέτρα λιτότητας και μπορεί να αποτελέσει «οδηγό» για επόμενες νίκες σε κρίσιμα θέματα όπως αυτά της στέγασης, της Υγείας, της Παιδείας και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα και η Συμμαχία Ενάντια στη Λιτότητα (σχήμα στο οποίο συμμετέχει το ΣΚ) συμμετείχαν δυναμικά σε όλες τις κινητοποιήσεις και παράλληλα ανέδειξαν το θέμα τόσο μέσω των εκλεγμένων εκπροσώπων τους στη Βουλή, όσο και μέσω εκστρατειών, μαζικοποιώντας το κίνημα της άρνηση πληρωμής του φόρου.
Ο ρόλος που έπαιξε το Σοσιαλιστικό Κόμμα – CWI φαίνεται ξεκάθαρα από τα σχόλια των ίδιων των συντακτών των αστικών εφημερίδων. Όπως γράφουν οι Irish Times (30 Απριλίου 2016):
«Στην πραγματικότητα ο Πολ Μέρφι (βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος) και τα υπόλοιπα μέλη της εκλογικής συμμαχίας «Συμμαχία Ενάντια στη Λιτότητα – Οι Άνθρωποι Πάνω από τα Κέρδη» και κάποιοι από τους ανεξάρτητους βουλευτές είναι οι μόνοι πολιτικοί που ενεπλάκησαν με συνέπεια στο κίνημα ενάντια στην “Irish Waters”, ανεξάρτητα από τη γνώμη που μπορεί να έχει κάποιος για την εκστρατεία τους. Η νίκη είναι δική τους».
TPP
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου