Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

ΟΙ ΗΠΑ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ

Το παιχνίδι στη Μέση Ανατολή έχει μετακομίσει στα σύνορα Τουρκίας- Συρίας

 
  Ο τουρκικός στρατός ξεκίνησε την ανέγερση «τείχους προστασίας» ανθεκτικού σε ρουκέτες, ύψους 2,5 μέτρων και πλάτους ενός στα σύνορα με τη Συρία στη νότια επαρχία Χατάι στην περιοχή που εκτείνεται από το Yayladağı ως τα Güveççi, Görentaş, Uluyol και Aşağıpulluyazı.



 
  Επίσημα ανακοινώθηκε ότι πρόκειται για μέτρο πρόληψης «ώστε να αποφευχθεί η ανεξέλεγκτη διέλευση παράνομων μεταναστών και διείσδυση ανεπιθύμητων τζιχαντιστών».

 
 Το πρόβλημα των μεταναστών, που αντιμετωπίζουν κυρίως χώρες, όπως η Τουρκία, η Ελλάδα, η Ιταλία, ανάγεται στην εκστρατεία που είχε ξεκινήσει πριν 14 χρόνια ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ W. Μπους.
 
  Εδώ και περίπου ένα χρόνο, στρατιωτικές δυνάμεις από τις  ΗΠΑ, τη Βρετανία και άλλων δυτικών χωρών, επανήλθαν στο Ιράκ με πρόσχημα την προσπάθεια να καταστρέψουν τις επικίνδυνες διαστάσεις που έχει πάρει η ισχύς των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Χαλιφάτου (που παλιότερα αποτελούσε μέρος της αλ- Κάιντα του Ιράκ). Κι αυτό μετά την κατάληψη μεγάλων εδαφικών εκτάσεων στο Ιράκ και τη Συρία, από τους τζιχαντιστές για τη δημιουργία του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Αλλά οι επιχειρήσεις αυτές δεν πάνε καλά και οι τζιχαντιστές εξακολουθούν να σημειώνουν εδαφικέ ςεπιτυχίες –κατέλαβαν και την πόλη Ραμάντι του Ιράκ και την παλμύρα στη Συρία.
Αλλά και η ανεξέλεγκτη υπόλοιπη αλ-Κάιντα που τώρα αποκαλείται αλ-Νούσρ, ασημειώνει επιτυχίες στην Συρία.
 
  Η αμερικανική απραξία, την οποία κατηγορούν οι Ιρακινή, έχει για επίσημη δικαιολογία, ότι «έγινε προσπάθεια να αποφευχθούν απώλειες αμάχων». Στους κόλπους των αμερικανικών δυνάμεων κοινό μυστικό αποτελεί ότι οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν ανάμειξη σε θρησκευτική διαμάχη πλήττοντας αποκλειστικά περιοχές Σουνιτών, προκαλώντας πρόβλημα στις σουνιτικές συμμαχικές χώρες στον Κόλπο.
 
Κι όμως στον συριακό εμφύλιο, υπήρξε άμεση ή έμμεση εμπλοκή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην υποστήριξη και εξοπλισμό των αντικαθεστωτικών ανταρτών όπου ήταν γνωστό πως στους κόλπους τους επικρατούσαν εξτρεμιστικές ομάδες.
 
Μικρή ιστορική αναδρομή
 
  Μπορεί οι ΗΠΑ να μην έχουν άμεση ευθύνη για τη δημιουργία του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Κάποια κράτη του Κόλπου όμως, έπαιξαν ρόλο σ΄αυτό. Το έχει παραδεχθεί σε περυσινή δήλωσή του  άλλωστε, ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν.
Μόνο που δεν υπήρχε αλ-Κάιντα στο Ιράκ, πριν από την αμερικανο-βρετανική εισβολή.
 
 Αλλά είναι γνωστή η πολιτική –μέσω των μυστικών υπηρεσιών- των ΗΠΑ να παίζει χρησιμοποιώντας ομάδες τζιχαντιστών και κατόπιν να προσπαθεί να τις εξουδετερώσει. Κάτι που μας πάει πίσω στην δεκαετία του ’80 στον πόλεμο εναντίον των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Τότε η αλ-Κάιντα ήταν υπό την προστασία και καθοδήγηση της CIA.
 
Κατά την αμερικανική κατοχή του Ιράκ οι δυνάμεις του στρατηγού Πετρέους είχαν δημιουργήσει έναν βρώμικο πόλεμο νοτιοαμερικανικού ύφους με «ομάδες θανάτου» για να μειωθεί η αντίσταση των Ιρακινών
Κάτι που επαναλήφθηκε στα 2011 όταν το ΝΑΤΟ ενορχήστρωσε τον πόλεμο εναντίον του Καντάφι στη Λιβύη.
   Η ιστορία με την Αραβική Άνοιξη, που είχε προηγηθεί, αποτελούσε μέρος του παλιού καλού σχεδίου «διαίρει και βασίλευε». 
 
Την πληρώνουν πάλι οι Κούρδοι
 
  Και φτάνουμε στο σήμερα. Σε  μια στιγμή που ο πόλεμος εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου, είχε μπει στον αυτόματο πιλότο, η δημιουργία «ελεύθερης ζώνης» που -υποστίθεται ότι - έχει στόχο να απομακρύνει τους τζιχανστιστές από τα σύνορα της Τουρκίας, στην πραγματικότητα εντάσσεται στην αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής απέναντι στους Κούρδους.
  Για την τουρκική κυβέρνηση όμως, η δημιουργία «ασφαλούς περιοχής» σημαίνει και ελεύθερη ζώνη για τις εξτρεμιστικές δυνάμεις που μάχονται το καθεστώς Άσαντ, όπως η ομάδα al-Nusra.
 
Και την στιγμή που η Τουρκία ανακοινώνει ότι ξεκινά πόλεμο εναντίον του Χαλιφάτου, εντείνει τις επιδρομές εναντίον των Κούρδων αυτονομιστών  ανταρτών του ΡΚΚ.
Σ’ έναν παραλογισμό, μια και οι κουρδικές δυνάμεις στη Συρία,  (YPG, PKK)όσο και το Ιράκ, είναι οι μόνες που μάχονται εναντίον των τζιχαντιστών του Χαλιφάτου, και στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ. Κάτι που σημαίνει ότι η στάση των ΗΠΑ απέναντι στο Ισλαμικό Χαλιφάτο δεν είναι ξεκάθαρη.


  Η Άγκυρα λέει πως  στο εξής τα αμερικανικά μαχητικά μπορούν να χρησιμοποιούν την αεροπορική βάση Ιντζιρλίκ. Κάτι που ουδέποτε είχε σταματήσει. Απόδειξη η φωτό, που δείχνει μεταγωγικό του αμερικανικού ναυτικού να  προσγειώνεται μεταφέροντας εφόδια εκεί. 
 
 Το ότι οι κουρδικές δυνάμεις κέρδιζαν έδαφος εναντίον του Χαλιφάτου σε περιοχές κοντά στα τουρκικά σύνορα προκαλούσε μεγάλη ανησυχία στους τουρκικούς κυβερνητικούς κύκλους. Χώρια που η επαναδραστηριοποίηση του πολέμου εναντίον του ΡΚΚ δημιουργεί πολιτικές προεκτάσεις για την αντιμετώπιση ενός νέου αντιπολιτευόμενου αντιπάλου του κουρδικού HDP.
Ήδη ανακοινώθηκε εισαγγελική έρευνα για ενδεχόμενες σχέσεις του ηγέτη του HDPΝτεμιρτάς με το ΡΚΚ.
 
  Tην περασμένη νύχτα η τουρκική αεροπορία πραγματοποίησε 159 εξορμήσεις εναντίον στόχων του ΡΚΚ και μία εναντίον του Χαλιφάτου -έτσι για τα μάτια του κόσμου.
Και κάτι περισσότερο. Οι Κούρδοι στη βόρεια Συρία, έχουν δημιουργήσει μια πολιτική τάξη αξιοζήλευτη για την περιοχή εκείνη του κόσμου. Στις περιοχές αυτές που ελέγχουν οι Κούρδοι και ονομάζονται Rojava, κυβερνούν συμβούλια που αποτελούνται από γυναίκες, Χριστιανούς, Γιαζίντι και Μουσουλμάνους με αξιοκρατικά δημοκρατικά δεδομένα.
@CNNTURK_ENG:
#BREAKING Sources tell CNN Türk last night Turkish jets made 159 sorties against #PKK camps in N.Iraq&hit 400 targetspic.twitter.com/oGVJmKsGbs

  Οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά ποιους βομβαρδίζουν. Λέγοντας πως αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα τους «τρομοκράτες» του ΡΚΚ και του Χαλιφάτου λύνουν παλιούς λογαριασμούς με τους Κούρδους αυτονομιστές.
  Άλλωστε ο πρόεδρος Ερντογάν, δεν έκρυψε πως «το ΡΚΚ θα είναι ο κύριος στόχος των αεροπορικών επιδρομών».
Οι ΗΠΑ θεωρούν πως είναι  ζήτημα προτεραιοτήτων.  Οι Κούρδοι είναι καλοί φίλοι, αλλά οι τούρκοι διαθέτουν ισχυρότερο στρατό και διαθέτουν την άδεια να χρησιμοποιηθεί και το Ιντζιρλίκ για τις επιθέσεις εναντίον του συριακού εδάφους.
---
( The guardian / hurriyet daily news / information clearing house)

Δεν υπάρχουν σχόλια: