ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΡΕΚΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΟΝ ΛΑΤΣΗ

 Γιατί δηλαδή, ο ΟΤΕ στη Ντόϋτσε Τέλεκομ, η ΔΕΗ σε ENERGES και Μυτιληναίους , τα 14 κερδοφόρα δημόσια αεροδρόμια, ο ΟΠΑΠ, το φυσικό αέριο στον Κοπελούζο, τι ήταν; Επικερδείς συναλλαγές;Θα λογοδοτήσουν όμως να ειναι σίγουροι και αυτοί και οι αγοραστές

Ως το πιο τρανταχτό παράδειγμα εκποίησης «φιλέτου» δημόσιας περιουσίας σε υπερβολικά χαμηλή τιμή παρουσιάζεται πλέον και από τον ευρωπαϊκό Τύπο το σκανδαλώδες ξεπούλημα του Ελληνικού στην LamdaDevelopmentτου ομίλου Λάτση. 


Σε εκτενές αφιέρωμά της στο ελληνικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που επιβλήθηκε από την τρόικα, η γερμανική εφημερίδα Tagesspiegel τονίζει ότι οι χώρες της κρίσης υφίστανται ζημιές δισεκατομμυρίων από την εσπευσμένη εκποίηση δημόσιας περιουσίας. 

 Όπως τονίζει η εφημερίδα, το πιο τρανταχτό παράδειγμα ιδιωτικοποίησης είναι το αεροδρόμιο του Ελληνικού στην Αθήνα. Σε μελέτη του ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής πολεοδομίας στο Χάρβαρντ, Σπύρος Πολλάλης, υπολόγισε την αξία του πρώην αεροδρομίου σε τουλάχιστον 1,239 δισ. ευρώ. Όμως, τελικά τα έσοδα για το ελληνικό δημόσιο από την επένδυση της Lamda Development (που ανήκει κατά 51% στον τραπεζίτη Σπύρο Λάτση) θα είναι περίπου τα μισά, δηλαδή μόνο 577 εκατομμύρια ευρώ. 

Η έγκυρη γερμανική εφημερίδα δεν είχε υπόψη της, προφανώς, τις εκτιμήσεις μελέτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου, που δείχνουν ότι το πρόβλημα είναι ακόμη σοβαρότερο, καθώς η πραγματική αξία του «φιλέτου» υπολογίσθηκε σε σχεδόν 3 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου στο 1/5 του τιμήματος που κατέβαλε η κοινοπραξία της Lamda! 

Σύμφωνα με την έρευνα της γερμανικής εφημερίδας, που παρουσιάσθηκε σε δημοσίευμα της ελληνικής υπηρεσίας της DeutscheWelle, από το ξεκίνημα των προγραμμάτων της τρόικας το 2010, δημόσια περιουσία πωλείται υπό μεγάλη χρονική πίεση και πολύ κάτω από την αξία της. Σε Ελλάδα και Πορτογαλία διεξάγονται αυτήν την εποχή έρευνες για ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν με αδιαφανείς διαδικασίες, προσυμφωνημένα και ύποπτα πλεονεκτήματα για ορισμένους ενδιαφερομένους. 

«Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι κάτι οπωσδήποτε κακό», (τι άλλο θα δήλωνε το αρπακτικό για τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου από τα ομοειδή του ) αναφέρει στη γερμανική εφημερίδα o Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν. «Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε σε πολλές περιπτώσεις με ξεπούλημα χωρίς λόγο. Τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται, ενώ οι κίνδυνοι, αλλά και οι ζημίες επιβαρύνουν ολόκληρη την κοινωνία», τονίζει ο οικονομολόγος. 

Η Tagesspiegel παρουσιάζει τις ιδιωτικοποιήσεις σαν παιχνίδι Monopoly, ονοματίζοντάς το όμως Europoly. Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι συνοπτικά οι εξής: «Ακίνητα με αξία δισεκατομμυρίων ξεπουλιούνται, υπηρεσίες ύδρευσης περνούν στα χέρια ιδιωτών, τράπεζες πωλούνται σε αμφιλεγόμενους αγοραστές.

 Ολιγάρχες και επενδυτές παίζουν ένα γιγαντιαίο Monopoly. Οι δανειστές άλλαξαν τους κανόνες του παιχνιδιού προς όφελος των κερδοσκόπων. Σε αυτό το παιχνίδι Europoly είναι ξεκάθαρο εξαρχής ποιοι θα είναι οι χαμένο». Το «μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στην Ευρώπη», γράφει η εφημερίδα για το ελληνικό πρόγραμμα, θα αποφέρει μέχρι το 2016, στην καλύτερη περίπτωση, μόλις 11 δισ. ευρώ αντί για τα υπερβολικά 50 δισ. που είχαν αρχικά υπολογιστεί. 

Οι επιπτώσεις των λανθασμένων υπολογισμών πλήττουν τους πολίτες που πρέπει να υποστούν ακόμα σκληρότερη λιτότητα και ακόμα περισσότερες περικοπές. «Η κρίση ήταν το χειρότερο χρονικό σημείο για ιδιωτικοποιήσεις», δηλώνει ο Κώστας Μητρόπουλος, πρώην επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ. «Όμως από την αρχή η τρόικα δεν κατάλαβε ότι το πρόβλημα δεν ήταν η τιμή πώλησης. Απλά η αγορά δεν ήταν έτοιμη για επενδύσεις, ανεξάρτητα από το κόστος». 

Το παιχνίδι Europoly φέρνει τεράστιο πλούτο σε ορισμένους παίκτες, ενώ οδηγεί άλλους στη χρεοκοπία. Στο μεταξύ πολλοί είναι εκείνοι που ζητούν πιο δίκαιους κανόνες. Και ρωτούν τους τροϊκανούς: Γιατί θέτετε υπό χρονική πίεση της χώρες της κρίσης; Γιατί στην Ελλάδα δεν περιμένατε πρώτα να επανέλθει η αγορά και να ξεκινήσετε έπειτα τις ιδιωτικοποιήσεις; Για ποιο λόγο καταβάλλετε κάθε προσπάθεια για να αγοράσουν οι επενδυτές σε τιμή ευκαιρίας;