ΕΡΙΦΙΑ: ΠΡΟΒΑΤΑ ΓΙΑ ΘΥΣΙΑ

Ο Στάθης στον eniko

Μπαμπααά! Ο Βαρεμένος μου πίνει το γάλα μου! – ως φαίνεται ο Αδωνις έχει προβλήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ και μέσα στο σπίτι του, το οποίον

όμως, αυτό ας του το αναγνωρίσουμε, με ευψυχία θα θυσίαζε υπέρ πατρίδος, όπως άλλωστε το κομπόδεμά του, ου μην και τον εαυτόν του, καθ’ ότι
το αγλάισμα αυτό της σεμνότητος αποφάνθηκε ότι μπορεί να θυσιασθεί και να βγει απ’ το προσκήνιο, αν αυτό που χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. είναι ο… ίδιος! Δεν έχει τέλος η δόξα του!

Εφάμιλλη της δόξας ήντινα ζηλώνει η κυρία Ρεπούση, η οποία καλεί σε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και την ίδια άνθος και μπουμπούκι ολάνοιχτο στην έβδομη τούφα, τρίτο κλαδί δεξιά, στην
ίδια γραμμή με την κυρία Ρεπούση και ο κ. Κουβέλης. Προσφέρει κι αυτός εαυτόν θυσία για το καλό του λαού σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφού συγκυβέρνησαν με τον
Αδώνιδα, τον κ. Μπαλτάκο, τον κ. Βενιζέλο, τον κ. Σαμαρά και την κυρία Μέρκελ οι ιδαλγοί αυτοί ενός κόσμου χωρίς λαϊκισμό (και χωρίς λαό άμα λάχει), θέλουν τώρα να συγκυβερνήσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ – μια πράγματι «κυβερνώσα» Αριστερά,
«κυβερνώσα» του σκοτωμού, παντί τρόπω, με όποιον να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι.
Επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ (αν όχι στο ψαχνό του, έστω παρά τω πλευρώ του) ζητούν η κυρία Ρεπούση και ο κ. Κουβέλης (ο κ. Ψαριανός πρόλαβε να πάει στο ποτάμι) – οι οποίοι, όταν έφυγαν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα αυτό περιστρεφόταν γύρω απ’ το 4% (και εξαιτίας του κ. Κουβέλη τότε – αλλά αυτό είναι προσωπική μου εκτίμηση). Τώρα,
που ο ΣΥΡΙΖΑ αγγίζει το 30% είναι μια καλή ιδέα να γυρίσει ο Φώτης και τα άλλα τα παιδιά στο σπίτι, φέρνοντας προίκα το 0,38% που τους δίνει αυτήν τη στιγμή ο λαός, αλλά
κυρίως το ήθος που επέδειξαν, την πολιτική οξυδέρκεια και την ανθρώπινη ευαισθησία, όσον συγκυβερνούσαν με τη σάρα και τη μάρα και το κακό συναπάντημα, όσον παραβίαζαν το Σύνταγμα, όσον έκαναν τεμενάδες στην Τρόικα – τσίπα δεν υπάρχει;
Ποια είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ που μπορεί να ξεπλύνει τις αμαρτίες της ΔΗΜΑΡ; πάντως όχι ο λαός! ο λαός την έστειλε στο καθαρτήριο του 0,38% - ποια λοιπόν άλλη κολυμβήθρα του Σιλωάμ αναζητά ο κ. Κουβέλης – την κολυμβήθρα του αμοραλισμού; Και διαθέτει τέτοιον και τόσον αμοραλισμό η Αριστερά για να ξεπλύνει τη ΔΗΜΑΡ από τα έργα της, όπως ξεπλένουν το μαύρο χρήμα οι συναλλασσόμενοι με τις offshore;
Πόσο μερίδιο ευθύνης έχει η ΔΗΜΑΡ για το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων; για τα κλειστά μαγαζιά; για τους 2,5 εκατομμύρια φτωχούς; Για πόσες απ’ τις αυτοκτονίες είναι συνυπεύθυνη;
Ομως το πιο αναίσχυντο σε όλην αυτήν την υπόθεση είναι το γεγονός ότι κάτι τέτοια ούτε καν περνούν απ’ το μυαλό αυτής της παρέας. Διότι είναι τέτοια η αλαζονεία αυτής της ψευτοελίτ, που επί πολλά χρόνια ρήμαξε το όνομα και την αξιοπρέπεια της Αριστεράς, ώστε να μη συναισθάνεται
ότι, πέρα απ’ τη σοβαροφάνεια, τις καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ της διαπλοκής και τα διαρκή πάρε δώσε με την εξουσία («εκσυγχρονιστική» και «νεοφιλελεύθερη»), ουδέν άλλο τη χαρακτηρίζει. Πλην ίσως της απέχθειάς της για οτιδήποτε λαϊκό (λαϊκιστικό στα μάτια της) και πατριωτικό (εθνικιστικό στην προπαγάνδα της)
Οι καιροί είναι δύσκολοι, δεν χωράνε πλέον αστειάκια. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει, θα έχει να αντιμετωπίσει θηρία και δαίμονες, στην περίπτωση που μείνει πιστός στο πρόγραμμά του και καλέσει τον λαό να το πραγματώσει.

Ανθρωποι που νομίζουν ότι «είναι για όλες τις εποχές», άνθρωποι που το στομάχι τους τα χωράει όλα, πολιτικοί που απέδειξαν ότι δεν έχουν αρχές και ότι η (όποια) ιδεολογία τους έγινε άλλοθι της τυραννίδας
μόνον σε πολιτικούς χωρίς αρχές μπορούν να απευθύνονται, συνεπώς όχι σε Αριστερούς, και μόνον ερήμην του λαού να κινούνται. Διότι αν ο κ. Σαμαράς εξαπάτησε τον λαό με τα Ζάππεια, ο κ. Κουβέλης τι έκανε όταν του πήγε πρόσφορο το μέρος εκείνο των αριστερών (ή όποιων άλλων) υπερψήφισαν τη ΔΗΜΑΡ; Αν έτσι εξαργύρωσε
τότε την εντολή του λαού ο Φώτης, τι γυρεύει τώρα χωρίς εντολή απ’ τον λαό να εξαργυρώσει στον ΣΥΡΙΖΑ;