ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ

Ευγένιος Ανδρικόπουλος 

Σας οφείλουμε μια εξήγηση έστω και καθυστερημένα. 
Το συγνωστό είναι πως οι καιροί είναι πλέον άγριοι ακόμη και για τους πρίγκιπες της ενημέρωσης. Κάτι που δεν λάβαμε υπ’ όψιν μας όταν πριν από τρία χρόνια συστήναμε με ενθουσιασμό την δική μας εστία σχολιασμού της επικαιρότητας. Και το στοιχείο που αγνοήσαμε ήταν καθοριστικό. Πως πρώτον η καθημερινή μας παρουσία απαιτεί εξαντλητική εργασία που σύμφωνα με την από κοινού απόφασή μας τότε, θα είχε την έννοια της άμισθης απασχόλησης. 

«Όποιος όμως αποφασίζει να λειτουργήσει σοσιαλιστικά καταμεσής ενός καπιταλιστικού καθεστώτος, είχε γράψει ο σοφός των σοφών, ο Μαρξ, είναι καταδικασμένος σε ναυάγιο!» 

Βουλιάξαμε έτσι κι εμείς μέσα στην ανέχεια που: κατ’ εντολή των εποίκων έχτιζε μέτρο το μέτρο τον σύγχρονο καπιταλιστικό τοίχο του διαχωρισμού των προυχόντων από τους πένητες, η νομοθετική εξουσία . Για να πνιγεί ο καθείς στα προσωπικά του προβλήματα που αφορούσαν το μέγιστο αγαθό. Την επιβίωσή του. 


Το τελευταίο διάστημα και προ της διακοπής μας κατά την προεκλογική περίοδο, οι απουσίες των συνεργατών μας πλήθυναν στην καθημερινή αναφορά τόσο, ώστε στο τέλος μετρούμενοι να βρεθούμε ελλιπείς έναντι των υποχρεώσεών μας στην ιστοσελίδα. 

Κάποιος γιατί αποκαλύφθηκε -άγνωστο πως- η παρουσία του σε αυτή και εκβιάστηκε από την εργοδοσία του να διακόψει διαφορετικά θα έβλεπε την πόρτα εξόδου. Κάποιος άλλος γιατί πέρασε την πύλη της κόλασης που επί των καιρών μας ονομάζεται ανεργία και όφειλε να βρει επειγόντως την έξοδο κινδύνου από αυτή. Μια ακόμη επειδή πήρε των ομμάτιών της για την αλλοδαπή αφήνοντας πίσω της ανθρώπινα συντρίμμια. 

Ναι ξέρω.. Η εναντίωση στην εξουσία, γιατί αυτό το έγκλημα διαπράτταμε, έχει το αντίτιμό της που κατά αξίωμα και όχι απλώς κατά κανόνα, είναι οδυνηρό, τόσο σε συλλογικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Όπως κι εσείς γνωρίζετε ότι δεν ήμασταν ΜΚΟ, έτσι ώστε να χρηματοδοτούμαστε από το κράτος άρπαγα των κόπων του λαού. 

 Στη βάση όμως ενός αχαλίνωτου πολιτικού ρομαντισμού ελπίζαμε πως θα συνεισφέραμε στην μεγάλη ανατροπή. Πως ο οικονομικός και πολιτικός εφιάλτης που στραγγαλίζει τον ύπνο του Έλληνα, θα τον αφύπνιζε για να εκτιναχθεί από τον καναπέ από τον οποίο παρακολουθεί τον θάνατό του σε video wall. 

Κάναμε λάθος παρά το ότι ένα από τα στοιχεία που κατείχαμε και στη λογική του οποίου τεκμηριώσαμε την υπόθεσή μας αυτή, θεωρητικά ήταν ακαταμάχητο. Και το στοιχείο αυτό είναι η εκπαίδευσή του. Οι αναλφάβητοι από την δεκαετία του ογδόντα και εντεύθεν εξαφανίστηκαν για να πάρει την θέση τους μια πληθώρα πτυχιούχων πολλών διδακτορικών αστεριών. 

Αποδείχθηκε ωστόσο ότι πρόκειται περί εξειδικευμένων αμόρφωτων και πως ο αείμνηστος βουλευτής της ΕΡΕ Ροδόπουλος τελούσε εν δικαίω όταν σαράντα χρόνια πριν ερωτώμενος, ποια πολιτική αντίληψη είναι αυτή που αθροίζει κατά τρόπο συμπαγή το ποσοστό της δεξιάς στο τριάντα επί τοις εκατό, είχε απαντήσει κυνικά ως εξής: 

 «Εμείς στηριζόμαστε στον γνήσιο ορεσίβιο αναλφάβητο, τον μικροαστό της κλειδαρότρυπας, το λούμπεν προλεταριάτο και φυσικά το κεφάλαιο!». 

Ούτε κατά το ίχνος ενός φυσικού αριθμού δεν άλλαξε κάτι από τότε. Αθροίστε τα ποσοστά της ΝΔ, της Χρυσής Αυγής, του (κατά την σύγχρονη γλώσσα της συμφοράς) επικαιροποιημένου ΠΑΣΟΚ και του ανεκδιήγητου μορφώματος που ονομάζεται Ποτάμι και θα το διαπιστώσετε. 

Όχι δεν μεμψιμοιρώ ούτε και πρεσβεύω πως ο καπιταλισμός είναι ανίκητος. Απλώς υποχρεούμαι και εγώ στην αποκαρδιωτική επιβεβαίωση πως ο δρόμος της οριστικής καταπόντισής του είναι ένας και αιματηρός. Ο οργανωμένος λαϊκός ξεσηκωμός. Κάτι τέτοιο όμως με όλα τα τσόλια της ιδιωτικής τηλοψίας επί σκηνής, αλλά και με ένα πλημμυρισμένο από ιστότοπους περισυλλογής ούρων διαδίκτυο, είναι φύση και θέση αδύνατον. 

Απόδειξη, η ασύλληπτη ανοχή που ο λαός επιδεικνύει στην ενθρόνιση ενός εξωκοινοβουλευτικού τραπεζίτη από την «εστία του κακού», ως επί των οικονομικών του υπουργό, δίχως ν’ ανοίξει μύτη. Γεγονός που εξοργίζει γιατί προσβάλλει βάναυσα την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας όπως καταγράφεται στο Σύνταγμα. 

Και μόνον γι αυτά αξίζει να επανέλθουμε. Αλλά με περιορισμένο τον αριθμό των αναρτήσεων. Για να μοιάζει με τις ζωές και την ανάσα μας. Που τις περιόρισαν κι αυτές στις απολύτως απαραίτητες. Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την κατανόησή σας.