ΑΔΕΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ

Επιμένουν σε προτάσεις μετακλήσεων ξένων σχημάτων σωτηρίας του θεάτρου,κατά την στιγμή που ο θεός αυτοπροσώπως να σκηνοθετήσει την Ιφιγένεια τα ίδια εισιτήρια θα κόψει..

Κοσμοπλημμύρα στο Ηρώδειο, πολλά άδεια καθίσματα στην Επίδαυρο: αυτή, περίπου, ήταν η εικόνα στα δύο αρχαία θέατρα το καλοκαίρι. Το Φεστιβάλ Αθηνών όχι μόνο έμεινε αλώβητο από την κρίση, αλλά αύξησε περίπου 20% τους θεατές του. Αντιθέτως εκείνο της Επιδαύρου υπολογίζεται πως είχε μια μείωση 35%. 

Σχεδόν καμία μέρα δεν γέμισε, ενώ υπήρχαν βραδιές όπου στο – χωρητικότητας 10.000 θεατών – θέατρο υπήρχαν μόνο 600 άνθρωποι. Όπως φαίνεται, δεν ήταν το ενδιαφέρον που είχε προκληθεί για τις παραστάσεις ή η ποιότητά τους που επηρέασαν τους θεατρόφιλους. 


Και καλές κριτικές γράφτηκαν και σημαντική ήταν η προβολή και παραγωγές οι οποίες δεν κατάφεραν να γεμίσουν την Επίδαυρο «έσκισαν» περιοδεύοντας σε διάφορα ανά την Ελλάδα θέατρα.
 
Το πρόβλημα επισημαίνει ορθά η Σίσσυ Παπαδάκη στο Ποντίκι για τους περισσότερους, μάλλον ήταν η απόσταση και, κυρίως, τα έξοδα. Ακόμα και αν αναζητήσει κανείς το πιο φτηνό εισιτήριο και τους πιο φτηνούς τρόπους – ΚΤΕΛ, οικονομικό δωμάτιο, αυτοκίνητο και αυθημερόν επιστροφή στην Αθήνα –, μια παράσταση στην Επίδαυρο στοιχίζει τουλάχιστον 80 ευρώ, ποσό που σε εποχή οικονομικής κρίσης δύσκολα δίνεται για μια βραδιά. Έτσι το υπέροχο θέατρο παραμένει μισοάδειο. Τι θα χρειαζόταν για να γεμίσει; 

Πιθανότατα απλώς πολιτική βούληση. Βοήθεια ώστε το Φεστιβάλ Επιδαύρου να ανοιχθεί, να βγει προς τα έξω, να κάνει συνεργασίες, να γίνει διεθνές, να ακουστεί όσο και άλλα ξένα φεστιβάλ, τα οποία μάλιστα δεν πραγματοποιούνται σε τόσο ωραίους και ιστορικά φορτισμένους χώρους, να προσελκύσει θεατές από όλο τον κόσμο. 

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζονται μετακλήσεις ξένων σχημάτων και διάσημων ονομάτων, ( σ.κλυδ:ο θεός ο ίδιος να κατέβει να σκηνοθετήσει την Ιφιγένεια ή τις Τρωάδες τα ίδια εισιτήρια θα κόψει αφού ο κόσμος παίνεται) αλλά αυτό κοστίζει. Γι’ αυτό άλλωστε επιλέγονται κυρίως ελληνικές παραγωγές, τις οποίες «αντέχει» ο προϋπολογισμός του φεστιβάλ. Καθώς όμως αυτές δεν αρκούν για να γεμίσει η Επίδαυρος και να υπάρξουν κέρδη, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος: δεν έχουμε χρήματα, δεν βγάζουμε, δεν καλύπτουμε τα έξοδά μας, δεν θα έχουμε ούτε αύριο, στο τέλος δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
 
Αντιθέτως, π.χ. πρόπερσι ο Κέβιν Σπέισι κατάφερε να γεμίσει ασφυκτικά το αρχαίο θέατρο τρεις βραδιές και να έχει έσοδα περίπου 900.000 ευρώ. Άσχημα ήταν; Ας δουν τη διεθνοποίηση του φεστιβάλ, έστω, ως επένδυση, στο υπουργείο Πολιτισμού, αλλά και σε αυτό του Τουρισμού. Μια επένδυση η οποία αφορά όχι μόνο το θέατρο της Επιδαύρου, αλλά και την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής και την προβολή μας στο εξωτερικό.