Aποχαιρετισμός στη Μόσχα 

Γίναμε
ενεργειακός κόμβος

(σε λίγο...)

της Κύρας Αδάμ
   Χρειάστηκαν τριάντα και πλέον χρόνια για να μπορέσει να μπει η Ελλάδα στο κλαμπ των χωρών με διεθνείς αγωγούς μεταφοράς ενέργειας στο έδαφος της, όπως είναι μετά την συμφωνία για την μεταφορά του αζέρικου φυσικού αερίου  (TAP) μέσω Τουρκίας, Ελλάδας Αλβανίας και Ιταλίας στην πεινασμένη  και ενεργοβόρα Ευρώπη.

  Για την ιστορία, τα σχέδια είχαν αρχίσει πριν τριάντα χρόνια με τον αλήστου μνήμης, «ταπεινό» αγωγό ρωσικού πετρελαίου Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης, που τον «ξήλωσε» εν μία νυκτι ο Γ. Παπανδρέου μόλις ανέλαβε την πρωθυπουργία, σηματοδοτώντας  την απομάκρυνση της χώρας από την απόλυτη ρωσική ενεργειακή εξάρτηση...
 

Τα σχέδια  της κυβέρνησης Κ.  Καραμανλή  για  αποκλειστική ελληνορωσική ενεργειακή συνεργασία και στον τομέα του φυσικού αερίου, ναυάγησαν αύτανδρα μετά την έντονη αμερικανική πίεση που ασκήθηκε και εξαφανίστηκαν επί τρικομματικης κυβέρνησης Σαμαρά μετά το ναυάγιο της πώλησης στης ΔΕΠΑ στη ρωσική  GAZPROM ,  ύστερα από τις ελληνικές διαπραγματευτικές «τσαπατσουλιές», την ρώσικη υπεροψία και τις υπόγειες ευρωπαϊκές απειλές.

  Έτσι , μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας περίπου, η Ελλάδα έδειξε επισήμως ότι θέλει να απαγκιστρωθεί από τη ρωσική ενεργειακή εξάρτηση της και να βρει  λιμάνι  στην αζερο-τουρκική ενεργειακή εξάρτηση της, μέσω του αγωγού TAP,που είναι καθαρά «φιλοδυτικός» και αντίπαλος  της Μόσχας στο ενεργειακό πεδίο.

  Είχε φυσικά προηγηθεί η ηχηρή αποχώρηση της GAZPROM από την αγορά της ΔΕΠΑ και η ταχύτατη συμφωνία για την παραχώρηση του ΔΕΣΦΑ στην αζέρικη SOCCAR,  που μένει να οριστικοποιηθεί.

  Η κυβέρνηση Σαμαρά θα κάνει ό,τι μπορεί για να μεγιστοποιήσει από τώρα την εμφάνιση του TAP στο ελληνικό έδαφος, αφού φυσιολογικά ο αγωγός αυτός αποτελεί την  πρώτη άμεση ξένη επένδυση στην Ελλάδα ύψους 1,5 δις ευρώ και μάλιστα σε έναν ιδιαίτερης σημασίας τομέα, όπως είναι οι ενεργειακοί διάδρομοι προς την Ευρώπη, απαλλαγμένοι  μάλιστα από τον ρωσικό εναγκαλισμό.

  Φυσικά η Βόρεια Ελλάδα είναι ο τόπος  από τον οποίο θα διέλθει  (και στη συνέχεια μέσω Αλβανίας και Ιταλίας προς την Ευρώπη), ο αγωγός που θα μεταφέρει τράνζιτ το αζέρικο αέριο από το κοίτασμα Σαχ Ντενιζ  του Αζερμπαϊτζάν.  Η βασική διαδρομή του αγωγού αυτού είναι μέσω Τουρκίας, που έχει εφαρμόσει πλέον πολιτική μεγάλου διεθνούς «μεταφορέα» ενέργειας από την Ασία στην Ευρώπη.
  Αν διασώζεται η Ελλάδα στην σύγκριση αυτή είναι το γεγονός ότι η  αυτή αποτελεί μια από  τις βασικές «πύλες» μεταφοράς ενέργειας στην Ευρώπη.

  Είναι πολύ νωρίς ακόμα αφού δεν έχουν ολοκληρωθεί οι οικονομικές και επιχειρηματικές διαδικασίες, να μιλήσει κανείς για ένα ελληνικό Ελντοράντο. Και πρέπει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός απέναντι στις δηλητηριώδεις παρατηρήσεις  του «αντιπάλου» αγωγού μεταφοράς του αζέρικου αερίου στην Ευρώπη, μέσω Αυστρίας, του NABUCO WEST. Κατ' ουσίαν, η  αναγγελία επιλογής του  αγωγού TAP έγινε από τον διευθύνοντα σύμβουλο του NABUCO, ο οποίος  δήλωσε ότι ο λόγος επιλογής του TAP είναι οι υψηλότερες τιμές φυσικού αερίου στην Ελλάδα και την Ιταλία…

  Στην πορεία εξ άλλου θα αποκαλυφθεί -αν  υπήρξε και ποια – η τελική «πολιτική απόφαση» και ποίων, ώστε να προτιμηθεί ο TAP και ο ελληνικός διάδρομος , έναντι του NABUCO, (που παρέκαμπτε Ελλάδα και Ιταλία).

  Μέχρι πρότινος ο NABUCO WEST, με τις πολλές αναπροσαρμογές  του θεωρείτο φαβορί, με την συνεχή  και ανοιχτή υποστήριξη της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.